Wat ik me heRinneR van de NotRe Dame in PaRijs
Ik kwam uit bad, deed de tv aan en zag dat de Notre Dame in Parijs in brand stond.
En ik keek meteen even rond op internet en had al snel de livestream te pakken.
En ik zag het torentje waar ik hoogtwaarschijnlijk zelf al in ben geweest in de vlammenzee neerstorten.
Na een nachtje slapen zag ik hedenmorgen de schade, het voorste gedeelte is gered.
Ik ben in de vorige eeuw ook eens in Parijs geweest.
En dan met zo`n boekje in de hand met de toeristische trekpleisters om die allemaal af te werken.
Zo ben ik boven in de Eifeltoren geweest, en ook in de Notre Dame.
Ik weet nog dat ik een rondleiding in het Frans kreeg, en daar verstond ik niks van, dus ik liep maar met de meute mee.
En ik schrok me een hoedje toen die kerel ineens op de luidklok sloeg, ik had zijn waarschuwing niet verstaan, dus ik dook als enige diep weg.
Een andere hernnering is dat ik een keer van een terras op de Champs elysees gestuurd werd!
Wegens het dragen van een korte broek, dat mocht daar niet, in de hete zon.
,,No shorts" schreeuwde die kerel en gebaarde weg te gaan.
zes reacties
Het was historie, maar je moet ook beseffen dat we niet alles kunnen houden.
Love As always
Di Mario
Het Vaticaan heeft geld genoeg om zelf de kosten te dragen maar er zijn blijken al genoeg mensen die veel geld voor over hebben voor de restauratie, meer dan voor menselijk leed blijkbaar.
Gebouwen en mensen verdwijnen. Maar blijven vaak als herinnering. Heel normaal. Alles willen houden is onmogelijk.
Bij zo’n nieuws komen herinneringen naar boven.