Je ziet maaR
Vandaag wederom naar Belgie gefietst, ditmaal om de dodendraad eens te aanschouwen.
De dodendraad koste duizend mensen het leven en bestond alleen gedurende de Eerste Wereldoorlog waar Nederland niet aan meedeed, maar ook geen enkel bezwaar maakte tegen die draad.
Tegenwoordig rest slechts de herinnering en in dit geval in de vorm van een kunstwerk precies op de grens.
Alhier hetzelfde kunstwerk, gezien vanuit een ander land.
Maar hier ging het om, een echte reconstuctie, zoals die te vinden zijn vanaf het drielandenpunt in Vaals tot aan Cadzand, bijna dan.
Er bevindt zich aldaar ook een tunnel onder de weg, en dus de draad door, van het ene naar het andere land, maar helaas was dat zo vol water en bijhorende begroeiing dat het onmogelijk was om er doorheen te kijken, laat staan te gaan.
Dat huis staat nog in Belgie, daarachter is Nederland.
Vroeger stonden er ook nog hekken naast de draad en hingen er waarschuwingsbordjes.
Het ging me natuurlijk niet alleen om dit te bekijken, ook de fietstocht er naar toe en weer vandaan was onderdeel van deze fijne dag.
Ik heb heel veel grenspalen gezien, want de fietsroute ging soms pal langs en soms precies over de grens.
Morgen blijf ik in eigen land.
drie reacties
Heel bijzonder dat dat vroeger gewoon gedaan werd. Bijna niet te bevatten. Gelukkig hebben ze dit soort dingen bewaard.
Love As Always
dimario
De Dodendraad was een draadversperring die onder een hoog voltage stond en door Duitse bezettingstroepen in België langs de Belgisch-Nederlandse grens werd aangebracht.
Nederland was neutraal en wilde niet betrokken worden in de oorlog.
Er zijn wel veel Belgische vluchtelingen op gevangen in ons land.
Zo was de bevolking in Amersfoort bijna verdubbeld. Hans
Duidelijk een gebied met een bijzonder verhaal en veel informatie waar je doorheen fietste.