Winschoten
De ongeveer achthonderd jaar oude Marktpleinkerk heeft al zoveel doorstaan.
Ooit gebouwd door mensen die er al lang niet meer zijn.
En al die tijd is het er geweest, mensen kwamen, mensen gingen, het gebouw bleef, altijd.
Deze muren waren er altijd, door vele eeuwen heen, alles er omheen is van later, en bijna alles op de wereld is van later, maar weinig is zo stokoud als dit.
Hier hebben lijken gelegen toen dit nog een begraaplaats was, hier zijn veemarkten geweest, vele kermissen en vele feestjes.
Telkens met nieuwe aanwas, en elk jaar weer beseffen dat er ook al zoveel mensen die hier voorheen kwamen inmiddels dood zijn.
En dat er ook al zoveel mensen dood zijn gegaan voor ik leefde, alles bestond toen ook al, en zal na mij nog blijven voortbestaan.
Nou, bovenstaande gedachten krijg ik allemaal als ik daar sta.
Hierboven wederom een praatje en filmpje dat ik afgelopen zomer maakte, maar nu pas publiceer.
Voor ons waren er mensen, na ons ook. Dit totdat deze planeet ontploft ofzo.