Wat is Linda de Mol een lelijk botoxwijf geworden zeg. Ik kan niet anders zeggen.
Ik was al nooit fan van Linda de Mol, en toen ze de TROS verliet verliet ze mij ook. Maar onlangs dook haar lelijke kunstkop op op de publieke buis. En Linda is er zo eentje die veel te veel van dat spul gebruikt heeft, er zit geen greintje gevoel meer in haar uitstraling, en dan moet ze wel toegeven dat ze gebruikt. En dan doen alsof het wel meevalt en ze maar weinig doet.
Jaja.
Dat mensen die graag op tv zijn zichzelf graag zien en beter voordoen dan wie dan ook, ik vind het allemaal prima. Maar zulke misbaksels als Linda, dat zou toch verboden moeten worden, de mensheid kan er wel aan gaan wennen en denken dat het normaal is om in een gezond lichaam te snijden.
Ik heb gezegd.
En opeens denk ik aan de muppets, zo zag ze er uit, als een muppet. Het leuke van die poppen is dat ze zo menselijk zijn, andersom vind ik het maar eng.
Allemaal mensen die ook dood zijn, en die dat niet wilden. En hij wilde wel. Of tenminste, hij deed het.
Uit het leven stappen. Waarom doet iemand nou zoiets he?
Natuurlijk, dat is niet aan mij om te oordelen, maar toch, wat zonde van al die ingewanden waar veel patienen zoveel baat bij hadden gehad. Maar ja.
En ik had nog wel wat klaargezet over Linda de Mol, om te loggen. Maar dat moet morgen maar.
Vandaag staan we stil bij waar we op dit moment ook maar aan denken, want dat moet kunnen voor een keertje. En niet te vergeten, de vluchtelingen natuurlijk, en wat voor narigheid er allemaal is. Triest.
Whoehoe, Winschoten heeft na zeven jaar weer een heuse bioscoop!
Dat wil zeggen, de filmliga alhier draaide wel films in theater De Tramwerkplaats, maar die draaien ze nu ook in de filmzaal in cultuurhuis De Klinker, waar vanaf nu dus ook commerciele films vertoond worden.
Op de dinsdag werd er geopend met een kinderfilm, en deze vrijdag zou AMY draaien, om 1900 uur.
Documentaire over het leven van de zangeres Amy Winehouse die met haar tweede album Back To Black wereldfaam verwierf. Ondanks haar muziek stond Winehouse ook bekend om haar problemen in haar privé-leven. In deze film zien het verhaal vanuit haar eigen perspectief
Ik besloot om om half zeven te vertrekken, het was droog dus ik ging wandelen, de Langestraat helemaal door zo De Klinker in. Daar bij de balie aangekomen was er helemaal niemand. Toen kwamen twee dames die netjes achter mij aansloten. Het werd al kwart voor zeven, en de film zou over een kwartier beginnen. Toen kwam er een meneer aangelopen die ons vertelde dat we naar boven konden gaan en aldaar een kaartje konden kopen, hij wilde juist een bordje plaatjes bij deze balie.
Gelukkig niet uitverkocht, zei ik nog. Bij de bar kochten we onze kaartjes, en de dames gingen nog wat drinken, en er zaten nog wat mensen, en ik ging eens op zoek naar de Rabozaal. En die was compleet leeg!
Ik koos een fijne plek, en schrok me dood toen de film ineens begon. Geen gordijn die opent, en het licht ging nu pas dimmen. En toen pas kwamen de andere filmkijkers naar binnen, welgesteld tien stuks!
Amy was indrukwekkend. Drank en drugs heeft haar gesloopt, en dat is altijd zonde. En opeens PAUZE.
Lichten aan. Op een stuk of twee na gaat iedereen de zaal verlaten, waarna ik dat ook maar toe. Ik neem een flesje cola, twee euro ( toegangskaatje film: tien euro )
Ik tuur wat door de vensters naar buiten. Ik zie de nieuwe ALDI en JUMBO, en een grote lege winkelruimte wat te huur is. Die supermarkten zijn daar gebouwd omdat dit cultuurhuis De Klinker er naast kwam. De mooie muziekschool moest daar voor wijken, en zij huizen nu ook in dit cultuurhuis.
Maar waarom ze nou twee supermarkten plus een lege ruimte nieuw gebouwd hebben, ik vat het nog steeds niet, dat staat daar al sinds de oplevering augustus vorig jaar leeg te staan, pal naast De Klinker, geen gezicht.
Ik ga de zaal weer in, en na een PLING PLONG geluid duurt het niet lang voor de rest van AMY vertoond wordt. Nu zien we haar ondergang, triest.
En wat een stem, goed geluid hier hoor.
Als de aftiteling begint verlaten de eerste mensen de zaal, gevolgd door de rest. We krijgen van het personeel hete bitterballen te eten. Dat is even lekker.
Het is half tien, en daar komen een aantal mensen aangelopen, ze willen kaartjes kopen voor de volgende film, TED, om 22 uur.
En ik wandel De Klinker weer uit, de hele Langstraat door, naar het Marktplein. Daar treden deze avond artiesten op: De Esperando`s.
Hmm. Het was niet druk. Beetje jammer.
Ze zijn een feestband en ik zou het best leuk vinden als Winschoten helemaal los gaat, zoals ze op hun website vermelden, maar zo ziet het er niet uit. Wellicht komt het nog op gang, ik neem nog een frikandel speciaal bij de nachtsnackbar (1,90) en ga naar huis.
En dan beginnen de plensbuien en al het feestpubliek druipt weg. En de artiesten worden overgenomen door een platen draaiende DJ en ik hoefde geen radio aan te zetten. Dat deed ik toch al niet omdat ik nog steeds deze streamende heren volg.
En in de cafe`s was het vast nog heel gezellig, voeg ik er nog maar even aan toe, want dat is vast en zeker zo.
De zaterdagmiddag ben ik even wezen kijken bij het Rosariumfestival To The Roots, in het stadspark. Daar was het wel drukjes, en er stond een grote tent, dit vast en zeker in verband met het regenachtige weer.
En dan nu een instumentaaltje voor trompet en saxofoon, en ik hoor ook een drumstel en nog wel meer instrumenten. Voor mijn gevoel een echt zomers nummertje, fijn op het balkon zittend over de wereld uitkijkend. En het besef dat zulke dagen zeldzaam zijn en snel opraken altijd.
En die kom stond hier een tijdje op tafel, nu zit er chips in, nog over van mijn verjaardag.
