MOETEN KINDEREN MEER VOOR HUN BEJAARDE OUDERS GAAN ZORGEN?
Nee, zeg, het idee.
Ik ben al lang blij dat ik goed voor mezelf kan zorgen. En mijn ouders redden zich ook prima.
Maar, mocht het nodig zijn, dan heb ik liever vakkundige hulp dan dat ik allemaal dingen moet gaan doen.
Ik hou zelf niet zo van "als" vragen, en heb een nog grotere weerzin tegen MOETEN.
Ik snap natuurlijk wel dat alles geld kost en dat er dus ook dingen betaald moeten worden. Niet alles hoeft gratis te zijn, en zeker niet voor degene die het betalen kunnen, maar er moet wel een potje zijn voor de mensen met een smalle beurs.
Ik begin met een plaatje van Winschoten. Een oud pandje naast een appartementencomplexje. Inmiddels is dat oude opgeknapt en bevindt zich daar nu een zonnestudio, maar nu staat de MF uitzendburo, wegens sluiting, leeg.
Linksboven overigens de bovenste woning boven de Blokker.
Dit is een moment van triestheid, dat iedere wandelaar wel eens ergens tegenkomt. Ik zie, ik lees, ik denk, ik ga mijmeren, en weet nooit hoe en of het afloopt.
Vroeger was het graaien in de bak in de winkel en kijken welke ik nog niet had en wilde hebben. Tegenwoordig is het een paar muisklikken en en nieuwste set smurft binnen.
Ware kunstwerkjes, loeicommercieel, en net of het een sportjaar is.
En nog even van boven.
Ik zag die wagen, wat is die mooi, en wat staat de boom fijn in de weg, en wat zuigt dat verkeersbord zijn reflecterende aandacht, terecht natuurlijk.
Ooit stond in Winschoten een gevangenis, en ooit werd die afgebroken, maar de muur blijft staan als blijvende herinnering.
En toch vond ik die oude borden, met de man met de hoed, mooier.
Dit zijn wat bankjes voor de kerk, maar dat ziet u zelf ook wel.
En na de overheerijke kaas met Drenste kruiden geniet ik nu van een pond 30+ Pizzakruiden, en dat is lekkerr.
Woei, het lukte me zowaar om op het pauze knopje te drukken en dan buiten verder te filmen! Een unicum, en nu is die minuut ook gelijk geen minuut meer.
U kan nu gaan kijken naar de intocht van de avondvierdaagse in Winschoten. let wel, daar lopen zo`n 5000 man mee en een stuk of bijna 20 muziekcorpsen, u ziet slechts een klein gedeelte.
De Minuut van vandaag is alweer deel 5, en mag daarom 5 minuten duren.
Kijkt u naar hoe de grootste intocht van de grootste avondvierdaagse van het noorden wordt ervaren door een toeschouwer. Dat wil zeggen, tijdens het wachten op mijn nichtjes aanschouwde ik het één en ander. Een sfeerimpressie van buitenaf.
Met excuus voor een ieder die dat wil.
Opgenomen op een vrijdagavond in juni.
We kennen geen carnaval alhier, wel deze optocht.
Eerst laat ik u mijn glasbak zien, de glasbak waar iedereen van heel de wereld al zijn of haar glas in kan deponeren. De bak rechts is voor mijn vuilniszakken, en de klep gaat alleen open als ik mijn pasje voor een schermpje hou.
En dan nu een deel van een ruine die ik aantrof in Liechtenstein.
Het landje waar ik eens op vakantie was en toen zoveel foto`s gemaakt heb dat ik ze nog niet eens alllemaal heb laten zien.
Mijn vouwfiets voor een Liechtensteins bankje met achter dat Liechtensteinse gras de Rijn en daar achter Zwitserse bosjes.
Ik vind ruines erg mooi en vaak indrukwekkend, en ik kan niet precies verklaren waarom.
Een piepklein zonnepanneeltje op een Liechtensteins dak.
Alle autobruggen over de Rijn zijn ook voorzien van voetpaden en halverwege aan de leuning dit grensbodje. Liechtenstein | Schweiz
Een beekje dat wordt geleidt, perfect aangelegd als de maakbare natuur.
En ik sluit af met deze brug.
De brug die ik zie als een brug naar volgend jaar februari, dan ga ik verder met putten uit het fotomapje met Liechtenstein, zoals ik dat inmiddels al jaren doe ik februari.
