Ik heb twee jassen, een zomerjas en een winterjas.
Vroeger liep ik in de winterjas tot ik begon te zweten en dan snorde ik de zomerversie maar eens op. En dan kijken of die nog een jaar meekon of dat die weggegooit was wegens slijtage. En omdat ik het nooit meer wist en er toch wel een beetje tegenop zag om een jas te gaan kopen stelde ik het overschakelen steeds uit.
En aan het eind van de zomer net zo, als zo`n dunne jas echt niet meer kon keek ik in de jassenkast.
Maar nu ik op mezelf woon weet ik precies wat ik heb en of het nog voldoet. En heb ik besloten ( dat doe ik overigens al een aantal jaren) om met de ingang van de zomertijd over te schakelen op de zomerjas en bij de wintertijd draag ik de winterjas.
En met t-shirts en truien doe ik dat net zo. Gedurende de wintertijd draag ik truien en tijdens de zomertijd t-shirts.
De korte broek laat ik wel bepalen door het weer. En tijdens mijn werk natuurlijk altijd een overal.
Vandaag begin ik wederom met een blik op de Marktpleinkerk te Winschoten.
En een blik op een stuk kaas met de naam Brandnetel. En zo smaakt het ook, beetje aparte smaak, misschien is het wel het idee dat ik brandnetels zit te kauwen. Voor wie eens wat anders wil is het zeker een aanbeveling en het is wel weg te krijgen ook.
Tula werd als eerste terechtgesteld. Volgens het vonnis werden met een ijzeren staaf alle botten in zijn lichaam gebroken, te beginnen bij de voeten (radbraken). Daarna werd zijn gezicht verbrand ('in het aangezicht geblakerd') en uiteindelijk werd hij onthoofd.
Ik was in de Tramwerkplaats om een voorstelling bij te wonen van het Winschoter stadsjournaal.
Dan tonen ze allemaal oude films en wat nieuw werk er tussen.
Ik heb erg genoten, maar dat log ik nog, want nu eerst de foto`s.
En omdat ik nooit weet of ik ooit daar nog weer eens kom, kijk ik altijd goed uit de doppen.
En tramwerkplaats heet zo omdat dat honderd jaar geleden een tramwerkplaats was, voor de tram die hier toen reed.
Onvergetelijke beelden uit het verleden gekoppeld aan actueel materiaal. Het team van het Winschoter Stadsjournaal blijft de succesformule trouw. De bezoekers krijgen ook nu weer filmische juweeltjes op het witte doek aangeboden. Dankzij het onuitputtelijke archief kunnen situaties van toen en nu feilloos aaneen worden gesmeed, hetgeen opvallende en smaakvolle items opleveren. Twee avonden achtereen kan er weer worden gesmikkeld van aloude en kersverse filmbeelden.
Niet afgeweken wordt van de succesformule om oude films te smeden aan actueel en dus vers materiaal. Nadat ze vorig jaar de nog nooit vertoonde beelden van strokartonfabriek Reiderland konden tonen, hebben ze dit jaar beelden ontvangen over het leven in Winschoten eind jaren 60. Daarnaast een interessante film, Gedane Zaken getiteld, over het verdwijnen van ‘oude’ middenstandszaken in Winschoten die veel nostalgische gevoelens zullen opwekken. Daarnaast aandacht voor het (gemotoriseerd)verkeersonderwijs in Winschoten, de schansen van Vinchotte, een stille rondgang over de diverse begraafplaatsen en de historie van de Zeeheldenbuurt en Klein Artis.
Heel belangrijk natuurlijk, zo`n top, en die nucliare rotzooi moet ook de wereld uit. En natuur en milieutops zijn ook heel belangrijk en het maakt eigenlijk niet uit wat voor een top, elke top is goed voor de wereldvrede.
En dat is echt zo. Maar waarom nou midden in Den Haag? En waarom nou zo allemachtig overdreven duur?
Dat wekt agressie en afgunst op.
Waarom niet gewoon gezellig met z`n allen lekker gaan skypen?
En als men dan toch per se samen wil komen, waarom dan niet op een vaste plek op aarde? Een dunbevolkt eiland of zo.
Afgelopen vrijdagavond liep ik onderweg naar huis langs bloemenzaak In Bloei en nam een hele doos vol met viooltjes mee voor slechts drie euro vijftig. Die zette ik op mijn balkon, en op zaterdagavond heb ik een aantal van ze in mijn klompen gepoot.
Ik dacht nog of ik er een foto van zou gaan maken bij daglicht, maar daar is het nog niet van gekomen. En ik dacht ook, ik heb nog wel genoeg andere foto`s om nog te laten zien.
Dus vandaar maar bovenstaand filmpje, dat ik nog had liggen en nu dus niet meer.
