Lied van Vos en Vesuvia

Het nu volgende lied heet Oerlied, en wordt gezongen door Jan Vos en Etna Vesuvia.

Gaarne uwen mening.
De mijne is dat ik hier erg vrolijk van word.

Kijken

Ik wandelde met Quandy in natuurgebied Reiderwolde, en ik zag ineens een hert!
Snel griste ik mijn fototoestel uit mijn jaszak, zette hem aan, zocht en vond en zette hem in de filmstand en begin in het wilde weg te filmen!

Hert zag ons, Quandy zag hert, hert maakte zich uit de voeten.
Zestien seconden later was hert de bossen inn gesmurfd.

De beelden zou ik later thuis wel zien, of hij er ook op staat.
Ik vind het knap als u het ziet.

Joe ziet maaR

Eén van de mooie dingen van mijn werk is dat ik op plekken kom waar ik anders, en velen met mij, nooit zal komen.
En toen het echt winter was nam ik op een dag mijn fototoestel eens mee.
Winschoten, zicht vanuit een lift.

En al dat werken levert centjes op waarmee ik bijvoorbeeld eens tijdens een weekeindje Amsterdam naar het Scheepvaartmuseum kan gaan.



En daar kan ik dus de rest van dit jaar op teren.



Het besef dat daar elke dag weer drommen mensen geweest zijn en nog gaan komen.



Mooi statig pand, waar een aantal dagen na mijn thuiskomst nog iemand is doodgeschoten.



Een momentopame.



Binnen in het gebouw nam ik deel aan een virtuele toer, waarbij filmpjes vertoond werden rondom.



Ik begaf me met een groep in een ruimte en we zagen links, rechts, voor, achter en boven zich heel wat afspelen.



Nou ja, en dat levert zulke foto`s op.



En van de ene naar de andere ruimte en dan klaar.



Hierbij sluit ik af, met een zelfportret!

Ik niet!

Elk jaar zie ik op een bepaalde dag weer her en der vlaggen wapperen met schooltassen er aan.
Hoera, in dat pand woont een geslaagde examenkanidaat.

Zo zag ik een vlag met tas aan een huis waar ooit, en erg lang, een bejaarde dame woonde.
Ze stierf, pand kwam dus leeg, weer gevuld, maar geen idee hoe of wat.

Dus kennelijk toch een gezin er in met een afgesturdeerde jongere.

Ja, ik snap dat nooit.
De tas aan de stok hangen omdat?
Ehm.

En dadelijk weer binnenhalen om volgend schoolseizoen te hergebruiken voor de vervolgopleiding?

Het is onderdeel van de Nederlandse cultuur, en anderen doen het dus doet men maar mee.
En ik heb altijd iets tegen meedoen vanwege het meedoen.

Ik ben zelf ook meerdere malen geslaagd, maar heb nimmer een vlag, laat staan met tas, uitgehangen.
Ik vind die aandachttrekkerij nonsens en flauwekul en bah.

Men doet een opleiding om een diploma te halen en daarmee te gaan werken.
Het is geen prestatie, het is juist het doel van de opleiding.
En wie het niet haalt, tja.

Maar als je het wel haalt en jezelf dan voor de borst kloppen, of je door anderen laten feliciteren?
Nee!

Inmiddels ben ik wel oud en wijs genoeg dat ik wel zo netjes ben om de geslaagden van harte te feliciteren.
Maar echt van harte gaat dat nog altijd niet.

En als ik ooit 50 word, geen pop!
En als ik ooit 100 word, geen burgemeester!

Een lintje hoop ik wel op, dan kan ik die lekker weigeren!
Zalig paasei.

Hoog en dRoog

Koninginnedag 2013 te Winschoten hield in dat er een vrijmarkt was, door een flink deel van het centrum waaronder het Marktplein.
En smiddags traden er een aantal bands op, op het podium aan de andere kant van de kerk.
En de kroegen deden waar ze kroeg voor zijn.

Een kleine impressie vanaf mijn balkon.

Gatverdamme

De pond kaas die ik dit keer heb aangeschaft heet Komijn jong.
Dan is er nog Komijn jong belegen, belegen, ex bel en oud.

Het is dus kaas met spikkeltjes er in, die zijn hard en niet zo smakelijk.
Nu moet ik zeggen dat het wel went, maar het lijkt ook steeds meer tegen te gaan staan.

Het ligt ook een beetje aan de hoeveelheid trek, denk ik.
Op zich is het dus wel weg te krijgen, maar ik schaf het me niet weer aan.

Filmpje

Koninginnedag 2013 bracht ik door in Winschoten.
Ook al omdat ik de dag er na gewoon moest werken en ik wegens omstandigheden toch niet echt in staat was om te feesten.
Bovendien had ik nu een bijzonder fraai uitzicht over een gedeelte van de vrijmarkt op het Marktplein.

Ik filmde een kleine impresie.
De smurfen die u ziet was zo`n beetje het eerste waar mijn oog op viel toen ik uit het raam keek en lagen daar beneden echt niet langer dan nodig.

Evolutie deR aRbeid

Als je ouder wordt kan je gaan denken dat vroeger alles beter was.
Omdat je eerst leerde hoe het allemaal in elkaar stak, en dat dat zo gekomen is door verandering/verbetering.

En dan schiet het veranderen door en wordt het minder in plaats van beter.
Is het daadwerkelijk zo dat dingen minder worden, of heeft dat met het tellen der jaren te maken?

Een voorbeeld van een verandering die ik een verbetering vind is het verbod op de trekplank.
Voorheen moest men wel eens een raamkozijn schilderen dat te breed was om met een ladder overal bij te kunnen.
Men zette dan aan de linkerkant een ladder, en eentje aan de rechterkant.
Op beide ladders kwam een zogenaamde ladderbankje te zitten, waarbovenop dan weer een uittrekbaar uiterst wiebbeldende trekplank te liggen.
Los en zonder leuning en eigenlijk alleen geschikt voor lichte uiterst leninge durfallen.
Gelukkig werden die dingen verboden en zijn nu steigers verplicht, met leuning! 
Of hoogwerker of andersinds, geen trekplanken meer, hoera.

Een verandering dat me ronduit tegen de borst stuit is het schilderwerk op zich.
Voorheen moest ik alleen weten wat ik moest schilderen en gaf ik de behandeling welke ik nodig achte.

Als schilder zie je wel of de kit vervangen moet worden, of de stopverf, en hoeveel er gegrondverft moet worden en of afbranden nodig is of alleen een krabber voldoende is.

Tegenwoordig worden alle te behandelen opjechten eerst geinspecteerd door een adviseur.
En die komt dan met een rapport.
En we moeten dan een A, B of C behandeling geven.

En dan is A even opppervlakkig en dan snel aflakken, B is dan er iets meer aan doen, en C is alles verwijderen en opnieuw aanbrengen.
En dat staat dan ook nog allemaal op papier in lange volzinnen.

Ik ben dus van de generatie die zelf wel kan oordelen en bekijken en doen.
Maar ik word dus geacht op de papieren te kijken en het volgens de papieren te gaan doen.

Dus ik grondverf te veel.
En als ik minder grondverf dekt het lastiger en zie je de schuurkrassen doorschemeren, en daarom moet ik niet zo hard meer schuren maar met een kussentje gaan werken.

Ik met een kussentje en dan hops aflakken en door naar de volgende?
Omdat zo`n kerel dat wil?

Mja.

Kijk, ik doe waarvoor ik aangenomen ben, schilderen.
Maar ik voel dat ik merk dat het me tegen gaat staan als ik dingen moet doen waar ik niet achter sta.
Dus ik hou me maar aan de schuurpapier en doe alles zoals ik het wens.
En zo smurfen wij voort.