Op de laatste vrijdag van mijn kerstvakantie trok ik mijn stoute schoenen aan. Omdat ik dag er voor ontdekte dat in het Midwolderbos nu wel honden zijn toegestaan, in tegenstelling tot een jaar of tien geleden, besloot ik om eens te onderzoeken hoe de zaak er voor stond in Nieuwe Statenzijl.
Nieuwe Statenzijl is een soort drielandenpunt, alleen dan met twee landen en de zee. Helemaal rechtsboven op het uiterste noordoostpunt van Nederland begint de grens met Duitsland, die loopt zo door tot Vaals waar het weer doorloopt tot het punt waar Zeeland de zee raakt.
Bij Nieuwe Statenzijl is ook het enige punt van Nederland waar nog altijd een grensconflict heerst met de Duitsers. Nou ja, het is niet echt een conflict, men is het er alleen nooit over eens geworden waar de grens nou precies loopt. Over het land is dat wel duidelijk, dat heeft Napolon ooit bepaald, er staan ook palen, maar in zee eisen beide landen gedeeltelijk hetzelfde op. Volgens Nederland behoort de grens te lopen over de diepste geul in het midden, volgens de Duitsers is al het water van de Dollard van hun.
We maken daar echter geen ruzie over, zoals we dat voor Napoleons komst ook nooit deden met het land. Hoe dan ook, een jaar of tien geleden nam ik daar ook al eens een kijkje met mijn toenmalige hond, en er bevond zich daar een asfaltfietspad, waar op een gegeven moment een hekwerk zat met een openstaande doorgang en een anti wildrooster, alsmede een bordje met verboden voor honden, zelfs aangelijnd.
Helaas is aan die situatie niks veranderd.
Daarom tilde ik Quandy over de rooster heen en bewandelde het pad. Voor het eerst in onze levens zetten we daar stappen waar we nog nimmer geweest waren. Over de dijk was weer een hek met doorgang en rooster, en dat was Duitsland, whoehoe.
Ik liep even wat rond daar, zag Duitse borden en boerderijen en keek uit over Nederland en de Dollard. Dollard is de naam van het stukje zee aldaar, verderop overgaand in de Waddenzee en de Noordzee. Zeeen zijn al net zo ingewikkeld als landen wat dat betreft.
Het kiekhuus, het enige buitendijkste volgelkijkhuis van Nederland zag ik staan. Ik ben daar maar niet naar toe gelopen want dat is toch echt een vogelgebied, en met hond leek me dat niet verstandig, en zonder hond vind ik het zielig als hij in de auto moet wachten.
Tevreden keerde ik terug, nu heb ik gezien wat ik altijd nog eens wilde zien en ben ik geweest waar ik altijd al eens wilde wezen. En niet eens betrapt!
Ha, en dit logje is heus geen bewijs, want ik kan het verzonnen hebben he, politie! (trouwe lezers weten natuurlijk wel beter, maar even indekken, snap dat.)
Ik reed weer terug door het mooiste landschap ter wereld , zag nog een Ambonezenbos en vlakbij Winschoten stond al het verkeer vast omdat de brug open stond. Files kennen we hier niet, wel opstoppingen, maar die duren altijd maar even. En als een heer in het verkeer gaan we alhier dan lekker ritsen als het verkeer weer op gang komt.
En daarna nog een paar keer met de winkelwagen heen en weer, dat schiet ook lekker op.
Aangezien mensen alleen de inleiding lezen nogmaals mijn VPRO GIDS COVER logje, ditmaal dus zonder inleiding, eens kijken of men dan wel tot lezen toekomt, de herhaling begint nu met het laatste deel:
Maar evengoed, bovenstaande betrof een oproep van de VPRO gids. De VPRO gids verschijnt 50 keer per jaar met een bijzonder cover. Geen bekende Nederlanders met hun lachende koppen, maar iets kunstzinnigs of wat daar op lijkt of juist niet. En éénmaal per jaar roepen ze iedereen op om zelf een cover te maken, dit jaar was het onderwerp dus Geen Bereik en dit sierde de eerste Gids van dit jaar:
Patrick was eind vorig jaar met zijn vriendin Lieneke even een weekendje naar Brussel.
Erg leuk voor ze natuurlijk, en zoals zoveel mensen doen, twitteren ze er dan af en toe even over om de geintereseerde volgers lekker te laten meegenieten.
En wat ik nou zo leuk vind, en dat weten ze, is dat ik het zeer waardeer dat ze smurfige dingen die ze tegenkomen vastleggen op de twitter en doorsturen naar mij. Er zijn best veel smurfen in Belgie, want aldaar vinden ze ook hun oorsprong.
Het was een welkome afwisseling tussen al die kerstboomfoto`s. Ik besloot om deze smurfplaatjes voor mijn weblog maar even op te sparen, om een warboel te voorkomen.
En nu kan u ook allemaal zien wat ik zag, precies waar internet voor bedoeld is, dingen delen.
Een lege koelkast is erg, zonder benzine op de A2 is heel naar, en in de verkeerde kassarij aansluiten is ook niet echt aangenaam. Maar dat is allemaal klein leed vergeleken bij het missen van de streepjes bovenaan je mobiele telefoon: geen bereik! De belangrijkste lijn met de buitenwereld is doorgesneden en je bent weer op jezelf teruggeworpen.
Onbereikbaar, niemand die je kan helpen en geen idee hoe lang deze existenti�le crisis kan duren. G een paniek, is de eerste gedachte, maar dat is niet lang vol te houden. Want wat kan er allemaal niet gebeuren als je niet te bereiken bent?
Van alles natuurlijk, maar in werkelijkheid valt dat meestal wel mee. De kans dat je iets belangrijks mist is eigenlijk best klein.
Want wees eerlijk, hoe vaak doet zich zoiets voor? En het is wel rustig zonder bereik. Wat een vrijheid, het lijkt wel vakantie.
Toen hadden we hem uitgezet en zeiden we nog tegen elkaar dat we dat vaker gingen doen. Daar kwam natuurlijk weer niets van. Wel jammer dat al die mensen om me heen nu wel bereik hebben, anders kon ik een praatje met ze maken. Lekker zo, maar nu heeft het wel weer lang genoeg geduurd.
Geen bereik, hoe stelt u zich dat voor?
Nou ja, bovenstaande had wel een logje kunnen zijn, ware het niet dat ik dat niet verzonnen heb. Ik leef altijd nog mobielloos, ik heb er wel nog ergens eentje, maar die doet niks meer, en als het echt nodig is leen ik even een toestel. Nee, het bevalt me prima zo, onbereikbaar zijn. En dat 3FM altijd nog slecht te ontvangen is heb ik opgelost door Radio5Nostalia maar op te zetten tijdens het werk. Heb ik tevens de Arbeidsvitaminen bij me.
Maar evengoed, bovenstaande betrof een oproep van de VPRO gids. De VPRO gids verschijnt 50 keer per jaar met een bijzonder cover. Geen bekende Nederlanders met hun lachende koppen, maar iets kunstzinnigs of wat daar op lijkt of juist niet. En éénmaal per jaar roepen ze iedereen op om zelf een cover te maken, dit jaar was het onderwerp dus Geen Bereik en dit sierde de eerste Gids van dit jaar:
Het was ergens tussen Sinterklaas en kerst toen ik mijn nichtjes Tessa en Vivian meenam met de wandeling met Quandy. Humeur was goed, heerlijk avondje was geslaagd en in besloot om het op het zingen te zetten. En de dametejes zongen lekker mee.
Toen ik mijn fototoestel gepakt had en begon met filmen hadden ze geen zin meer om te zingen. Daarom een beetje een lullig geworden filmpje.
Ik poog om elke dinsdag een foto te maken van het in aanbouw zijnde nieuwe cultuurhuis De Klinker te Winschoten, zo ook voorgaande vakantieweken. Nu kwam ik er vorige week, op de teruhreis na een fijne winterwandeling met Quandy, toch langs dus kon het wel even vanuit de auto, van een afstandje.
En omdat ik geen keus kon maken, en dat ook niet hoef
En de kerstboom op de rotonde, met de bouwput op de achtergond zette ik er onderweegs ook maar even op.
En ik laat ook maar even meteen mijn kerstpakket zien, anders kom ik daar al helemaal niet meer aan toe.
De inhoud staat overigens op me te wachten in mijn bijna te bewonen appartement. Deze uitstel van tonen komt doordat er aldoor nieuwe kerstboomfoto`s binnenkwamen, en die gingen voor. (nog steeds nieuwe welkom overigens)
In het kader van de lijn op mijn weblog, nu eens kijken wat er voor nieuwswaardigs er gebeurd is wat RTVNoord het verfilmen waard vond:
Vijf bewoners van drie woningen aan de Eikenlaan in Winschoten hebben de nacht noodgedwongen elders moeten doorbrengen. Door een brand in één van de woningen is er sprake van veel rook- en waterschade.
De brand in het blok rijtjeshuizen brak even voor middernacht uit. Er zijn geen gewonden gevallen. Uit het brandende huis kon een hamster worden gered.
De brandweer was met groot materieel uitgerukt en kon voorkomen dat de brand oversloeg naar de naastgelegen woningen. De brand is vermoedelijk ontstaan door een oververhitte wasdroger.
Ja, ik weet nog dat de berichten binnenkwamen op internet, op die bewuste avond. Ik ben niet gaan kijken, ik las de volgende dag in de krant wel dat de hamster gered is, en dat het weer een wasdroger was. Pas toch op met die dingen, dat gaat wel vaker mis!
En op de maandag kijk ik eens in al mijn inboxen of er nog kerstboomfoto`s zijn binnengekomen, en jawel!
de 15 meter hoge kerstboom van Sprookjeswonderland in Enkhuizen, aldus Frank103:
De kerstboom van kabouter Govert in Sprookjeswonderland in Enkhuizen
Onlangs vroeg ik iedereen die waar dan ook maar online kwam op mijn beelscherm om een kerstboomfoto. Dat ruimt tevens de idioten lekker op. (zes blocks waarvan ik het weet, en vier die ik vermoed, niet erg overigens)
Nog onlangser babbelde ik even met Remco op de aan de MSN gekoppelde facebookchat en ik zag toen pas dat hij me zijn foto gestuurd had. Op facebook zelf was dat bericht niet doorgekomen, maar nu alsnog dus, bij deze:
