Op mijn verjaardag fietste ik van de meest zuidelijk gelegen badplaats van Nederland Cadzand naar het Belgische Brugge, om aldaar een rondvaart te maken in een boot.
Daarna nog even rondgewandeld en teruggefietst naar Nederland.
Brugge is een prachtige stad, en het hele centrum is één groot monument. Het grappige daarvan is dat over pakweg tien jaar of honderd, daar alles er nog precies hetzelfde uit behoort te zien. Ontwikkelingen door de eeuwen heen, tot het af was en zo blijft het. Het is mooi om te zien, en ik ben toch blij dat ik in een stad woon dat niet geheel een museum is.
De grens tussen de provincie Groningen en Duitsland is al wat ouder, ze waren hier in 1784 al bezig, maar die in Belgie bestaat pas sinds 1843. dus de palen zijn wat sjieker.
Ik had het al wel eens online gezien, dat de grens hier soms dwars door dorpen heen loopt, en onderaan in Belgie is dat met Frankrijk op vele plekken net zo, maar nu zag ik het eens echt, soms gewoon in de voortuin.
Deze staat aan de rand van een dijkje, waar achter een wandel en fietspad is.
Elke eerste maandag van de maand om twaalf uur smiddags heb ik de neiging om even vast te leggen waar ik me op dat moment bevind. Meestal zet ik het filmpje daarna ook wel online, maar omdat dit op de camping was laat ik toch even mijn uitzicht zien.
En zie al die Nederlandse kinderen gewoon doorspelen, ze zijn het zo gewend.
Vandaag ben ik op de fiets naar Knokke geweest, vlak over de grens.
Alwaar ik dit briefje tegenkwam in gebrekkig Nederlands, lidwoorden doen Belgen niet zo aan.
Dit kan ik niet voorbij lopen zonder er een foto van te maken, ik heb er overigens niks gekocht.
Knokke is groots en druk, mij te druk, niet leuk meer, zoveel appartementen en dito volk.
Wat ik goed vind aan Belgie is dat ze uur gewoon afkorten met een u, Nederlandse verkeerbordenmakers doen altijd heel aanstellerig een H.
Niemand weet of je klant bent dus gaan betalen zou ik sowieso niet doen.
Hier ook weer, uur en u. Nergens een H, zoals het hoort. Maar dat shop&go verpest het dan toch weer.
Prachtige fietspaden, dat wel, soms moet je ineens oversteken en soms is er geen fietspad en mag je langs de auto`s.
Ik hou niet van badplaatsen, dat weet ik wel, maar ik wilde toch even kijken.
Dit is een kinderglijbaan.
Nederlandse verkeersbordenmakers, let op: Uur kort men af met u en niet met H! Het is veel duidelijker zoals de Belgen het doen.
Bijzondere bouwstijlen.
Dit is waarschijnlijk het stadhuis.
Ik Belgie plakken ze niet, ze kleven, en ze gebruiken geen lidwoorden. Zo moeilijk is het toch niet om ,,Het is verboden affices op het raam te kleven" te schrijven.
Ik zag in Belgie ook nog enkele regenboogzebrapaden, in Knokke kwam ik die niet tegen. Toch fijn om te weten dat iedereen in Belhie ook zichzelf mag zijn, heel belangrijk.
Vandaag ben ik op de fiets naar Breskens geweest, en de tocht er naar toe en vandaan was natuurlijk leuker dan Breskens zelf.
Aldaar een ijsje gehad en wat rondgewandeld.
Het is daar erg levendig en druk, maar het is me toch gelukt wat foto`s te maken.
Er zijn ook best veel Duitsers hier, maar de fietsverhuurbedrijven hebben veelal Engelse namen, alsof ze zich schamen voor het Nederlanderschap.
De camping waar ik vertoef, Wulpen in Cadzand, is prima, maar er is toch een maar.
In het, overigens prima schone, sanitaire gebouw weerklinkt Sky redio
En als ik ergens een hekel aan heb is het wel aan commerciele radio, dat is meer reclame dan muziek. Als ik de afwas doe, aan het douchen, tanden poetsen of schijten ben, blief ik geen reclame. En de muziek is kut, en de vormgeving ook, jammer dat zulks de vakantiemomenten verpest.
Maar dat maak ik weer goed door in de ochtend fijn in of nabij de voortent naar het oudste radioprogramma ter wereld te luisteren, de Arbeidsvitaminen, met Hans Schiffers.
Bovenstaand praatje heeft niks met de foto`s te maken, maar dat hoeft ook niet, u ziet zelf wel dat het kunst is.
Tot zover voor vandaag, morgen maar weer eens een kijkje nemen in het buitenland.
Vandaag wederom naar Belgie gefietst, ditmaal om de dodendraad eens te aanschouwen.
De dodendraad koste duizend mensen het leven en bestond alleen gedurende de Eerste Wereldoorlog waar Nederland niet aan meedeed, maar ook geen enkel bezwaar maakte tegen die draad. Tegenwoordig rest slechts de herinnering en in dit geval in de vorm van een kunstwerk precies op de grens.
Alhier hetzelfde kunstwerk, gezien vanuit een ander land.
Maar hier ging het om, een echte reconstuctie, zoals die te vinden zijn vanaf het drielandenpunt in Vaals tot aan Cadzand, bijna dan.
Er bevindt zich aldaar ook een tunnel onder de weg, en dus de draad door, van het ene naar het andere land, maar helaas was dat zo vol water en bijhorende begroeiing dat het onmogelijk was om er doorheen te kijken, laat staan te gaan.
Dat huis staat nog in Belgie, daarachter is Nederland.
Vroeger stonden er ook nog hekken naast de draad en hingen er waarschuwingsbordjes.
Het ging me natuurlijk niet alleen om dit te bekijken, ook de fietstocht er naar toe en weer vandaan was onderdeel van deze fijne dag.
Ik heb heel veel grenspalen gezien, want de fietsroute ging soms pal langs en soms precies over de grens.
Vandaag maar weer eens fietsen gehuurd en het nabijgelegen oudste stadje van Zeeland eens aangedaan, Aardenburg.
En aldaar een wandeling gemaakt door de stad.
Ook nog even in een kerk geweest en onder deze poort door, en terug.
Onderweg verder naar het zuiden was ik ineens in het noorden van een heel ander land. Als deze Belg zijn zijramen wil lappen moet hij ons land in.
In Belgie gaan fietspaden soms gewoon langs de snelweg, als ik daar ben ga ik er ook zo snel mogelijk weer vanaf, dat zint me niks.
De ene buurman had een Nederlands kenteken en vanaf daar zijn het Belgische.
In Groningen is de grens een vrij rechte lijn, ooit getrokken door Napoleon en voorzien van grijze stenen palen, alhier moest het zo`n tweehonderd jaar geleden allemaal zo sierlijk en grillig mogelijk.
Maldegem even aangedaan, aldaar even gewandeld.
Een toren met vier torentjes noemt men Belfort, in Sluis bevindt zich de enige belfort van Nederland, alhier in Belgie zijn er wel 56, waarvan deze dus in Maldegem.
Na een laatste blik op de fiets weer naar Nederland, en via het Belgische Middelburg weer de Nederlandse grens over, daar later foto`s van, nu eerst nog eentje van het stadhuis van Maldegem.
