Tijd van leven
Het was op een zaterdagmiddag in juni 2024, De Carel Coenraadpolder, de laatste polder, bestaat honderd jaar, en dat werd gevierd in de Reiderwolderwolder bij het geelste dijkgat ter wereld, aldaar is de ingang van de CC polder.
De polder is vernoemd naar de toenmalige commisaris der koninging, Carel Coenraad Geertsema.
Maar de polder kreeg alleen zijn voornaam, dat is best bijzonder, de huidige commisaris der koning in Groningen Rene Paas was er nu ook bij.
Toen de polder werd aangelegd was er gewoon sprake van slavernij.
Werklozen werden gedwongen om zwaar arbeid te doen, soms tot de middel in de blubber.
Helemaal aan de noodkant bouwden ze een barakkenkamp en daar verbleven ze als ze uit mochten rusten.
Na de tweede wereldoorlog werden er NSBers opgesloten.
Het uiterste puntje van Nederland, en er heerste daar een onmenselijk beleid dat het maar opgeheven werd.
Toen weer een aantal jaar later de Molukkers naar Nederland kwamen werden ze ook daar in die barakkenkamp in het uiterste puntje van Nederland opgeborgen.
Er ontstond zelfs een schooltje en een kerk.
Daarna werden de Molukkers gedwongen te verhuizen naar woonwijken her en der in de provincie.
En het kamp werd met de grond gelijk gemaakt en sindsdien groeit daar het Ambonezenbosje.
Een uniek bosje in een wijde polder, waar mensen niet in mogen maar de vogels wel.
Zo zijn er meer van die bijzondere bosjes. In Apeldoorn spreekt men van een Jodenbos, heb ik als kind altijd al gek gevonden en het kan nu natuurlijk helemaal niet meer.