En waar ik me zoal mee vermaak. Ik heb haast geen tijd om te werken, zoveel moois biedt het wereldwijdeweb me. Gelukkig had ik deze, en heb ik volgende week nog even lekker vrij, maar nu ziet het er al naar uit dat ik tijd te kort kom. Serious Request is weer afgelopen, en ik heb er zoveel van meegekregen als maar kon, en nu is daar dat zwarte gat. Normaal kunnen 3FM of Radio 2 me wel bekoren, maar de rest van dit jaar zijn die voor mij dodelijk saai. Ik hou er namelijk niet zo van om alleen maar muziek te horen dat ik al lang ken, ik heb altijd een drang naar iets nieuws, en dat nieuwe mag best oud zijn.
Maar dat wordt even lekker opgevuld, en wel op radio 6:
Martijn Stoffer en Roel Bentz van de Berg, de mannen van legendarische muziekprogramma’s als Heartlands, Toga Party, Stompin’ en Boogie Nights, brengen in deze laatste twee weken van 2009 hun 500 à 600 favoriete singles van de afgelopen 55 jaar. Zowel de ‘Lost Ark’ als het hart van de rock ‘n soul. Niet in een bepaalde rangorde en zonder veel commentaar, dertig uur lang: ‘druk op de knop, muziek!’
Afgelopen jaar namen ze afscheid van hun inmiddels werkdagelijks uurtje, wegens pensioen, maar er werd beloofd om in de laatste week van het jaar, als tegenhanger van de top 2000, nog eens terug te keren. En die week zijn twee weken geworden, en dat uurtje zijn er drie geworden. Let wel, drie uur per dag, elke avond van 19 tot 22 uur op radio 6.
Gelukkig is alles via internet te downloaden en te beluisteren, en te herbeluisteren en daarna nogmaals, zo vaak als maar mogelijk. Heerlijk.
(en dan te bedenken dat mijn externe schijf ook gevuld is met allerhande podcast van de AVRO, KRO, VARA en nog veel meer VPRO, maar dit kan er dus ook nog wel bij)
aflevering 5 deel 4 part 3 tweede 3 uur, en het begin Klikt u er maar op, dan komt het wel binnen allemaal. De resterende afleveringen volgen komende week.
Quandy is helemaal stapelgek op sneeuw, en ik ben weer stapelgek op Quandy.
Dan wil ik nu ook nog even vol trots mijn eigen kerstboom laten zien.
Het helaas eentje zonder wortel, maar wel weer eentje met echte naalden, en dezelfde versiersels als altijd.
Sommige onderdelen zijn al meer dan 35 jaar oud!
Dan neem ik u nu meer naar Groningen, waar mijn auto, langer dan de bedoeling, in een parkeergarage stond. Maar das altijd nog beter dan in een autorepareergarage!
Bij de voetgangersuitgang was het spekglad, en in plaats van strooien kan zo`n bordje ook wel voldoen.
Het was erg koud die nacht, en ook zeer donker, maar de sfeerverlichting was toch vast te leggen.
En dat mijn camera wat ouder wordt weet ik heus wel, en ik weet ook dat ik nimmer een nieuwe zal aanschaffen.
Verlichting dat opschijnt vanuit de grond, dat scheelt weer lantaarnpalen!
Dinsdag wilden mijn ouders ook eens naar Groningen, en daar dan tevens even een kijkje nemen bij het glazen huis.
En ze namen mijn auto mee.
Maar ze kwamen niet ver.
De verwarming deed het meteen al niet, en halverwege ging er een lampje knipperen.
Ze besloten om terug te keren.
Toen ze net van de snelweg afwaren, richting Heiligerlee, stierf mijn jimny...
Moeder liep naar dichtsbijzijnde garage en de meneer aldaar sleepte mijn auto weg.
Thuisgekomen duurde het niet lang of er kwam een telefoontje.
De koppakken zijn lek zijn en er moet het een en ander vervangen worden.
Vooralsnog is mijn auto nog niet tot leven gewekt.
Woendag gingen mijn ouders alsnog een dagje Groningen doen, met hun eigen auto.
Ik heb zelf de stoep sneeuwvrij geveegt.
En pas daarna las ik in de krant dat dat niet meer verplicht is!
Vroeger was het wel verplicht, dat een ieder zijn stoep vrij moest houden van sneeuw en ijs, maar Europse wetgeving verbiedt het om de mensen te dwingen tot arbeid.
Dat wist ik dus niet, weer wat geleerd.
Heb ik verdorie een beetje voor niks lopen vegen....
Omdat ik het glazen huis ook wel bij daglicht wilde zien, en Groningen ongeveer 40 kilometer hiervandaan is, ben ik maandag nog een keer gegaan.
Mark, Belinda en Rene waren er ook weer, en Patrick en Lieneke kwamen ook even langs.
We aten en of dronken wat wederom in de drie gezusters, en toen maar naar voren wurmen bij het glazen huis.
Het was kindermiddag, dus we zagen Ome Willem, een clown, en de jocks in de weer met een boel kindertjes.
En ik ging wat geld doneren, en ik kon het niet laten om maar liefst twee keer op de fotomaakknop te drukken.
Die met muts, dat ben ik, en die andere meneer is Mark, degene die mij ooit aan het webloggen heeft gezet.
Nadien ben ik met Patrick en Lieneke nog een uurtje wezen kijken, en na een patatje keerden we allen huiswaards.
Dit keer bleef de kaart van mijn voorganger steken in de betaalautomaat, maar met een pincet was dat zo opgelost, en kon ik verder zonder oponthoudt dezelfde parkeergarage uitrijden.
Het was even voor twee uur in de nacht toen ik , met een gezelschap, de parkeergarage Boterdiep in Groningen binnenging.
Dat wil zeggen, de toegangsdeur ging alleen open door het kaartje in een gleuf te stoppen.
(maar goed dat ik dat niet in de auto had laten liggen)
Het betalen met de automaat ging wel prima, en was ook slechts een euro.
Auto zoeken, instappen, en op naar de uitgang.
Slagboom.
Kaartje in de gleuf, slagboom omhoog, en het hoekje om schuin omhoog rijden.
Tot aan een hek.
Een hek dat niet opengaat!
Wel godgloeiende nog aan toe zeg!
Wat nu?
Ik reed maar achteruit terug naar de slagboom.
Hmm, de ingangspoort is wel open, en dat zou om half tien dicht moeten zijn.
Ik zou via de ingang naar buiten kunnen, ware het niet dat er nu dus een slagboom achter me zat.
En die wilde met geen mogelijkheid omhoog.
En de stoeprand is veel te hoog om overheen te rijden.
O, op het bordje staat, 'na 21:30 doorrijden tot het hek, deze gaat automatisch open'
Nog maar weer omhoog dan, weer die nauwe bocht door.
En nu naderde ik het hek tot op 1 centimeter, maar openen, nee.
Maar weer naar beneden, op het allarmknopje drukken.
Met zonder resultaat.
En de parkeergarage was ook erg onbemand, maar er werd wel een telefoonnummer gevonden, en gebeld.
(gelukkig hoefde ik zelf niet te bellen, want ik weet me dan nooit zo netjes te gedragen)
Niet heel erg veel later kwam er een beveiligingsmeneer.
Die keek wat zuur, en kon ook niks doen!
(ik wil een meneer met een sleutel dat even het hek openzet)
De zuur kijkende beveiligingsmeneer ging wat rondbellen, ook allemaal weer zonder resultaat.
En inmiddels stonden er al een stuk of vijf wagens te wachten tot die er ook uitkonden.
Ik waarschuwde ze wel allemaal even dat ze niet door moesten rijden en dat er al melding van gemaakt was.
Toen was er iets wat leek op een oplossing.
De zuur kijkende beveiligingsmeneer wilde er eerst niet aan, maar besloot toch zijn medewerking te verlenen.
Door met zijn wagen voor de slagboom te gaan staan opende die, en kon hij snel achteruit en de ander vooruit.
(als u bovenstaande zin niet snapt dan leest u het maar even twee keer)
Alleen moest ik er dus onder twee slagbomen door, want ik moest eerst nog uit de uitgangsfuik zien te komen.
En parkeergarages zijn heel erg nauw, en er zat een smerige bocht in, maar ik redde het toch!
Toen kon ik eindelijk mijn medereizigers ergens afzetten en naar huis gaan.
Omdat het redelijk dichtbij is en omdat Joris en de zijnen de afspraak hadden om rond middernacht hun glazenstudenhuisgeld te storten besloot ik om op zaterdagavond naar Groningen af te reizen, op naar het Glazen Huis van 3FM.
Ik vertrok lekker op tijd, zo rond 20 uur, en had geen last van de sneeuw of andere hinder. Nou ja, in de stad Groningen zelf was net een weg afgesloten en opengebroken waar mijn navigatieding me per se langs wilde hebben! En na heel wat rondgerij besloot die om uiteindelijk toch maar een herberekening te maken. En toen ik bij de parkeergarage was was ik ook al voorbij de ingang, dus na nog een rondje door de stad was ik er uiteindelijk. Parkeergarage Boterdiep, waar parkeren in december slechts 1 euro kost.
Het was maar een stukje wandelen, gewoon de martinitoren aanhouden. En daar was die al, het Glazen Huis van 3fm. Het geluid was dit keer wat harder dan de voorgaande jaren, en dat beviel me wel. Het weer was winters , er lag al sneeuw, en viel nog meer sneeuw, en het vroor flink. En het was niet bijster druk.
Het duurde dan ook niet heel lang en ik stond vooraan. Op een gegeven moment wandelde ik wat in het rond en ging opeens de telefoon. Mark, die daar ook zou komen, zat lekker in een cafe, De Drie Gezusters, of ik hem daar even op wilde zoeken om tevens wat op te warmen. Natuurlijk koos in de meest linkse ingang, en vond ik ze in het meest rechtse pand. Want die Drie Gezusters hebben wel allemaal voorgevels, maar van binnen loopt dat allemaal in elkaar over. En opeens hoorde ik mijn naam! En daar zaten ze, Mark, zijn vriendin Belina en zijn broertje Rene. En ik bestelde een kop koffie van 2 euro.
Toen de sneeuwstorm wat was gaan liggen gingen we weer naar het huis. En omdat Joris melde dat dat die er bijna was besloten we naar zijn door Mark geadviseerde parkeerplek te wandelen. Daar aankomen kwam Joris ook net aan, met twee auto`s vol met mensen van feelinradio. We liepen terug naar het huis, en een gladde glibber belde even met het 3FM team. Ze mochten voor de buitenmicrofoon even met Giel praten en hun 5000 euro laten zien.
Daarna scheiden onze wegen alweer, want Joris en de zijnen kregen nog een backstagerondleiding, en wij gingen het cafe maar weer in. En daarna gingen we nog even naar een Turk, voor een broodje warm vlees. (4 euro) Nou, in wat voor zaak ze me nou toch binnengesleept hebben. Ik vond het een beetje viezig daar, en de radiozender die vrij luid stond was niet 3FM. Hoezo, heel Groningen leeft mee? Of een halve kilometer afstand zetten ze heel wat anders op.
Het duurde even voor het opgediend werd, maar toen ik de laatste hap in mijn mond stopte werd er al afgediend! En met een lapje over de tafel gaan zal dan wel het alvast schoonmaken voor de volgende gasten zijn.
Daarna was het al een uur of half twee en gingen we naar mijn auto. Ik zou het gezelschap even naar Hoogkerk brengen alvorens zelf naar huis te gaan. En toen begon er wel een heel merkwaardig nachtelijk avontuur, maar daarover morgen meer. (clifhanger)
Maak een foto van uw kerstboom en stuur die naar Renesmurf : klikken is mailen , Vermeld duidelijk uw website url en uw naam, en over een week staat uw boom vermeld in mijn kerstbomenfotoboek.
Dan laat ik nu de opbrengst van deze week zien. Deze kreeg ik van Lisanne, via de msn, en let eens op wat er op tv was!
Voor deze kerstboomfoto heb ik betaald, omdat de opbrengst naar een goed doel gaat, in het kader van Serious Request. Dit is dus de boom die stond in het Studenten Glazen Huis in Haarlem. Opgesmurfd door Joris.
Zoals ieder jaar staat de boom iets scheef. Dat hij een beetje kaal is (weinig ballen en slingers ed) komt omdat Rutger, die nu een jaar is, gek is op snoertjes en alles wat beweegt. Zo'n boom is dan natuurlijk een magneet voor hem. Het touwtje aan de bovenzijde is dan ook een beetje beveiliging mocht hij de boom om weten te trekken.
Nooit gedacht en toch gekomen. Voor het eerst hebben wij een Kerstboom! Ik weet dat jij houdt van foto’s zonder mensen, maar een blij kind naast een Kerstboom zie je hopelijk door de vingers.
Toen het zes jaar geleden begon was het een groot avontuur. Een radioavontuur welterverstaan.
Drie jocks van 3fm lieten zichzelf opsluiten in een glazen huis, een week lang, tot kerstavond, om geld in te zamelen voor een goed doel. Maar bovenal natuurlijk voor de leuk. En leuk was het, dj`s die niks anders doen dan draaien of slapen. Met gasten, reportages, heel veel donatie`s, ook bij de brievenbus aldaar, en telefoontjes.
`s Avonds als ik ging slapen draaide een dj, die `sochtends bij het ontwaken alweer aan het draaien was. De hele week lang, telkens alleen een van de drie dj`s, en maar door en doorgaan, dag en nacht. Als radioliefhebber is dat wel prettig om mee te beleven.
Toen ze het een jaar later opnieuw gingen doen was ik bevreesd dat het minder leuk zou zijn. Maar dat bleek toch niet het geval. Het was weer net zo leuk, en in de loop der jaren werd het steeds leuker. En inmiddels niet meer weg te denken, elke laatste week voor kerst is het weer lekker veel webcam kijken en luisteren. Want dit is meer dan radio, hier hoort echt beeld bij. Dat ze niet eten moeten ze zelf weten, voor mij hoeven ze dat niet te laten.
Ik geniet, het huis staat dit jaar in Groningen, en dat is zo`n 40 kilometer van mijn huisje. Bovenstaande links gebruik ik om alles van diverse kanten thuis te volgen. U mag er ook gebruik van maken.
