Soms struin ik wat rond op wikipedia en dan blijf ik me verbazen.
Ik wist dat de Nederlandse Publieke Omroep uniek in de wereld is, en elke bevolkingsgroep moet bedienen.
(de kijker kijkt gewoon, en als het niet naar de zin is zapt het weer verder, en met luisteraars is dat al niet anders)
Omdat er in Nederland ook Islamieten wonen hebben we een Islamitische omroep.
Omdat er in Nederland ook Moslims wonen hebben we een Moslimomroep.
Maar Islamieten en Moslims zijn hetzelfde!
Dat zijn twee woorden met dezelfde betekenis.
En toch hebben we een Islamitische omroep en een Moslimomroep.
Hoe zit dat nu?
Dat zit zo:
Bij de behandeling van de mediabegroting 2005 stelde de VVD voor om de zendmachtiging van de NMO af te nemen omdat de omroep niet representatief zou zijn voor de Nederlandse moslimgemeenschap. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat de NMO vanaf september 2005 de voor de islam beschikbare zendtijd moet gaan delen met de nieuwe Nederlandse Islamitische Omroep (NIO). Maar nadat door gerechtelijke uitspraken duidelijk werd dat het niet mogelijk is om zendtijd voor één stroming aan meerdere partijen toe te wijzen, werd in september 2007 het samenwerkingsverband Stichting Verzorging Islamitische Zendtijd (SVIZ) opgericht om de zendtijd in twee gelijke delen te verdelen tussen NMO en NIO. En dat vind ik nou prachtig, zo ontzettend veel moeite doen.
Een heleboel raden en commissie`s en gedoe en gedonder, en omroepen.
En de kijker die zapt gewoon weg als het programma niet naar de zin is, en met luisteraars is dat al niet anders.
Ik heb een hekel aan missverkiezingen.
Ik vind dat ik zelf wel redelijk geemancipeerd ben, dus ik vind dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.
En vrouwen zijn er niet alleen voor de mooi.
Tegenwoordig wordt het zelfs kinderen al met de paplepel ingegoten, dat mensen "lekker" moeten zijn.
Popartiesten, soapsterren , die is "lekker" en die niet.
Ik vind dat wat van niks, mensen moeten niet oordelen op uiterlijk.
En dan nog steeds zijn er vrouwen die meedoen aan missverkiezingen.
Hier in het Oldambt hebben ze sinds vijf jaar een jaarlijkse Miss Oldambt verkiezing.
En dit jaar werd iemand uit de stad Groningen miss Oldambt, en de stad Groningen ligt heel ver van het Oldambt.
Want het Oldambt is een gebied rondom Winschoten, en dat ligt een kilomter of veertig van de stad Groningen.
Dus onze mooiste woont daar?
Belachelijk.
En wat ik nog veel erger vindt, tegenwoordig is er zelfs een Mini-Miss Oldambt!
Een zesjarig meisje mag zich dus de "lekkerste" noemen.
Gatverdamme.
Bah.
Sinds begin dit jaar ben ik elke zaterdag thuis bezig met wat schilderwerkzaamheben.
Zo tussen 11 en 14 uur, lekker kort.
En dan ga ik om 11 uur eerst het kippenhok schoonmaken en de ren omspitten, en rond het middaguur wordt er ook nog brood gegeten.
Het kippenhok en de garage zijn compleet van hout, dat moet dus een beetje onderhouden worden.
En her en der zitten nog wat deuren en raamkozijnen aan het huis.
Afgelopen zaterdag schilderde ik de zijkant van de garage, en wel die kant waar ook de schutting zit die op de erfscheiding met de buurman staat.
De ruimte is dan net een metertje, dus de onderste planken was niet makkelijk bijkomen.
Rekken en strekken en in rare houdingen staan.
Toen de klus geklaard was, en spijkers met koppen net afgelopen, op radio 2, voelde ik wat pijn in mijn rug.
Vervolgens ging ik met Quandy aan de wandel.
Eerst met de fiets naar het babybos, en daar een rondje lopen, en dan weer terug, een tocht van anderhalf uur.
En dat was me een partijtje zwaar joh, mijn rug deed steeds auwer.
Toen ik thuiskwam kon ik niet anders dan helemaal krom lopen.
Er zat duidelijk iets verkeerd in mijn rug.
De korte avondwandeling duurde langer dan me lief was.
Als ik zat was er niks aan de hand, maar lopen, dat ging niet echt.
Een warm bad, wat zalf en wat pillen, het zal best helpen, maar ik voelde daar niks van.
Zondagochtend was het helemaal fout.
Nou ja, Villa Achterwerk kijken ging prima, maar toen dat afgelopen was en ik uit bed wilde was ik wel een kwartier bezig!
Mijn benen wilden niet in een bepaalde positie, dat toch echt nodig was om op te staan.
De hele dag liep ik als een oud mannetje, en ik dacht, als dit leven is, zo hoeft het voor mij niet.
In de avond werd het niks beter, en ik besloot om op maandagochtend te besluiten me voor het eerst in mijn leven ziek te melden of niet.
Wonderlijk genoeg ging het maandag iets beter, dus ik ging toch naar mijn werk.
Op internet had ik al gelezen dat je in beweging moet blijven, dus als ik me ziek zou hebben gemeld had ik toch de halve dag stilgezeten.
En gaandeweg de week gaat het elke dag een beetje beter.
En ik had vanavond al het gevoel dat niet iedereen me meer nakijkt.
Ik heb al 34 jaar rondgelopen zonder gebreken of ziekte, en dit was een onaangename kennismaking.
Tot zover dan mijn eerste, en hopelijk laatste, logje over mijn lichamelijke kwalen.
Ik heb iets met de avondvierdaagse, maar toch ga ik niet kijken.
En dan doel ik op de avondvierdaagse in Winschoten, waar ik toch wel een keer of tien aan meegelopen heb.
Als kind zijnde kon ik altijd kiezen of ik meeliep met de sportvereniging, of met klasgenoten van school.
Sport won het altijd, want van school mocht je geen snoep meenemen, of je moest het delen, en dan het liefst een appel.
Kleine kinderen liepen vijf kilometer, de wat grotere tien.
Voor de fanatiekeling was er nog een route van vijftien.
Een keertje was ik begeleider bij allemaal kleintjes, en dat was maar vijf kilomter, maar minder zwaar dan met niet kleuters de volle vijftien lopen.
De laatste avond was altijd het mooist.
Verzamelen en lang wachten in vakken op een plaatselijke voetbalveld.
En dan om acht uur vertok de eerste muziekcorps gevolgd door de rest, in een grote optocht door de stad.
Familie stond dan altijd ergens langs de route, en dan kreeg je onderweg bloemen van ze!
Iedereen in je groep kreeg bloemen, en allemaal van eigen ouders, grootouders, ooms, tantes, neven of nichten of andersinds.
Het heeft toch wel iets, muziekcorpsen, vlagvertoon, optochten.
WINSCHOTEN - Ongeveer 5000 deelnemers aan de avondvierdaagse in Winschoten werden vrijdagavond feestelijk binnengehaald. De vierdaagse in Winschoten is de grootste in het Noorden.
De afgelopen week liepen de deelnemers vijf, tien of vijftien kilometer in en rond de Molenstad. De vierdaags eindigde in de traditionele intocht. Ook dit jaar trok deze veel publiek. De wandelaars werden zoals altijd begeleid door verschillende muziekkorpsen uit het Noorden, achttien in totaal. De korpsen liepen mee in de tocht van drie kilometer door het centrum van Winschoten.
Elke zaterdagnacht rond middernacht is het weblogachtige tv pogramma De NON op de VPRO.
En nu viel daar een gesigneerde WC borstel te winnen, voor degene met de leukste vraag.
Mijns inziens had ik toch best wel een leuke vraag, maar de prijs werd vooralsnog niet uitgekeerd.
Onlangs zag ik een voorstelling van Bert Visser in Carre in Amsterdam.
Ik hoorde voor het eerst van Bert Visser toen hij op radio 3 Jack Spijkerman verving in de Steen en Beenshow, van de VARA.
Later zag ik ook zijn cabaretvoorstellingen op tv.
Bert is leuk.
Bert werkte ook eens mee aan het mooiste radioprogramma dat Radio Noord ooit gekend heeft.
Ik schrok een beetje toen ik het jaartal zag, bij de clip die ik zocht en vond.
Ik luisterde toen elke zondag trouw naar Half Put Half Hemelwotter, met Arno van der Heyden.
Het had het meest weg van Spijkers met koppen, en kon het gat opvullen dat de VPRO achterliet toen ze van radio 2 verbannen werden.
Rechtsreeks, met humor en een serieus onderwerp, en een bandje.
Toen speelde Bert Visser eens mee, er werd een plaat gemaakt, sommige mensen snapten het niet helemaal, en daar komt de Groninger humor om de hoek kijken.
Het is volgens mij typisch Groningse humor om mensen op het verkeerde been te zetten, en dat stug vol te houden.
En dan zo grof als maar mogelijk!
Harrie Poeste, bordeelhouder in Beerta. Hij wilde met alle geweld een CD opnemen met Trio Put. Dat resulteerde na lang aandringen in de regionale hit "ain, twai, drai...t gait om de neukerai" geproduceerd en gefinancierd door Arno van der Heyden. Het nummer bracht een vermogen op, alle CD's waren binnen de kortste keren uitverkocht. Maar Harrie Poeste is met het geld en de noorderzon vertrokken. Tot op de dag van vandaag heeft niemand ooit meer iets van hem vernomen. Men zegt, dat hij naar Thailand is gegaan.
Als u nu een rood kruisje ziet is er iets niet goed, u behoort Quandy te zien die kijkt naar de weerspiegeling van de zon in het water.
Dan neem ik u nu weer mee naar pinkpop, en dit was het eerste bord dat me opviel.
Het tweede bord dat me opviel heb ik er maar half op. Men kan wel zeggen dat ik op het schermpje moet kijken, maar ik heb geen schermpje, bovendien is die boom ook heel erg mooi. Op het bord stond, Pissoir.
Tijdens een concert keek ik acherom, en zag dit bord.
Na het concert wurmde ik me weer naar buiten, op naar de volgende.
3fm was er ook, daar gingen ze hun plaatjes draaien.
Wie geld over had kon het daar kwijt.
En dit was de laatste foto die ik maakte, bij de uitgang.
Dan koel ik nu even weer af met een momentopname van het Sterrenbos in Winschoten.
En ik sluit af met Rody, de hond van mijn zwangere zusje.
