De gedichten van gisteren, want dat zijn het, zijn niet van mijn hand.
Eerder deze week plaatste ik ze ook al, middels een filmpje.
Deze gedichten zijn van Wilhelmina Kuttje senior, en werden voorgedragen door haar kleindochter Wilhelmina Kuttje junior.
Wilhelmina Kuttje junior noemt zich dichteres, maar doet in feite niks anders dan aan de haal gaan met de gedichten van haar grootmoeder.
Het eerste gedicht heet: Wie zegt mij, uit de bundel: Wie zegt mij.
Het tweede gedicht heet: Pispaal, uit de bundel: Pispaal.
Beide gedichten zijn ook opgenomen in de dichtbundel Kuttje Compleet, uitgegeven in, en in mijn bezit sinds, 1989.
Deze bundel bevat een reeks gedichten die allemaal op radio 3 voorgedragen zijn, op de VPRO, bij Ronflonflon met Jacques Plafond.
Ik logte daar al reeds eerder eens over.
Wat wel grappig is is dat ik het plaatje toenderijd vond via google, en als ik nu zoek via google komt de afbeelding die ik hergepuliceerd heb naar voren.
Toen ik dat filmpje, uit 2008, op youtube vond aarzelde ik niet om het meteen te gaan loggen.
Ik besloot de dichtbundel er eens bij te pakken om de verzen eens mee te lezen.
En ik bladerde nog eens door.
En ik las het voorwoord nog eens.
En nu citeer ik een zin uit het voorwoord (geschreven door kleindochter Wilhelmina Kuttje jr)
Immers, hoe mooi het ook is om de klankrijke verzen van Wilhelmina Kuttje, al dan niet gevlijd in een door Jan Vos opgeschudde muziekale bedding, via de gehoorgang te geworden, en ook al is mijn door haar poetische zeggingskracht gestuurde stemgeluid door velen uit de ether geplukt en vastgelegd op magnetofoonband, ik blijf vinden dat er niets gaat boven de vreugde van het in stilte zelf lezen en herlezen.
Vandaar dus dat ik besloot om de gedichten maar over te typen, dan kan u zelf ervaren dat ze heel anders overkomen als u ze leest, dan dat u ze hoort.
Ten slotte nog een gedicht, en dan ben ik wel voorlopig even weer klaar mee.
Een vers uit 1927 naar aanleiding van een bezoek aan groningen in 1928, voorgedragen op radio 3 op 25 februari 1989:
Gij, O Groningen
O, gij land ten noorden van den Drent
zo schoon gewiegd langszij den friese koppigheid
Uw nuchter waken is gespeend van ornament
Portseldrement!
Den Randstads hoogvaardij weerstaan
weet gij uw eigen weg te gaan
Niet flauw doch ijskoud opgediend die mollebonen!
`t Is daar waar ik wil wonen
En waar ik mijn leven nog zal toeven
Al mag ik hopen dat zulks nog zal hoeven
`t Blijft in mijn ver`dre woningen een feest
want ik ben ooit in Groningen geweest!
Wie zegt mij
dat wij niet zijn
een losse flodder Gods?
Dat ons universum niet meer is
dan een vuiltje tussen Gods
kleine teen en jubelteen?
Maar wie zegt mij dat dien God
op zijn beurt niet slechts met
andere Goden deel uitmaakt
van een heelal dat op haar beurt
weer een vuiltje is tussen
-voor de verandering- de grote en de
wijsteen van een nog hogere God.
En zo maar door ad infinitum
Wie zegt mij
Pispaal, botervlokken
zienderogen veldboeket aangetogen!
opgetogen, uitgewoed, ingepakt
over de hond getild en smak
gemaakt, opgeveerd en ingekeerd
hoed af, chapeau bas, voor
pispaal, moedig, verdroten,
geten, zeild, ver
heen
Het is jammer, maar helaas, Boogie Nights, bestaat niet meer.
Na verschillende programmanamen, en op verschillende tijdstippen en verschillende zenders, maar wel altijd bij de VPRO, en altijd richting mijn oren, presenteerden Stoffer en Bentz van alles en nog wat, qua muziek.
Een programma met plaatjes die je nergens anders hoort, zonder spelletjes, weer en verkeer, overdaad aan jingles, en zo.
Heel vaak werd het programma verbannen van een Hilversumse radiozender, omdat het nergens paste, maar de VPRO vond toch altijd wel weer een plekje, het begon op radio 3, de voorlaatste jaren op radio 5, het laatste jaar via radio 6.
Na 25 jaar muziekradio gaat Roel met pensioen, en alle 537 afleveringen van de laatste jaren staan op http://www.boogienights.tv/
En op mijn externe schijf.
Als je iets eens anders wilt doen moet je niet zeggen dat je het anders wilt doen, maar het gewoon anders gaan doen.
Men ziet dat dan vanzelf wel, of niet, het levert alleraardigste comments op, en meer zeg ik er niet over.
Vooraleerst echter, Quandy in prachtig licht.
Dan neem ik u nu mee naar de grenzen van Liechtenstein, hier raakt het Oostenrijk.
En aan de voet van de paal waar bovenstaand bord aan bevestigd zit staat dit grenspaaltje.
De grens kronkelt verder langs een slootje, te herkennen aan lange smalle stokken.
Zo`n 12 kilometer verderop is de grens op de bergtoppen, dit bankje staat nabij een hut, precies op de grens.
Wie meer wil weten over Liechtenstein
doet er goed aan Wikipedia eens te aanschouwen.
FL staat voor
Fürstentum Liechtenstein, hoger dan dit ben ik niet gekomen.
Over de bergtoppen loopt een pad naar de volgende paal.
Om naar boven te komen wandel je door weilanden liggend op berghellingen.
Zo, en na al deze grenswandelingen even uitrusten op dit bankje in Winschoten.
Nederland is een heel mooi en welvarend land.
Maar het wordt helaas steeds truttiger.
De welbekende nuchterheid is steeds verder te zoeken.
De afgelopen jaren zwakte dat steeds meer af, en nu is het zover dat de totale vertrutting ook het noorden heeft bereikt.
Ik moest verplicht deelnemen aan de zoveelste curus.
Een paar maanden geleden moest ik opeens leren omgaan met stroom, en ik weet nu precies hoe ik stroom er af kan halen, en er weer opzetten.
Kortom, daar heeft niemand wat aan, maar ik heb er wel een certificaat bij.
Nu kregen we de cursus: omgaan met agressie.
Schijnbaar komt er steeds meer agressie onder de klanten, ik heb er nog nooit iets van gezien.
Waarom dan toch een cursus? Geen idee.
Waarschijnlijk omdat dat modern is, en leuk voor externe bedrijven die dat soort cursussen geven.
We moesten naar een lokatie komen en waren met een groepje van zeven man.
Een mevrouw gaf ons de cursus, en ze wilde het allemaal lekker persoonlijk maken.
Ze vertelde wat dingen over zichzelf, en over haar bedrijfje, en dat ze spiritueel is en daar ook een bedrijf mee begonnen is.
Ik had al helemaal geen zin in een cursus, maar nu was ik helemaal afgeknapt.
Iedereen moest zich even voorstellen, en twee collega`s maakten het net zo persoonlijk.
Iemand ging zelfs helemaal vertellen hoe die zijn tweede vrouw had ontmoet.
Tjonge jonge, ik hou er meer van dat iedereen zijn klep houdt, zodat de cursus een beetje opschiet.
De cursus ging niet alleen over omgaan met klanten, maar ook de interne problemen moesten allemaal op tafel.
Nou, ik liet niks prive los, en interne problemen heb ik niet, anders ga ik wel ergens anders werken.
Het geleuter duurde tot de middag, toen gingen we eten, en daarna kwam er nog een kerel bij.
Die kerel was een acteur, en we moesten allemaal laten zien hoe we omgingen met een extreem lastige klant.
Dat werd allemaal gefilmd en toen iedereen geweest was gingen we de film bekijken en bespreken.
Schijnbaar gaan de mensen van de werkvloer, wij dus, goed om met de klanten, maar er zijn natuurlijk altijd verbeterpunten.
jaja, en vooral bla bla.
Ik vind het absurd dat er bedrijven bestaan met die zulke idiote cursussen geven.
En nog absurder dat er bedrijven zijn die dat volk ook nog inhuren.
En ik ben daar dus weer de dupe van.
Volgende week is deel 2 van de cursus, en ik had er nu al schoon genoeg van.
Ik ben schilder en ik wil gewoon schilderen, en niet zitten op een stoel en les krijgen, bah.
Als het even kan luister ik dagelijks naar Stenders Eetvermaak, bij de VARA op Radio 3FM.
Elk half uur worden op de radio de files vermeld, door medewerkers van de ANWB.
Als John Bakker de files leest bij Rob Stenders, dan doet hij tevens een mop vertellen.
En meestal is dat een mop die te flauw voor woorden is, het is dan aandoenlijke radio.
Vooral als het een heel lang verhaal wordt en dat er dan een clou komt die je al van ver aan ziet komen.
Vandaag kwam die opeens met een mop:
Komt een tienermeisje uit school en gaat naar d`r moeder toe en die vraagt: "Mam, is het waar wat ik op school heb gehoord, dat baby`s er echt uit komen op de plek waar jongens hun ding er in stoppen?"
"Ja, lieverd" antwoord de moeder, en die is wel een beetje opgelucht dat haar dochter zich zo op haar gemakt voelt en dat ze dat zomaar durft te vragen.
Nou dat meisje: " maar mam, als ik dan een baby krijg, zit mijn beugel dan niet ontzettend in de weg?"
Geniaal, vooral dus omdat ik het niet verwachtte.
Nu ik toch aan het moppentappen ben doe ik er nog maar eentje:
Ligt een vrouw op de poli gynaecologie op een speciale stoel,
in de welbekende houding voor inwendig onderzoek.
Er komt een man binnen in een witte jas,
knikt vriendelijk naar de vrouw,
kijkt aandachtig tussen haar benen, zegt haar gedag en gaat weer.
Daarna komt weer een man met witte jas binnen,
Lacht vriendelijk naar haar, controleert haar spreidstand en gaat weer.
Als een derde man met witte jas binnenkomt en haar nauwkeurig bekijkt,
roept de vrouw uit: 'Zeg, wanneer word ik nou eindelijk eens geholpen?'
Waarop de man zegt: 'geen idee, wij zijn hier de gang aan het schilderen..'
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6393-6400 van 8782 |
Volgende Pagina »
