Donder op donderdag 2 augustus 2007.
Maar na een ochtendbuitje klaarde het weer op en we namen nu maar eens een kijkje in Oostenrijk.
Navigatieding bracht ons naar Feldkirch, een stadje grenzend aan het noorden dit landje.
We mochten ongemoeid de grens over en vonden al snel een parkeerplaats, en wonderwel ook snel het oude centrum.
Het was gezellig druk in de stad, die erg sfeervol is.
Prachtige oude panden, en veel kleine winkeltjes.
De wandelpaden bevonden zich in de panden zelf, verbonden met bogen.
Toen het wat begon te sputteren zochten we een droog terras op om een kop koffie te nuttigen.
We kregen er ook een glas water bij, vreemd genoeg.
Het gesputter veranderde in regen en we namen dus maar een kijkje in een enorm winkelcentrum.
Daar deden we de broodnodige boodschappen, waar je helaas nooit helemaal onderuit komt.
We aten aldaar ook nog een broodje worst, en omdat het maar bleef regenen gingen we maar weer naar de camping.
Toen het opklaarde ben ik nog een eindje wezen vouwfietsen.
Hoera, het is woensdag 1 augustus.
Niet op het moment dat u het leest, maar wel op het moment van typen.
(de wereldomroep stoort enorm en ik hoor overal knallend vuurwerk, even na 22 uur)
Zwisterland viert feest, omdat ze bestaan, en dat is ooit eens zo besloten op de 1e augustus.
Dus vandaag storten we ons maar in het feestgdruis in een grote Zwitserse stad, zo`n 70 kilometer verderop.
Saint Gallin, heet dat, en vanwege deze feestdag hadden ze bijna alle winkels maar gesloten.
Ach ja, dan ben je lekker snel door de winkelstraten en kan je in alle rust de prachtige panden bekijken.
Reataurantjes waren wel open, en we ploften neer op een terras, voor een kopje koffie en een broodje vlees.
De ober gokte goed dat we uit Nederland kwamen, en hij sprak heel wat woordjes.
" eet smakelijk, tot ziens, scheveningen, amsterdam en betalen "
Na nog een rondwandeling besloten we maar even naar de Bodensee te gaan.
Op mijn navigatieding programmeerde ik een meerkustplaatje aan, maar dat was geen doen.
Als je naar rechts moest was de afslag alweer voorbij, en omkeren of wachten op minder miswijzing gaat niet in de
drukke binnenstad.
Dan maar ouderwets de borden volgen, en zo kwamen we er ook.
De Bodensee is een meer dat ligt tussen Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Zo zagen we die landen ook nog even.
Na een ijsje maar weer naar de camping, waar je in de avond veel vuurwerk hoorde, en niet alleen vanuit Zwitserland.
Dinsdag 31 juli 2007, gefietst en op internet gesmurfd.
Vandaag was even een rustdagje, lekker de hele dag op de camping rondhangen.
Nou, dat dacht ik dus niet, ik ging maar eens lekker een flink eind vouwfietsen!
Het weer had zich hersteld het was weer lekker zomers.
Ik ging van de camping naar de rijn, bergafwaards, lekker snel.
En op de rijndijk, zal ik het maar noemen, rechtsaf naar het noorden.
Ik zag landbouwgrondjes, voetbalveldjes, een scatebaan, een crosbaan, bomen, en wat er zo niet in me opkomt.
En ineens was ik bij de hoofdstad, vaduz, alwaar ik de befaamde fietsbrug tussen Zwitserland en Liechtenstein zag.
Wow, erg mooi, en helemaal van hout!
Ik fietste er door/over.
In Zwitserland fietste ik verder langs de rijn, noordwaards.
Even verderop liep een fietspad Zwitserland in, de snelweg over.
Ik ging dat pad op, en belande in een prachtig Zwitsers dorpje, ik zag koeien en kapsalons en garages en hotels.
En huizen ook natuurlijk en wat flatjes.
Weer verderop ging ik de liechtensteinse kant maar weer op, en zag de spoorbrug, en even de verder de brug voor het overige verkeer.
Daar ging ik dit landje maar weer in.
Ik nam een kijkje in Schaan, het stadje ten noorden van Vaduz, maar daar vond ik niet echt iets van mijn gading.
Ik zag nog wel wat leuke en minder leuke bouwwerkjes en het station.
Toen maar naar Vaduz, op zoek naar internet, de VVV verwees me door naar het postkantoor.
De dame achter de balie zei me even te wachten, en een meneer wees me de pc aan en vulde het wachtwoord in.
(het koste 5 zwitserse kroon per kwartier, want eigen geld kent dit land niet)
Na het plaatsen van een logje en het vluchtig bijlezen van het werk van mijn gastlogger msn nog even aangezwengeld.
En toen maar afsluiten en afrekenen.
Via een rondgang door Vaduz belande ik weer bij de Rijndijk, en ging weer richting camping.
Na vijf uur onderweg zat ik weer bij mijn caravan.
Maandag 30 juli 2007, dag van Liechtenstein, Zwitserland, Oostentijk en Italie.
Omdat Italie nog geen 150 kilometer van het deel van Liechtenstein waar de camping zich bevindt ligt, namen we daar maar eens een kijkje.
Op mijn navigatieding vinkte ik een zo dichtbij mogelijk gelegen Italiaans stadje aan en daar gingen we.
Via de Zwisterse snelweg dat al snel een gewone autoweg met tegenliggers werd, en toen ging het omhoog.
Steeds hoger en hoger, tot we door de wolken reden!
Over een of andere pass.
Daar namen we even een pauze, volgens mij was het daar rond het vriespunt, zo koud.
In het cafe/reataurant aldaar namen we een kop koffie met een zwitserse koek.
Toen de pas weer af en al snel bij de Oostenrijkse grenspost, die ons ongemoeit doorlieten.
(Zwitserland hoort niet bij de EU, dus overal staan nog mannetjes de grens te bewaken)
We moesten een klein stukje door Oostenrtijk en daar was het dan: Italie!
Die grens mag je lekker zo over!
Het regende licht, het waaide en het was koud in het eerste stadje na de grens, gelegen aan een groot meer.
Alles stond daar aangegeven in het Italiaans en Duits.
We bezochten nog wat kleine winkeltjes, daarna reden we een stuk verder Italie in.
Het landschap is prachtig glooiend, met op de horizon hoge bergtoppen.
Hoe verder we Italie in kwamen hoe meer de Italiaanse zon zich liet zien.
We parkeerden in een klein stadje en gingen dat eens verkennen.
Het is een prachtig klien plaatsje, alles netjes betegeld en op elke hoek hangt jezus.
Italiaanse huizen hebben veel balkonnetjes en trapjes en het is gewoon prachtig mooi allemaal.
Boven bevindt zich een kasteel, maar dat bleek helaas op maandag gesloten.
Maar er even omheen lopen is ook al de moeite waard.
Op een terras dat wel open was namen we een echte Italiaanse Cappucinno.
Daarna maar weer richting Liechtenstein, en nu maar via Oostenrijk.
In oostentijk zijn ze gek op tunnels, en we zijn er zoveel doorgekomen dat de tel kwijt is geraakt.
We kwamen zelfs door een tunnel van 15 kilomter! Wat nog 8.5 euro aan tolgelden koste.
Onderweg aten we nog ergens bij een wegrestaurant, daar stond nog een pc, maar je kon geen url intypen, dus daar had ik
niks aan.
Conclusie, over een pas heen rijden is mooier, maar door een tunnel zal wel sneller zijn.
En het grootste verschil tussen de landen zijn de hectometerpaaltjes langs de kant van de weg.
Die van Liechtenstein zijn hetzelfde als Zwitserland.
Terwijl ik dit weekend lekker online thuis zit te genieten van Lowlands, HIER TE VOLGEN, mijmer ik wat over zondag 29 juli 2007. Ik bevond me in Liechtenstein en aan het eind van de dag tiepte ik dit op mijn laptop:
Vandaag een rustig dagje met af en toe een vies buitje.
Even naar het noordoosten, zonder aan de andere kant van de bergketen te komen, mauren dus.
De heenreis ging via de Zwitserse snelweg, dan de brug over en je bent er zo.
Dat bleek een klein stil dorpje op zondag, en schaanwald stelt dan al helemaal niks voor, dat is slechts een straat.
We zagen op een pleintje nog een schitterend fonteintje dat speelde met waterstralen, niet echt uit te leggen.
We wandelden nog even langs maisvelden en langs veel steekmuggen naar Oostenrijk en weerom.
Een of andere ruine boven in Schellenberg werd niet gevonden.
Hierboven zit ik lekker in de schaduw, en hieronder ziet u mijn uitzicht. (bergen zijn zwitsers)
De hoofdstad.
De vouwfiets, met op de achtergrond Zwitserland.
In de Hoofdstad Vaduz hebben we nog t-shirts en kaartjes gekocht.
Een beetje tegen mijn zin, want zondag is zondag, maar ja, ik was niet alleen en dien me aan te passen.
Ik stuur zelf geen kaartjes, dan ontvang ik ook niks, lekker makkelijk.
Omdat we op tijd bij de camping waren heb ik in de avond nog wat gevouwfietst, onder andere langs de rijn.
Met wat lichte regen, toch jammer.
Morgen ga ik verder met het vertellen van mijn vakantieavonturen, ik wil nu eerst iets anders vertellen.
Ik heb een caravan, ooit tweedehands gekocht, een nieuwe was me te duur voor drie weken in het jaar.
Bovendien kwam dit zo op mijn levenspad.
Ik heb geen lap grond in Italie, ik mag niet gratis vliegen en ik heb geen boot om te varen.
Dat kan ik allemaal niet betalen omdat ik de helft van mijn loon in moet leveren.
Eerst wordt al wat ingehouden als ik het verdien, en als ik wat koop moet er ook weer wat naar de staat.
En vandaag stond in de krant wat de staat allemaal met mijn en uw centjes doet:
Het ministerie van Defensie betaalt al tientallen jaren het onderhoud van het privé-zeiljacht van de koningin. Dat blijkt uit het jaarverslag van Defensie over 2006,waarin De Groene Draeck voor het eerst als kostenpost voorkomt. Dat jaar werd 112.000 euro uitgegeven aan het onderhoud van het jacht.
Beatrix kreeg De Groene Draeck voor haar 18e verjaardag als cadeau van het Nederlandse volk. Sinds 1957 wordt het jacht onderhouden op de Rijkswerf van de marine in Den Helder.
En op internet staan nog meer cijfertjes:
Beatrix jaarlijks ruim vier miljoen euro ontvangt van de Staat. Slecht 762.000 daarvan is salaris, het andere geld moet ze besteden aan personeelskosten, representatiekosten en andere kosten.
Máxima en Willem-Alexander ontvangen beiden iets minder dan een miljoen, waarvan 226.000 euro hun salaris is.
Ik ontving voor mijn 18e verjaardag geen boot, ik ontving een oproep voor de dienstplicht!
Hoe vaak vaart dat mens eigenlijk? Is dat wel bekend?
Heeft die hoermagjenietzeggen daar wel tijd voor met haar drukke agenda?
Ik heb die boot eens gezien toen ik een dagje naar Pampus was, en er zat bewaking op!
Door mij betaalt!
Dus ik vind dat als hare majestijd een dagje niet gaat varen dat er dan een onderdaan een dagje mag varen.
Dan wordt het gebruikt en is het niet zo zinloos allemaal.
Zaterdag 28 juli 2007, wederom in de Liechtenstijnse wolken.
Vandaag weer voorbij de tunnel geweest, en geparkeerd in Steg.
Om aldaar aan een wandeling te beginnen dat volgens het boekje 2,5 uur zou duren, maar op het bordje naar het
eindpunt stond al dat alleen al de heenreis 2,5 uur is, en het bordje zat dichter in de buurt.
Eerst wandelden we langs een rivier tot je bij een cafe uitkwam, daar begint de tocht pas echt.
Op weg naar de Pfalzerhutte, een cafe/herberg boven op de berg op de grens met Oostenrijk.
Na een paar kilomter steil omhoog konden we twee kanten op, of de asfaltweg volgen, of dwars door de rimboe
achter aanwijzingen aan, we kozen dat laatste.
We kwamen door het Naafdal, waar koeien grazen, boven de boomgrens geen bomen meer zijn, en een heleboel rotsen, niet
te vatten zo enorm.
De klim was zwaar en werd steeds zwaarder, dit kost energie en dat raakt langzaam maar zeker op.
Een uitputtingsslag, maar wel in een schitterend landschap.
En uiteindelijk kwam het in zicht, de HUT.
Nog even omhoog klouteren, en dan fijn Oostentijk inkijken, en natuurlijk even lekker voorbij de grenspalen.
Het drielandenpunt was nog anderhalf uur verder en nog wat metertjes hoger, dus dat mag iemand anders doen.
Na een slap kopje koffie via het asfaltpad weer naar beneden.
Van 2108 meter afdalen naar 1300, naar beneden loopt wel makkelijker.
Bij een boerderij, midden in de bergen, kwamen we weer voor de keus te staan, of naar Steg via het asfaltpad of via een
alternatieve route, wederom kozen we voor het laatste.
Wow, we kwamen door een bos, bij een helling langs, soms veel te nauw, en altijd levengevaarlijk.
Schitterende uitzichten, en door en langs beekjes.
Wederom door weilanden waar koeien liepen, en varkens.
We kwamen uit bij dat eerder beschreven cafe, waar ze broodjes worst op het menu hadden staan, dat smaakte goed.
Met een gevulde maag door naar Steg, afgepeigerd, voldaan, en moe weer terug naar de camping.
Morgen, maar een rustdag inlassen, zoals het een zondag beaamt.
De wereldomroep brengt nieuws, en natuurlijk ook nieuws waar ik me druk om maak.
Onze gristelijke regering belast de kermismensen extradriedubbel zwaar:
Gij zult zich niet vermaken, vermaak is des duivels, gij moet naar de kerk, bah!
En we mogen opeens geen wietplanten meer of zo? waanzin, dan lekker illegaal joh.
En de vervloekte EO doet aan cencuur, vuile evangelisten, beetje mensen informatie verzwijgen!
Zend documentaires uit, of niet, en pleeg geen cencuur!
Vandaag het veslag van vrijdag 27 juli 2007, in de wolken!
Vandaag maar eens naar Malbun geweest, een piepklein plaatsje in het zuidoosten van het land.
Liechtenstein bestaat uit een aantal plaatsen dat in elkaar overloopt, allemaal langs de rijn, maar Malbun
vormt daar een uitzondering op, net als Steg.
Na een grote berg, waar je met een tunnel van 800 meter doorkan, ligt het plaatsje Steig en even verder Malbun.
Dat is tevens de enige weg naar het oosten, en het loopt harstikke dood in Malbun.
In Malbun is niks te doen, behalve alle kanten op wandelen.
En er is een kabelbaan, die brengt je naar 2000 meter hoogte, en daar kan je over de bergtoppen wandelen.
Het uitzicht is verbluffend, en je kan heel ver Oostenrijk inkijken!
Bovenop de berg kwam ik soms wat koeien tegen, en hoewel die vriendelijk snuiven moet ik daar niet zoveel van hebben.
Het pad was erg smal, en in mijn ogen soms zelfs levensgevaarlijk!
Wie zelfmoord wil plegen kan in Liechtenstein ongehinderd zijn gang gaan.
Hoge punten werden aangeven met een kruis, en daar was ik zelfs boven de wolken!
Na een kop koffie weer kabelbanend naar beneden in Malbun en aldaar even een winkeltje bekeken, maar niks gekocht.
Ik vroeg me altijd al af hoe ze daar boven in de bergen wel bouwmateriaal krijgen.
Vandaag kreeg ik antwoord, dat gaat per helicopter!
Een beetje vertellen wat er op de plaatjes staat is overbodig.
U ziet immers zelf wel dat er een helicopter bezig is.
Met een betonbak in de weer.
Langs het kerkje.
En weer terug.
Onderaan leg ik het nog wel netjes uit.
Een man in klederdracht.
En het kerkje staat waterpas!
Er kwam een helicopter aan met twee betonbakken aan een kabel en liet ze een voor een vullen bij een betonmolenvrachtwagen.
Terwijl de een boven geleegt werd vulden ze beneden de ander, de helicopter vloog heel nauwkeurig steeds heen en weer.
Een wonderlijk gezicht, dat de aandacht trok van veel mensen.
Voor het avondeten nog even een rondje gevouwfietst.
Prachtig om te zien, op deze wederom prachtig zonnige dag.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6913-6920 van 8735 |
Volgende Pagina »
