Vanmiddag nam ik Kiras mee naar natuurgebied de Tjamme, ten noorden van Winschoten, nabij Beerta.
Ik zette hem dan achterin mijn jeep, ik reed heen en daar wandelden we wat.
(twee herten gezien en tientallen schotse hooglanders)
Na de wandeling ging ik nog even bij de diervoederzaak langs.
Ik haalde een zak hondenbrokken van 15 kilo,
2 zakken legkorrel van 25 kilo stuk voor de kippen.
Een zal gemengd graan van 5 kilo, ook voor de kippen.
En twee zakken broodbakspul van 2,5 kilo per stuk, om brood mee te bakken in de broodbakmachinne.
Ik moest 50 euro en 30 cent betalen.
Maar dat was het ergste niet.
Normaal schalt altijd radio 3fm door de zaak, dat doet me goed, want dat heb ik in de auto ook opstaan.
Maar vandaag stond daar Sky radio op, GATVERDAMME ZEG, dat wil ik niet! Bah.
Zo ziet u maar weer, een mens is nergens veilig voor commercie.
En weer kom ik overal weblogs tegen die mij (de lezer) vragen of ik wel op hun wil stemmen.
NEE< DAT WIL IK NIET.
Weblogs zijn er niet om voor te stemmen, weblogs zijn er om op te webloggen!
Knal daar neer wat je intereseert, vertel over hoe je over zaken denkt, doe wat!
Maar maak er geen wedstrijd van.
Een weblog is er voor de weblogger, die kan zijn ei kwijt.
En de een spreekt meer mensen aan dan de ander, en de een wordt beter gelezen dan de ander.
Ieder zo zijn of haar manier.
En daar kan je geen wedstrijd van maken.
Het is iets persoonlijks, dat is mooie.
(en als je dan zo nodig moet nomineren, vraag je lezers dan niet om op jezelf te stemmen maar schuif iemand anders naar voren)
Webloggen is vertellen wat jezelf bezig houdt en/of leuk/interesant danwel logbaar vindt.
Een van de eerste site`s die ik op internet zag was de Wim T. Schippers-page.
Dat is een site die inmiddels al twaalf jaar bestaat, en wordt onderhouden door een liefhebber.
De oude url was en blijft:
http://www.xs4all.nl/~johnpiek/schippers.htmlEn vanaf heden is de compleet vernieuwde site ook te volgen via
www.wim-t.nl Echt wat voor de liefhebber, en dat ben ik dus.
Ook voor de liefhebber is de VPRO gids, anders dan alle anderen.
Alleen al de voorpagina is altijd kunstig, er staat vrijwel nooit een kop van een lachende bekende nederlander.
De eerste gids van het jaar is altijd een cover die ingestuurd en gemaakt is door een lezer.
Het thema voor dit jaar was Nieuwe Energie, de winnaar was Jorine Jansen en stuurde
dit.
En de overige inzendingen staan
HIEREn die van
2006 en
2005 zijn ook nog te bewonderen.
Onlang kreeg ik van iemand een leuk linkje:
linerider
Best grappig.
U kan daar een lijntje tekenen en dan op de PLAY-kopje drukken. (driehoekje bovenin)
Dan verschijnt er een manntje op een slee dat glijdend afdaald over het door u getrokken lijntje.
En hij slaat altijd te pletter en van zijn slee af.
Dan kan u opnieuw beginnen, nog een lijntje.
Of een wat langer lijntje, of wat hobbels maken die hij wel hebben kan, zelfs een salto is te maken.
U bent helemaal overgeleverd aan de kunsten van dat poppetje.
En dat poppetje is helemaal overgeleverd aan uw kunsten.
Sommige mensen kregen gevoel voor dat poppetje.
Ze filmden het en zetten het online.
Het leukst is om zelf eerst wat te klooien en dan eens te kijken wat sommige mensen gemaakt hebben.
Dan valt pas goed te begrijpen hoe lastig het is.
Hier de link van Linerider.
En
hier wat schitterende niet na te maken voorbeelden. (en via
youtube natuurlijk)
(en zoals het gaat met youtube, na afloop van zo`n filmpje dient het volgende zich alweer aan)
Internet is kunstig.
Soms bewegen ze net als ik ze op de foto wil zetten.
En een tweede poging lukt al wat beter.
Op mijn pc vond ik nog twee niet gelogte foto`s uit Estland, alwaar ik mijn 31e verjaardag vierde.
Het zou nog jaren duren voor ik de laatste twee online zette, maar dat is nu dus het geval.
In Winschoten zijn ook fietspaden.
Onlangs was ik in Utrecht.
En daar aangekomen moest ik nodig plassen.
Dit keer geen mooi uitzicht vanaf de parkeergarage, want ik vond beneden een plekje.
In Utrecht gaan ze creatief met panden om.
Ten noorden van Winschoten is een dorpje met één straat, middenin de polder, nabij een sluis.
En we zijn weer onderaan.
Oud en Nieuw is dit jaar rustig verlopen, melde het nieuws, aangevuld met een hele opsomming "rustige" gebeurtenissen.
Een dikke twee dagen later ontwaakt er een politieagentje en roept dat dat helemaal niet zo rustig was.
Dit natuurlijk omdat dat de politie graag gevarengeld wil vangen, en dat op de politieke agenda wil krijgen.
Vroeger was de politieagent iemand waarbij men veiligheid zocht en vond.
En je kon hem nog de weg of iets anders vragen.
Tegenwoordig is de politie niemands vriend meer.
Oom agent let of die ook een bekeuring kan schrijven, waarschuwen is er niet meer bij.
Neem nou al die vuurwerk slachtoffers:
Hier in Winschoten veegt de gemeente gelijk de hele stad schoon op 1 januari.
Maar op tv zag ik dat ze er elders kinderen voor inzetten.
Kinderarbeid in Nederland, hoe diep kunnen we zinken.
Dat zijn kinderen die zogenaamd straf hebben.
Hun misdaad was dat ze te vroeg met vuurwerk rondliepen, en betrapt zijn!
Kreeg je vroeger nog een waarschuwing, tegenwoordig is het zero-tollerance = niks mag meer.
Kinderen worden naar het HALT buro gestuurd, en die zet ze aan het vuurwerkresten verzamelen.
Dat is ook nog eens gevaarlijk, want het is wel ontplofbaar spul waar ze mee werken.
Dan zijn er ook nog kinderen die het vrijwillig doen, maar wel in ruil voor geld.
Betaalde kinderarbeid!
Voor straf of tegen betaling dus gevaarlijk werk doen.
Dat maakt de politie niet populair.
Het gezag van vroeger heeft plaats gemaakt voor afkeer.
Men kotst op de politie, en dat wordt er als kind al ingepompt.
Op 4 januari 1997 was de laatste Elfstedentocht, toch alweer tien jaar geleden!
Reden voor de VPRO voor dit :
http://www.elfstedenwiki.vpro.nl/En reden voor mij om eens wat herinneringen en bevindingen te loggen.
Op zich hou ik niet zo van schaatsen. (scheuveln, zoals we in Groningen zeggen)
Als ik schaats is het op natuurijs, zomaar ergens of misschien een toertocht.
Nadeel vind ik dat het zo koud is, en dat het ijs zo glad is, dat ik telkens val en nogal vaak in scheuren terrecht kom.
Het is dus niet gezond voor mijn lichaam en geest, en bevroren veters strikken met koude vingers vind ik ook niks.
Ik kan het dus wel, maar niet zo goed, en plezierig is het ook niet echt.
Maar goed, de laatste keer dat ik op de schaatsen voortglibberde was dus eind vorige eeuw.
De elfstedentocht was op een zaterdag.
De TROS had toendertijd de zaterdag op 3fm, en besloot vanuit Friesland uit te zenden.
Wij hadden voornamelijk de tv aan, de NOS deed rechtsreeks verslag.
Ik herinner me dat het nogal een Friese aangelegenheid was, dus op zich heb ik er dan al niet zoveel meer mee.
Ik herinner me ook dat een schaatser een stempelpost miste (Piet Kleine), en ondanks dat tv camera`s (en dus iedereen) zagen dat hij de hele ronde had geschaatst werd hij toch gediskwalificeert.
Regels zijn regels, en wie een stempel mist telt niet meer mee.
Dat vind ik nog steeds onterecht, van zulke koppigheid ben ik niet gedient.
Zoiets haalt de hele sportieve gedachte onderuit.
Regels zijn er om de boel in goede banen te lijden, dus om mensen te helpen.
Regels moeten niet belangrijker zijn dan datgene waar ze voor staan, en al helemaal niet mensen tegenwerken.
De eindsprint heb ik niet gezien, het was toen net tijd voor een wandeling met mijn toenmalige hond (Karzan)
En het was inderdaad doodstil in het bos en op weg er naar toe, dat was wel prettig.
De eindsprint ging om Erik Hulsebos en Henk Angenent, de spuitjeskweker, en de laatste werd eerste, en Erik barste in tranen uit.(later in de vaak op tv getoonde hoogtepunten gezien)
Ik kende die mensen helemaal niet.
Erik Hulsebos was de allereerste gast in de allereerste aflevering van BenW, het toenmalige hagelnieuwe tv-programma van Sonja Barend.
Ik vond Erik maar een lul, dus ik was wel tevreden dat ie niet gewonnen had.
(toen ging die ook nog een lelijk plaatje opnemen en dat werd ook nog een hit)
Nou, dit is wat ik te melden heb over de Elfstedentocht.
En nu mag u uw herinneringen delen.
Op oudjaarsdag bakt mijn pa altijd oliebollen.
Met zo`n kant en klaar pakje en de frituurpan.
Op oliebollen hoort poedersuiker.
Toen de oliebollen klaar waren voor consumptie kwam mijn moeder er achter dat ze geen poedersuiker in huis had.
Dat wil zeggen, de aangeschafte poedersuiker bleek bruin te zijn, en dat had ze in de winkel niet gezien.
Mijn broer kwam op het lumineuze idee (wellicht via google) om suiker fijn te malen met een koffiemolen.
Want zo`n ding heeft iedereen natuurlijk wel in huis, en wij zeker. (is dat ding toch nog ergens goed voor)
Men werpe er suiker in, maalt wat en er komt poedersuiker uit!
Zo kwam het met oudjaardag wel weer goed, de oliebollen smaakten prima.
En dat bruine suiker zal wel smaken op pannenkoeken.
(en nu geen beste wensen meer, scheidt daar eens mee uit!)
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6913-6920 van 8514 |
Volgende Pagina »
