Dichterij
Wilhelmina Kuttje droeg in het radioprogramma Ronflonflon onregelmatig gedichten voor van haar grootmoeder. Deze zijn verzameld in bovenstaande bundel.
Grassprietjes uit de bundel gazon
Hunk`rend naar het grote wuifen
zie ze op hun tenen staan!
Maar glanzend staat de zeis te gnuiven
om wreed kervend toe te slaan
O lieve sprietjes gras
ontloken aan het zaad
dat met voorbedachten rade werd geworpen
Vluchten kan niet, o verdoemd gewas
Gij mag niet groeien en niet bloeien
Ordelijk, kortgehouden, onderworpen
zijt gij een voetveeg van het mensenras
Uw pogen tot een liederlijk bestaan
wordt weggemaaid, zonder pardon
Want gij moet dienen als gazon.
Waarom maaien mensen gras.
In hun eigen tuin kan ik daar mee leven.
Alles wat daar gratis de boel komt verfraaien noemt men onkruid.
En de dure dingen worden kortgehouden.
Ieder zijn meug.
Maar dan onze gemeentes.
Overal in Nederland wordt dagelijks zeer veel openbaar groen gescalpeerd.
Bedenk maar eens wat dat allemaal kost.
Daar gaan heel wat manuren in zitten.
In deze tijd van bezuinigingen hoeft dat niet meer.
En we laten het komen tot een heerlijke wildernis.
Sommige mensen zullen even moeten wennen.
En als we de met gras bezaaide sportvelden ook niet meer maaien wordt het voetbal misschien ook ooit nog eens spannend!
‘Plaatje doet niks, zal wel aan mij liggen