Kort verhaal..heel kort
Vanaf het moment dat Joost in zijn jonge jaren de taal der mensheid kon verstaan was alles wat hij hoorde, "Goedzo Joost", "Oh joost wat doe je dat goed", "Kijk eens hoe mooi Joost dat gemaakt heeft".
Ik kende hem al vanaf de basisschool, altijd was hij beter dan ik. Ik aanbad hem.
Zijn ouders hielden van hem en mijn ouders waren me liever kwijt. Ik was het "ongelukje".
Nu 15 jaar later, stond Joost, al een ruime 40 minuten tegen me te vertellen en te pochen wat hij allemaal al gekocht had voor zijn nieuwe huis. Nieuw bankstel, een plasma tv, een yakuzi, een waterbed. Ik had genoeg gehoord.
Een knal een plof, actie - gevolg. Daar lag hij, dood.
Ik ritste mijn jas dicht en mompelde "Alles voor niets Joost....alles voor niets".
Ik liep weg, waarheen weet niemand, zelfs ik niet.
Bumble
elf reacties
te kort voor bicat en te weinig vage niet terzaken doende zijsporen waardoor het juist door zijn kortheid en duidelijkheid en directheid en zeer goede voor iedereen begrijpelijke aannames en karakterschetsen een uitstekend stuk is.. als je dit niveau kan aanhouden voor tien bladzijden heb je je eerste hoofdstuk waar geen uitgever commentaar op kan hebben….
In het eiland Garandobië leefde ±497 jaar geleden een enorm slim slecht persoon. Zijn naam was Andreasine, hij was pas 19 en een half jaar oud. Niemand wist dat hij een boef was. Hij had al een zoon gekregen en zijn vrouw was bij de geboorte gestorven. Het kind had het erg moeilijk, dat kun je je wel voorstellen als je vader een crimineel is. Hij had als hobby beeldjes te snijden. Hij verdiende voor zichzelf heel veel geld door houten beeldjes van personen te maken. Hoe zijn vader aan zijn geld kwam wist hij niet. Andreasine pleegde veel overvallen in andere steden en ging terug via de woestijn, daar had hij een geheime ondergrondse gang gegraven. Ook had Andreasine een geheime kluis in het oerwoud waar hij eens in de 4 weken kwam voor zijn werk.
2 Weken later
“Zoon waar ben je”. “Hier ben ik papa”. zei de jongen braaf. Ik heb vandaag een rotdag gehad wil je alstjeblieft een kop thee voor me zetten. “Oke” zei de jongen en slenterde weg. Andreasine had een rotdag gehad omdat hij gesnapt was bij een bank. Nu weten ze zijn gezicht, en kunnen ze hem makkelijker opsporen. Hij moet verhuizen, nee dat was niet de oplossing, na een kwartier ging er een lampje bij hem branden. Het beste idee dat hij tot nu toe zou hebben gehad. Hij maakte een tekening hoe hij het precies zou gaan doen.
Hij zou een gemaskerd bal maken en zou het hele land uitnodigen. Dat zou de mannen hierheen leiden. Zijn zoon had ook wel eens bij een bedrijf voor mensen die een speech voor jou willen houden. Maar dan moeten ze wel een of andere vermomming aan hebben. Zo kunnen we stiekem het land uit glippen.
Dus toen was die dag aangebroken. Er kwamen mensen verkleed als alles dat je je maar kon bedenken. Andreasine had ook gedacht aan de aandacht van de mensen. Hij had een speciaal spel waar je veel bij moet doen georganiseerd. Er werd allereerst een speech gehouden door Andreasine zelf geschreven, zo zou het niet zo erg opvallen dat het niet hemzelf was. De nepman zei dat hij verkoude was en zijn stem wat anders zou klinken. Hij had echt aan alles gedacht die Andreasine. Hij en zijn zoon waren ondertussen weggeglipt en in een boot op de rivier gestapt die hij had overgekocht. Toen Andreasine en zijn zoon ver op zee zaten vertelde Andreasine hoe hij aan al dat geld kwam. Zijn zoon begreep er niks van. Hij dacht dat zijn vader een man van eer was. Maar dat bleek niet zo te zijn. Hij was zo slim niets te zeggen van dat hij het er niet mee eens was. Ze gingen bij Indonesië aan wal. Na twee weken was Andreasine zijn zoon kwijt. Hij dacht dat hij naar stad was gegaan of zoiets. Maar twee uur later kwam hij met een korps van zo’s 30 / 40 politie mannen aanlopen. Hij was stom verbaasd die Andreasine. Hij kreeg een fikse straf en het geld ging naar de rechtmatige eigenaars. Andreasine moest het geld dat hij gebruikt had terug betalen. Dus hij werd in de cel aan het werk gezet. Als eerste verdiende hij geld aan het stenen hakken overdag. In zijn cel en in de winter moest hij een boek over zijn eigen criminelen geschiedenis. En hij mest als extra straf ook nog schoenen poetsten. Zo moest hij al het gebruikte geld afbetalen.
Het feest verliep vlekkelloos Iedereen was aanwezig. Iedereen vermaakte zich kostelijk. Toen men erachter kwam dat het niet Andreasine was maar iemand anders zijn ze Andreasine meteen gaan zoeken. De politie kreeg een bericht binnen waar instond :
Beste mensen van het eiland Garandobië, wij hebben de boef Andreasine gevangen. Hij heeft hier een rechtmatige straf gekregen.
Met vriendelijke groet, Rechter Severiano Uit Indonesië
De brief werd bij iedereen in het land thuis gebracht en iedereen begreep dat hij aan zijn rechte eind was gekomen. Maar een ding vond men wel goed was Andreasine had bedacht en dat was zijn feest. Men had zich zo vermaakt dat iedereen het weer wou doen. De mensen hadden samen bedacht dat ze het Carnaval zouden noemen. En zo onstond Carnaval op het eiland Garandobië.
“..waarheen weet niemand,zelfs ik niet.”
Joost mag het weten..