Tijdmelding
Op mijn 13e verjaardag kreeg ik een zelfuitgezochte horloge.
Sinds die tijd kan ik niet meer zonder.
Mijn eerste horloge ging vijf jaar mee.
Op den duur moest er een nieuw bandje om,
en toen hij een nieuw batterijtje moest was hij niet meer waterdicht.
Een keer in bad en het werd tijd voor een nieuwe.
Ik kocht precies dezelfde merk en vormgeving.
Ook hier moest op den duur een nieuw bandje om.
Maar ik kreeg die pennetjes er niet goed in.
Waarschijnlijk door verfresten of zo.
Dan maar met veiligheidsspelden en paperclips de gaatjes verprutsen.
Maar goed, hij zat vast.
Van de week scheurde zo`n gaatje open.
Dat gaf problemen, hij bleef constand haken in mijn mouw.
Vandaag maar even een nieuwe horloge aangeschaft.
Nummer drie alweer!
Hij ziet er net zo uit, maar dan nieuw!
En ik blijf mooi bij de tijd!
31 reacties
Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik een Horloge tik hebt ik kan langs geen enkele zaak lopen of moet even kijken of er iets leuks in ligt .heb er nu een “al een paar jaar nu“die gaat echt nooit af ook niet tijdens mijn werk wat niet altijd even schoon is .maar ik kan er dus ook niet huiten .
Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst een horloge om heb gehad… Ik heb er wel eens één gekocht, maar uiteindelijk vergeet ik m om te doen! Ik mis ‘m ook niet eigenlijk. Sinds mijn mobieltje al helemaal niet…
De mijne is iets duurder ben ik bang ;) Echte zilveren, gekregen van mijn ouders toen ik mijn eind examen had gehaald, doet het nog steeds, heb hem amper meer om, vroeger toen ik nog werkte iedere dag!
Drie horloges in 10 jaar tijd?
Wow…
Ik heb er al een stuk of veertig gehad…
Maar de laatste tijd gaan ze ook veel langer mee met mij.
Oh ja ,mijn horloge doe ik elke zaterdag af en vervang hem voor een goedkoop ding van de kijkshop , als ik mijn wedstrijd fluit .
draag op dit moment geen horloge, maar heb er zo’n drie liggen. Gekocht in de afgelopen twee jaar. Ben dol op gadgets dus mijn horloges ‘kunnen’ ook wat. ben er alleen nog niet achter hoe laat het is 
Op mijn 10e kreeg ik een horloge. Die heb ik hooguit twee jaar gedragen. Sindsdien doe ik het zonder zo’n klokkie.
Niet nodig, want overal waar je tegenwoordig bent, is wel een klok aanwezig en anders is er inderdaad nog de mobiel.
Een rasechte Casio… nostalgie. Dat doet me denken aan die grijpautomaten op de kermis waarmee je horloges met ingebouwde rekenmachine kon opvissen. Drie optelsommen en de batterijen waren op of er viel een knopje af. Mooi man…
@Arjan: nu je zoveel geld hebt uitgegeven aan een horloge wordt het tijd om te gaan sparen voor een beter feateau-toestel; de boel is een beetje out of focus namelijk.
Ik ben misschien een rare, maar ik kan niet tegen horloges. En sinds ik in de natuur woon al helemaal niet meer. Ik heb een klokje thuis en in mijn auto (handig als we naar een klus rijden, want ik houd dan wel van op tijd komen), maar dat is dan ook alles. Misschien ben ik bang om op de een of andere manier een slaaf van de tijd te worden… 
Een horloge dat ik ooit voor mijn slagen had gekregen, is vermoedelijk in een verwoede opruimbui in een vuilniszak beland. Nooit meer teruggezien. Een ander horloge dat na diverse reparatiepogingen maar niet wilde blijven werken, heb ik uiteindelijk teruggegeven aan de winkel. Zij wilden me afschepen met een tegoedbon. Ik wilde mijn geld terug. Na veel hard praten in de drukke winkel won ik.
Dit is eng… ik heb van datzelfde horloge óók 3 versies gehad… Ging elke keer rond sinterklaas of een verjaardag kapot en dan kreeg ik ongevraagd weer een nieuwe. Ben na de derde versie maar gestopt met het dragen van horloges…
Mijn huidige klokkie is te bewonderen op
http://deviant.punt.nl/upload/fossil.jpg.., en het verhaal hierachter wil ik wel even kwijt. Ook ik ben een verzamelaar, er liggen boven zo’n stuk of drie klokkies stof te verzamelen, waaronder een Casio Camerawatch.
Op een dag liep ik horlogeloos door de Zutphense binnenstad naar huis, en passeerde Lucardi (een massajuwelier). Iets trok me naar binnen, ondanks dat ik al maanden zonder klokkie rondliep, en het ook niet echt mistte. Even door de vitrines, en daar lag het: een RVS horloge in retro-stijl, maar met een very deviant touch: de blauwglimmende wijzerplaat is een LCD display dat twee bewegende chinese karakters toont, die de seconden aftellen. Ik heb later ook bij onze huischinees geverifieerd dat de tekens ook daadwerkelijk leesbaar zijn voor chinezen…..
Maar perfectie is altijd van korte duur, en toen ik door observatie leerde tellen in het chinees, kwam al snel de merkwaardige bug van het klokkie bloot te liggen: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 0, 1, 12, etc…..
In ’58 kreeg ik op mijn 18e een horloge. Nu na vele klokjes die steeds stiller worden en ik dus niet aan mijnkleinzoon kan laten horen, besef ik dat tijd voorbijsnelt. Tijd is tijdloos en snelt in deze tijd stil, niet stil voorbij.
“in de ruimte van de tijd geplaatst, vervalt een spanne tijds van je leven tot een zandkorrel in de woestijn”.
Na een maagzweer als gevolg van te vaak bezig zijn met ‘te weinig tijd’, kreeg ik voor 120 gulden een prachtig zilveren zakhorloge, een Thomas Russell & Son, uit 1890. (http://www.clockswatches.com/liba-d.htm). Met gevolg een direct aanzienlijke vermindering van klokkijken en haastgevoelens. Heel soms draag ik mijn vaders Certina horloge uit 1946 of een in mijn badkamer achtergelaten Longines uit de jaren ’60.
nee, ik heb altijd een mobiel bij me waar tijd op zit, das mooi zat