Crematie
Ik ben geboren want mijn moeder baarde me.En als ik dood ben wordt ik opgebaard.
Daarna wordt ik gecremeerd, opgebrand dus.
Ik zou me ook kunnen laten begraven, maar dat hoef ik niet.
Dan komt er namelijk een graf.
En die moet schoongehouden worden, en ik wil daar geen mensen mee lastig vallen.
Misschien word ik wel zo oud dat er niemand over is, wie weet.
Bovendien wil ik niet dat mensen zeggen:"kijk, daar ligt die"
Ik wil ook niet in een urn voor op de een of andere schoorsteenmantel.
Ik ben nu al een beetje verstrooit, dus mijn as mag ook verstrooit worden.
Volgens onze natinale heks Jomanda doet cremeren pijn en begraven niet.
Maar die onruststookster krijgt vast wat centen van het begraveniswezen.
Als ik dood ben moet er niks van me overblijven, behalve eventueel wat herinneringen.
En die herinneringen sterven mee met de personen die me herinneren.
En zo hoort dat ook.
(een standbeeld hoef ik dus ook niet)
47 reacties
Nu ik zeer recentelijk heb gezien hoe diep zo’n graf is weet ik het niet. Maar ik heb ook enge verhalen gehoord over cremeren. laat mij nog maar even leven en de doden herinneren. Ze leven in mij voort.
Jij beschrijft in een paar woorden de vergankelijkheid en de nietigheid van ons leven. Dus lekker genieten van iedere dag. Voorbij is voorbij.
Toch is het gek… nadenken over de dood is altijd een beetje eng, sommige zijn zelfs ronduit bang. Maar voor je geboren werd was je ook al miljoenen jaren dood en zeg nou zelf, zo erg was dat toch niet? Ik kan me er in ieder geval niets van herinneren.
Ik heb weleens gehoord, van iemand die in een crematorium werkt, dat een dode iets omhoogkomt (dus een stukje gaat zittten) tijdens de verbranding. Dit door de werking van het vuur op de spieren. Freaky.
Eureka! Kannibalisme is de oplossing en van de beenderen maken ze dan lijm. Blijft over dat ik het een smerige oplossing vind.
Hoe de omgeving zal reageren en jou wil herdenken weet je niet. Ook al leg je dingen vast. het is onvoorspelbaar.
Maar laat mij ook maar branden.
Je zegt het zelf al min of meer… ook de herinneringen vervagen.
Tenzij je log over honderd jaar nog te vinden is. 
Heb je ooit een dooie auw horen roepen?? Ik denk niet dat het waar is wat ze zegt. Gewoon opbranden. Ik ook. Weg met de rommel.Hoe komt ze er eingelijk bij? Heeft ze ervaring? Goh, de enigste levende ziel met ervaring…….Kan ze weer een boek schrijven en nog meer centen vangen.
Dit vind ik heel mooi geschreven:
“ Als ik dood ben moet er niks van me overblijven, behalve eventueel wat herinneringen.
En die herinneringen sterven mee met de personen die me herinneren.
En zo hoort dat ook.”“
Daar kan ik me helemaal vinden en dat cremeren pijn doet, dat geloof ik niet en daarom wil ik dan ook gev=cremeerd worden.
Ik zelf heb wat tegen cremeren.Maar dat zal wel te maken hebben aan mijn ooms en tantes en neefjes en nichten die ik nog nooit heb gezien,maar gecremeerd zijn in Auswitz en Sobibor.Ik wil gewoon lekker onder de grond,maar wel zonder kist.Op z,n Joods zogezegd
ik vind cremeren niets, begraaf me maar, met alle enge verhalen van ontploffen van dien, ik wil alles van nut ter donatie geven en de rest wordt voedsel voor de bodem. Ik nam en ik geef.
Schoonhouden van het graf? werkvoorziening.
mijn beste vriendin ligt begraven, helaas. en ik ben blij dat ik af en toe de hectische wereld uit kan stappen en bij haar graf even zeggen kan. Daar lig je …wat hadden wij een plezier… ik mis je…. Niets mis mee.
het valt me op dat veel mensen met de dood bezig zijn…… heb er al meerdere logs over gelezen de laatste tijd….ik wil gewoon lekker warm worden…no way dat ik onder de grond ga….afschuwelijk idee…zo zie je maar weer, het is heel persoonlijk…ik heb een wensenlijst ingevuld met wat ik wel en vooral niet wil…mijn organen voor zover bruikbaar mogen fijn gebruikt worden voor mensen die er nog wat aan hebben en voor de rest hoop ik dat het nog heel lang duurt
klinkt herkenbaar… ik hoef ook niet echt al dat ongedierte over en in mijn lijk te hebben… Cremeren lijkt me dan een stuk knusser.
je kan je as tegenwoordig ook laten samenpersen tot een diamantje, dat verstrooien geeft zo’n troep..
Jij kunt de dingen soms zo mooi zeggen!
Ik zou het liefst zonder dat iemand het door heeft heel snel gecremeerd worden en dan begraven.
In mijn kring zijn nogal wat mensen overleden, en heb dus al wel wat crematies en begravenissen meegemaakt.
De begravenisceremonie vind ik veel ‘prettiger’ dan een crematie. Iedere x weer denk ik: wat een koude (;)) bedoeling toch een crematie.
Ook dat je een graf kunt bezoeken/verzorgen (dat laatste van mijn moeder vooral) vind ik ‘fijn’.
Maar het idee van wormen en zo vind ik ook nix :)
Mijn te vroeg geboren zoontje is gecremeerd zonder ‘ritueel’ en daar heb ik veel spijt van.
Zo’n diamantje… ik vind het maar een vreemd idee.
moet eerlijk zeggen, hou mij er niet zo mee bezig, heb met beide niets,
En begraven ach ja als ik kijk wat ik nu op een begraafplaats kom, niet dus
Heb er niets mee, en zo zullen er veel zijn die daar over denken
Dus dan maar cematie, en uit strooien, zadel je fam er ook niet mee op je graf te onderhouden, en voor het oog van nederland er zo nu en dan een plantje op te zetten
Ik wil niet onder een grafsteen liggen maar ook niet in een potje.
Dat wordt of verstrooien of verwerkt worden in een ketting (voor mijn vriend)…maar of hij daarop zit te wachten?? Ik zal het eens checken…
ik was altijd wel voor begraven…maar als Jomanda zich ermee bemoeit word ik dwars… dan stap ik over naar cremeren ;) ;)
Duidelijk beschreven… zelf nog geen idee over maar hoop daar dan ook nog lange tijd niet over te hoeven nadenken ;)
Mijn oma werd gecremeerd en deels uitgestrooid. Opa wilde dat tegen de zin van de kinderen, en zo geschiede het. Nu zijn er enkele familieleden waaronder mijn moeder die het moeilijk kan verkroppen dat er geen een fatsoenlijke herdenkingsplaats is. Mijn tante werd gecremeerd en daarna met haar urn in een nisje geplaatst. Nu is is ze niet meer dan wat stof en as, wetende dat achter die granieten steen niets bevindt. Cremeren is dan ook in mijn ogen letterlijk in de vergetelheid verdwijnen. Mensen zijn snel uitgepraat. Met mijn latere graf wil ik een statement maken naar de wereld: ik heb bestaan.
Goh…da’s dan duidelijk. Niet depressief hoop ik?