Dood
Sinds jaar en dag vind ik villa achterwerk het beste televisieprogramma van nederland.
Ze gaan altijd maar door, en zijn geen zomer of winterstops, net als het leven zelf.
Het is bedoeld voor kinderen, maar ik zeg liever: voor alle leeftijden.
De laatste drie weken van dit jaar sluiten ze af met themauitzendingen, dat is weer wat nieuws.
Afgelopen zondag was het thema de dood.
De dood is een zwaar onderwerp, maar toch heeft iedereen daarmee te maken, ook kinderen.
De dood hoort bij het leven, zeggen ze wel eens, daar ben ik het niet mee eens.
De dood neemt juist het leven weer af, en dat van al je dierbaren ook!
Zodra je beseft dat je leeft weet je dat weer van de wereld af moet, maar dat is ook wel weer een geruststelling.
Wat erger is: iedereen die je kent gaat ook eens dood.
In mijn eigen leven heb ik nog niet zoveel met de dood te maken gehad.
Mijn opa`s en oma`s zijn al overleden, alsmede een oom.
Veel kippen zijn al gestorven en ik heb afscheid moeten nemen van twee hele lieve Duitse Herders.
Een aantal parkieten, duiven en mijn konijn zijn ook al gaan hemelen.
En het stukje vlees dat is `savonds eet is ook van een dood dier.
Plus de muggen die ik wel eens doodrijd.
En ik heb wel eens op een slak gestaan.
ALs ik even nadenk en besef dat me nog heel wat te wachten staat word ik echt niet vrolijk.
Of ik moet zelf eerder gaan, en daar heb ik ook weinig behoefte aan.
Gelukkig heb ik er niks over te zeggen.
Allerlei ziektes hangen ons boven het hoofd, of we krijgen een ongeluk.
Het liefst heb ik dat iedereen gezond oud wordt en dan vredig inslaapt, maar dat zal iedereen vinden.
Speciaal voor kinderen heeft de VPRO ,in samenwerking met anderen, de site Herinnerdingen opgezet.
Kinderen kunnen daar een monument plaatsen dat voor altijd blijft bestaan, ter herinnering.
40 reacties
Ja, ik vind het een heel mooi project… ik was ook verbaasd toen ik het hoorde (‘is het niet te zwaar’ enzo, dat soort gedachten) – maar ik heb zelf destijds bij de dood van mn zus ook allerlei cadeautjes en spulletjes van haar gefotografeerd en het verhaal erbij opgeschreven: juist voor haar kinderen voor later. En kinderen maken verlies door de dood nu eenmaal soms ook mee – helaas.
Is echt een goed programma. Maar toen ik vanmorgen slaperig uit bed stapte en gewoontegetrouw de tv aanzette om te zien wat er in de wereld was gebeurd terwijl ik sliep, zag ik het eerst een kist de oven in schuiven. En dan gaan er onmiddellijk allerlei gedachten door je hoofd die je de rest van de dag niet meer kwijtraakt…Voor mij had dit dus niet gehoeven!
Altijd wel moeilijk de dood, heb er op mijn werk ook mee te maken, ik kan er moeilijk bij stil staan.
@Rene je zegt er niet bij of je nou die kippen zelf heb gedood of dat ze van ouderdom zijn gestorven..??
Goed dat ze van dood of overlijden geen taboe maken. Hoe zwaar en verdrietig het onderwerp ook is. Iedereen krijgt er mee te maken en dan is het goed als je er mee om weet te gaan.
Ik heb altijd veel naar villa achterwerk gekeken. Ik vind vooral het taartenprogramma erg goed. Ook daar worden zulke onderwerpen besproken met kinderen.
Villa Achterwerk.. een goed programma.. weet je dat er ook een bos staat, waar je een boom kan planten voor een overleden dierbare?, daar hoef je geen kind voor te zijn… want ook volwassenen kunnen het moeilijk hebben na een overlijden.
VPRO doet al vreselijk lang baanbrekend werk. Villa Achterwerk is ook echt een vreselijk goed programma.
En tja… de dood. Het enige wat je zeker weet in dit leven is dat je ooit dood gaat. Hoe en wat is nog onbekend maar dood ga je. Of je nu wilt of niet! 
Dit is een thema waar veel mensen verschillend over denken, en ik vindt dat een zeer interessant onderwerp van discussie.
Rene ik heb je een stokje gegeven op mijn Blog..
“Ik ben niet bang om dood te gaan, zolang ik maar niet in de buurt ben als het gebeurt” (uitspraak van Woody Allen)
Ik kijk nooit naar Achterwerk in de kast, maar vind het een prima initiatief van de programmamakers die site
In mijn werk heb je regelmatig met de dood te maken. Wennen doe je daar nooit aan, maar je kan het voor de mensen allemaal iets makkelijker maken. Dat er bij kinderen al aan gewerkt word vind ik dus heel goed
Eerlijk gezegd, ik kijk er nooit naar.
En tja, hoe je het ook wend of keert, met de dood krijgen we allemaal te maken.
Ik heb ook het liefste dat iedereen gezond oud wordt en dan vredig inslaapt, maar ik heb het helaas niet voor het zeggen.
Van doodgaan word ik niet meer bang. Er wacht iemand op me, die ik erg graag weer zou willen zien. En herinnerdingen zijn geweldig.
Ik ben ook dol op villa achterwerk. Vroeger al met de kast en toen met Roos. Maar nu kijk ik niet meer zo vaak. Mijn kinderen zijn ouder en ik ben wat drukker…
Ze zeggen niet voor niets: met de ouderdom komen de gebreken. Nu mijn ouders langzaam achteruit aan het gaan zijn denk je daar dubbel over na.
‘t Is niet overal dat de dood een zwaar onderwerp is. Er zijn landen waar ze het overlijden van een dierbare heel anders beleven dan bij ons. Door bijvoorbeeld een week lang feest te vieren.
Dood is altijd bij het leven, kijk maar naarde herfst. Maar altijd komt er weer een lente met nieuw leven.
Veel naar Villa Achterwerk gekeken vroeger. En ja, ook dit soort onderwerpen, ik vind het wel goed dat ze dat ook aansnijden.
Het hoort bij het leven maar is daarom best lastig om die emotie die het losmaakt goed in beeld te brengen.
Wat een doodslogje vandaag zeg. En dat nog wel op de dag dat ik je van harte mag feliciteren… jij bent de persoon van 2006 geworden. Ja, jij Rene. Dat is een heftige prijs he?