Moeders
Webloggen is toch vertellen wat je bezighoudt.En soms houdt een andere weblogger me bezig.
Al sinds de zaterdag voor kerst is de zoon van Sis vermist.
Ik lees haar weblog al sinds 2003, en zij de mijne, dat schept toch wel een band.
Onlangs stuurde ze me nog smurfenknopen, en nu is haar zoon vermist, als sinds de zaterdag voor kerst!
Dat is toch wel de grootste nachtmerrie, dat gun je niemand, en zeker Sis niet.
23 reacties
Een van de rampzaligste dingen die je als ouder kan overkomen.
Hopelijk komt hij snel weer boven water…
Dit is het ergste dat een ouder kan overkomen… Ik moet er niet aan denken! Heel veel sterkte voor alle betrokkenen.
Een leuke jaarwisseling en een voorspoedig, gezond 2009 wensen wij je vanuit Zwitserland.
Joanna en Urs
Ik ken de jongen niet zo als ik de beelden zie. (ach je weet maar nooit toch?) Verschrikkelijk allemaal, hopelijk loopt het toch nog allemaal goed.
Wat verschrikkelijk!
Dat zijn dingen waarvan je hoopt dat ze nooit iemand overkomen. Ik hoop voor haar dat ze haar zoon snel vinden. Het liefst levend en in goede gezondheid. Maar in ieder geval wel vinden, hoe dan ook.
Dat schept een band schrijf je… en dat is het. Zo voelen vele loggers dat. Ik gun die nachtmerrie niemand… helemaal niemand. Het laat me ook niet los. Dit is zo onvoorstelbaar.
Net als jij lees ik ook al zolang bij Sis en zolang bij lekaar lezen schept inderdaad een band…. Dit is echt het verschrikkelijkste wat je als moeder en ouders kan overkomen….ik hoop zo dat hij weer terecht komt….
Wat een narigheid! Ik hoop voor haar dat ze Pieter (levend) terugvinden!