Quandy
Sinds kort krijgt Quandy af en toe een varkensoortje.
Dat vindt die lekker, dat vindt die heerlijk!
Meestal ga ik `savonds rond de klok van zeven een avondwandelingetje maken.
En meestal zit die te popelen tot het zover is.
Tot die ene dag, ik pakte de riem en moest zelfs eens even gaan kijken waar die uithing!
En werkelijk: dat doet ie anders nooit!
Hij lag op het gazon op zijn varkensoor te kauwen.
Toen merkte hij me op, en wist hoe laat het was.
Snel hupste hij een rondje van plezier, maar nam toen toch snel weer zijn varkensoor in de bek.
Dat ding moest mee wandelen.
Ik vond van niet.
Hij vond van wel.
Ik ben de baas.
Dus ik pakte het varkensoor uit zijn bek, deed hem zijn riem om, en moest rekken om het oor buiten zijn bek te houden.
Toen trok ik hem mee, en toen had die wel zin in lekker wandelen en we maakten onze wandeling!
Na afloop, bij thuiskomt, hek open, riem los, sprinte hij naar zijn oor, pakte het en lag alweer op het gazon!
En dat doet die dus anders ook nooit, hij gaat altijd meteen naar zijn verse brokken.
Nu duurde dat nog een kwartiertje.
twintig reacties
Dus Quandy geniet lekker. Mooi toch? En tsja, het schijnt dat in sommige merken frikandellen ook varkensoortjes zijn verwerkt dus zo erg verschillen wij niet…
Whahaha…slimme hond!
Ik heb dat probleem ook weleens als ik een lekker kauwbotje meebreng.
Fijne avond!
Als Didi een oortje krijgt geef ik het vaak na de wandeling, dan gaat ze er lekker mee in het gras liggen en eet het achter elkaar op
Goede vraag van CasaS. Waarom mag dat oor niet mee. Een bal mag toch ook mee? Zo’n dier kan dat echt niet begrijpen.
Ha Rene,
Prachtig, ze hebben best wel een neus voor wat ze lekker vinden, die van ons zijn niet anders. oma
Dus als ik het goed begrijp heeft hij nu snoepen geleerd.
Geef hem eens ongelijk.
Gr. J@n.