You ziet maar
Quandy net uit het water, en de zon schijnt er in.
Dan neem ik u nu weer mee naar Liechtenstein, waar ik eens op vakantie was.
Het piepkleine staatje tussen Zwitserland en Oostenrijk, slechts 22 kilomter lang en de helft zo breed.
Maar wel tot boven de wolken zo hoog.
Kerkjes hebben ze daar ook, in overvloed.
Het pad gaat verder, de rijn gaat verder, de lucht gaat verder, de mens mag verder, maar het landje eindigt, waar het volgende begint.
En over dat pad ben ik heen gelopen, en later vast ook weer terug.
Nieuwsgierige koeien.
En tussen de koeien in kan ik u wel even vragen welke foto u het leukste vindt en waarom?
Om af te sluiten met wat Winschoter sneeuw.
zeventien reacties
De neuzen staan precies allemaal gelijk hé René, op dat rijtje koeien? Hihi. En ik hoop dat ook jouw neus goed gekeerd staat, namelijk naar de zon die blijkbaar het héle weekend schijnen zal!
Het mooiste woord is: Grenzübergangsstelle.
De mooiste (zee)hond is: Quandy.
De mooiste foto is: Foto 3 met die prachtige berg.
De koeien die allemaal netjes langs de weg staan vind ik het mooiste. Alsof ze het verkeer langs willen laten.
De tweede van de koeienfoto’s. Ze staan er met hun kop op (bij de 1e niet, foei Renesmurf, een koe zonder kop) en ze staan zo keurig langs het pad. Beleefd zijn ze daar in Lichtenstein, ook de koeien.
deze keer maak je ‘t mij héél erg moeilijk, rs, om een keuze te maken?
elke foto heeft wel iets?
.. of het nu aan het water is, hoog in de lucht, of langs de koeien af ..
ze gaan wèl mooi aan de kant voor jou, eh?
fijn weekend, rs!