Zielig gedoe

En toen was ik ergens aan het schilderen, kwam er een meneer met rollator langs.
Even een praatje maken.
Hoewel, het leek meer op een monoloog.

Meneer vertelde dat die ook liever niet met zo`n rollator liep, lijkt me logisch.
Meneer vertelde tevens dat hij in het leger gezeten had en in Indonesie geweest was.
Maar daarna nog deccenia lang busschauffeur.
En hij was nooit ziek!
En zodra die met de vut was begon de elende, en nu is meneer maar liefst drie hartinfarcten en twee hersenbloedingen verder.

Maar dat kan ook andersom zijn, dat weet ik niet meer.
Ik vraag me toch af waarom mensen zo ontzettend graag over hun kwalen praten.
Ik merk dat veel vaker bij mensen, en dan vooral de oudere.
Van een vervelende kwaal tot de ergste aandoening, ze willen en zullen het vertellen, in geuren en kleuren!

Waren mensen maar wat bescheidener omtrent hun ziektes en kwalen.
Maar helaas, ze lopen er zo ontzettend mee te koop, dat ze verworden zijn tot hun ziekte.

Ik merk dat ook wel op sommige weblogs.
En of het nou online of offline is, ik vraag me toch altijd weer af: waarom?
Waarom moet ik dat weten?
Als ik er om vraag, en dan alleen bij bekenden, dan ben ik geintereseerd, maar er ongevraagd zomaar mee te koop lopen, ik snap dat niet.

Dat maakt mijn dag heus niet aangenamer.

Rene Vrijdag 23 September 2011 at 6:00 pm | | Smurf

tien reacties

J@n.

Heel veel mensen komen aandacht tekort en dat is inderdaad heel vaak te merken.
Maar gun ze toch wat aandacht, dan kunnen ze er weer even tegen.

J@n., (URL) - 23-09-’11 18:36
lien

Wat J@n zegt: aandacht, aandacht, het draait allemaal om aandacht. Mensen willen graag gehoord en gezien worden en als het bij hun naasten niet (meer) lukt, zoeken ze het op een andere manier.
Ik vind het ook niet erg om af en toe even als luisterend oor te fungeren.

lien, (URL) - 23-09-’11 18:45
Sjoerd

Die mensen zitten gewoon in een neerwaartse spiraal waar ze niet meer uitkomen.

Sjoerd, (URL) - 23-09-’11 19:59
frank-103

waarschijnlijk hebben die mensen niets anders om te vertellen, geen hobbies of interesses. Het lijkt me heel hachelijk!

frank-103, (URL) - 23-09-’11 21:02
Terrebel

Toevallig woonde ik laatst een lezing bij over precies dit onderwerp. Althans, het kwam ter sprake. Er is ook serieus onderzoek naar gedaan. Het bleek dat als mensen dagelijks vijf minuutjes per beeldtelefoon spraken met een arts of verpleegkundige zij doorgaans minder vaak “zeurden” en zich veelal gelukkiger voelden. En iemand vijf minuutjes aandacht geven…hoeveel moeite is dat nu helemaal?

Nu nog krijgen mensen dankzij bijvoorbeeld het PGB zorg aan huis. Met het wegvallen van het PGB zullen zij worden aangewezen op verzorgingstehuizen waar verpleegkundigen moeten bijhouden hoeveel minuten tijd zij krijgen per handeling; zoveel minuten voor helpen met douchen en aankleden, zoveel minuten voor het wisselen van een luier (Pampers heeft nu de 2-dagen luier ontwikkeld…managers van verzorgingshuizen blij!), zoveel minuten voor eten voeren…tijd voor een babbeltje is er gewoon niet meer. Vreselijk lijkt het mij om dan zo te moeten leven in de nadagen van je tijd op aarde. Zelf maak ik om die reden al graag even een praatje met mensen op straat. Of het nu gaat om de verkoper van de daklozenkrant, een oudere dame op een bankje in het park of een alleenstaande moeder achter een kinderwagen…Wat ik niet begrijp is dat mensen liever The Voice of Holland kijken dan hun oma in het verzorgingstehuis even bellen. Tsja, daar hebben ze dan “geen tijd voor”. Kom op zeg! Een gemiddeld reclameblok duurt zo’n 7 minuten…hoeveel moeite is het dan om even te bellen en te zeggen:“Hallo oma! Lekker gegeten? Over een paar weekjes kom ik weer even op visite. Goed? Nou, dag lieve oma…slaap lekker voor strakjes!”?

Terrebel, (URL) - 23-09-’11 21:51
ria

De dag van die meneer is vast een beetje aangenamer geworden doordat je even naar hem luisterde ;-)

ria, (URL) - 23-09-’11 21:59
zuster_klivia

Waarom ze dat doen? Omdat dat het enige is dat ze meemaken en het hun hele leven beheerst. Daarom. Zij kunnen niet even op een dak gaan staan schilderen, even een hunebed bezoeken, de hond uitlaten. Ze zijn veroordeeld tot een zeer beperkt leven. Daarbij als je pijn hebt is het zo ongeveer het enige waar je aan kunt denken. Alles draait om de pijn en de ziekte.

Erg lief van je dat je toch even de tijd nam voor die meneer. Kon ie even zijn hart luchten.

zuster_klivia, (URL) - 24-09-’11 09:42
fotolog Albert y Mara

Je slaat met deze log de spijker op z’n kop. Ook ik erger me vaak aan blogs die uitgebreid aandacht besteden aan de eigen kommer en kwel. Hou dat toch voor je denk ik wel eens. Of ben ik anders dan de rest? Wel goed van je dat je even de tijd nam voor deze man.
O.T. Jij zal de komende week vast niet klagen, want met dit nazomerweer heb je een schitterende baan als schilder. wink, big smile
Fijne echte zon-dag
Saludos
Mara

fotolog Albert y Mara, (URL) - 25-09-’11 13:05
Keekstar

Blogs zijn toch ook een manier van uiten, en waar kun je jezelf vrijer uiten dan op het internet? Ik denk ook dat deze man weer met een klein beetje nieuwe energie door kon lopen dankbaar voor je luisterend oor :)

Keekstar, (URL) - 25-09-’11 17:41
rietepietz

Een beetje aandacht voor mensen kan nooit geen kwaad ,vooral ouderen en /of zieke mensen staan vaak niet meer in het volle leven ,meestal juist dóor hun kwalen en neem ze dan maar eens kwalijk dat die erg aanwezig zijn in gesprekken .
In ieder geval heb je zélf in de hand of je site leest waar kwalen de hoofdrol spelen .lijkt me makkelijk genoeg om daar gewoon niét meer te gaan lezen als het je stoort , je hóeft toch van niemand?

rietepietz, (URL) - 25-09-’11 18:34
(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om te voorkomen dat ik ondergespamd word.
Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.