Xitterend
Ik las in de krant dat de winkel Oom Harm nog driemaal open was.
Oom Harm was een winkel geheel in jaren 50 sfeer, en werkelijk ALLES was er te koop.
Noem maar op, en het was er.
Van allerhande huishoudelijke spullen tot feestartikelen en van kantoorgerei tot snoep.
En als kind kwam ik er graag voor de snoep.
Ik ging heel vaak voor een gulden snoep halen.
Dan nam hij een papieren zakje op de toonbank en ik mocht door de glazen plaat wijzen wat ik wilde hebben.
Een schuimblok, deksel open, schuimblok opzij, dekesel dicht.
Een spekje, deksel open, spekje opzij, deksel dicht.
Vijf kouwgomballetjes, deksel open, tellen tot 5, oppakken, opzij leggen, dekesel weer dicht.
Een sleuteldrop, deksel open, opzij leggen, deksel dicht.
Net zo lang tot ik aan de gulden was.
De kouwgomballetjes kosten 1 cent, en de rest allemaal een dubbeltje.
En als je dan een keer 100 balletjes wilde werden ze ook allemaal geteld.
En met een volle zak ging ik weer naar huis.
Als er thuis een kinderpartijtje was kregen ze ook alemaal een zakje snoep mee, ook dat haalde ik bij Oom Harm.
Ook mijn klompen haalde ik daar, en soms filterzakjes, tabak, vuilniszakken of stofzuigezakken voor moeder.
En menig verjaardagskadootje.
En toen ging de winkel dicht, en de jaren verstreken.
En alles bleef gewoon in de winkel staan, nooit werd er opgeruimd of iets met de panden gedaan.
Tot deze week dus.
Iemand kocht het op en besloot om de deuren nog driemaal te openen.
Ik liep er wel vaker langs en tuurde dan door de nimmer veranderende etalates, en nu mocht ik weer eens naar binnen.
En dan leek het allemaal veel kleiner dan als kind.
Maar ook weer veel groter, want nu mochten we het magazijn ook in, een waar labyrint.
En heel nostalgisch Winschoten kwam een kijkje nemen.
Ja, dat is wel even heel andere koek dat de Dixons die afgelopen donderdagnacht om middernacht even openging om de nieuwe ipad3 te verkopen, waar slechts een vijftal mensen op afkwam.
zeventien reacties
Oh wat is dit herkenbaar..wij haden vroeger, in het dorp waar ik ben opgegroeid, ook zo’n soort winkel en ook daar mocht je alles wat je wilde hebben aan wijzen…jammer dat zo’n winkel dicht gaat, ze zijn zo bijzonder.
Heerlijk om daar dan nog eens doorheen te lopen. We hebben hier ook van die zaken gehad. Heb je ook nog foto’s gemaakt…
Wij hadden ook zo’n winkel. Mijn broertje, zusje en ik mochten elke week voor een x bedrag aan snoep halen daar. Op was op. Mijn zusje at meteen alles op, ik deed er een week mee.
Leuke herinneringen komen er boven nu :)
Ja, hier heb je ook nog zo’n winkel, waar je werkelijk ook alles kunt kopen.
Leuk hoor, een plezier om daar eens te snuffelen.
Oh wat geweldig leuk! Ieder dorp had wel zo’n winkeltje. Ja wat Sjoerd zegt foto“s! En wat heb je gekocht?
Wat missen de kinderen van deze tijd veel, want wat was het leuk om naar zo’n winkeltje te gaan. Zwartopwit was mijn geliefde snoepgoed.. En spekkies, maar daar gingen mijn tanden zeer van doen.
Ja leuk, zo’n winkel. Maar ja, ze kunnen waarschijnlijk niet meer rondkomen van hun nering. Vroeger was het ook al moeilijk, dacht ik, daarom verkochten ze van alles, tot een soort pijnstillers aan toe herinner ik me.
Dixon en Oom Harm kun je niet met elkaar vergelijken.
Doodjammer, alleen de herinnering blijft en misschien wat foto’s in stoffige albums.. En zo verdwijnen stuk voor stuk de restanten van ‘de tijd van toen.
Nostalgie…toen ik het verhaal las dat het snoep wat je uitzocht op zij werd gelegd wist ik het weer. Was erg leuk om nog even een te kunnen gluren.
Owh zo’n winkeltje hadden wij ook, ik weet nog dat hij in de torenlaan zat, maar de naam zou ik echt niet meer weten. Leuk om daar weer even aan te denken.
Love As always
Di Mario
Ha Rene,
Helaas gaan deze winkeltjes dicht, de eigenaars stoppen door hun leeftijd en niemand het interesse om de winkel over te nemen.
Nostalgie, het interieur kan zo naar een museum van oude winkels. oma
Dat is iets wat ik ook heel hard mis: het plaatselijk winkeltje waar je als kind zoveel heerlijks kon kopen…
Ik ben nog natuurlijk de nodige jaren ouder dan jij en de schuimblokken waren in mijn véél goedkoper, n.l. 1 cent .Kopen kon ik ze evengoed tóch niet want er was geen geld voor zo kort na de oorlog !
Wij hebben hier om de hoek een soort museumpje van alles dat in de jaren 50 te koop was ,héél leuk om daar eens binnen te kijken en ik snap dus dat jij ook een leuke middag had in die “jeugdwinkel!
heb je nog iets kunnen kopen?
Heel veel mensen hebben ooit weleens in zo’n winkeltje gestaan denk ik. Ik ook, alleen heb ik er eerlijk gezegd niet zulke leuke herinneringen aan.
Er was geen geld, vroeger, bij mij thuis, en áls ik al iets kreeg wist ik dat het eigenlijk niet kon, en dat zat het genieten ernstig in de weg.
Bovendien was ‘Juffrouw Roos’, die ‘n winkeltje had met bonen, erwten, koffie, thee en Akkertjes (iets tegen de hoofdpijn van mijn moeder) ‘n heel nare verbitterde vrouw die kinderen haatte, d.w.z., dat dacht ik.
Haar uiterlijk werkte ook niet mee, ze leek niet écht op de heks uit mijn sprookjesboek maar het kon haar zusje zijn.
Kortom René, dat maakte jouw verhaaltje nóg leuker om te lezen!!!
Ik hoop niet dat je weer kauwgomballen hebt gekocht want die zijn na al die jaren vast niet meer goed! Het doet me vooral denken aan de winkel van Malle Pietje uit de serie ‘Swiebertje’! Leuk !