Toekomst
Ik log over wat me bezighoudt, en dit houdt me wel bezig, want het betreft mijn werk.
Ik zal nergens over oordelen, hoeft u ook niet te doen, ik kom enkel met feiten.
Toen ik op mijn 17e klaar was met school ging ik werken, ik was opgeleid tot onderhoudsschilder, en dat vak ging ik uitoefenen.
Het werkelijke leren kwam natuurlijk pas in de praktijk.
Ik begon bij een werkgever in Winschoten, waar ik na een stage mocht blijven hangen.
Na een aantal jaar, en bijna elke winter een paar maandjes werkloos, mocht ik niet terugkeren in het voorjaar.
Ik werkte nog wat via een uitzendburo, eerst een seizoen bij iemand die voor zichzelf begonnen was en wegens ziekte een personeelslid nodig had.
Helaas was die ziekte zo progressief dat het bij één seizoen bleef.
Daarna belande ik een zomer lang op een fabriek in Hoogezand, ik werd gehaald en gebracht door een collegaschilder.
En ik herinner me ook nog een winter op een scheefswerf, daar kom ik mijn leven lang niet meer.
Toen was het 1999 en besloot ik om een eigen auto te kopen.
Zo kon ik mijn werkkring wat vergroten, en was ik van het meerijden verlost.
Toen vroeg het Arbeidsburo of ik wel voor een woningstichting wilde werken, en wel die in Pekela.
Aldaar hadden ze een eigen onderhoudsdienst, en ze hadden nog schilders nodig.
Dat werkte toch heel anders dan een commercieel bedrijf.
Er was geen werkdruk, wat vandaag niet kon kon morgen wel.
Bij werkdruk gaat dat altijd ten koste van de kwaliteit, en hier konden we alles doen zoals het echt hoort.
De behandeling geven die nodig is en de tijd nemen die het nodig heeft.
De woningstichting ging fuseren met andere stichtigen die geen eigen buitendienst hadden.
Andere woninstichtingen huren schildersbedrijven in om de boel te schilderen.
Het was een spannende tijd, en ook wel een beetje onzeker, maar alles kwam goed, we werden behouden.
Na jaren met contrakten te hebben gewerkt voor bepaalde tijd, dus in de winter drie maanden er uit, kregen we, onder politieke druk, contrakten voor onbepaalde tijd.
Vanaf toen moesten we dus in de winter doorwerken.
Al eerder was het vrijwillig, tegenwoordig moeten we het hele jaar door.
Buiten.
Vorstverlet kennen we niet, en goed voor het schilderwerk lijkt het me zeker niet.
En nu heeft de woningstichting besloten dat ze van de schilders af willen.
Nou ja, dat is een tijdje geleden al besloten, en nu is het definitief dat ze er in 2015 mee stoppen.
De reden is me niet geheel duidelijk geworden.
Men zegt dat ze af willen van de specialisten en alleen nog maar allrounders wil.
Nu schijn ik specialist te zijn, en ze willen dat ik een manusje van alles word.
Als het te moeilijk wordt komt er een extern bedrijf bij, en al het groot onderhoud zoals het buitenschilderwerk wordt dus ook uitbesteed.
Binnenkort krijg ik een persoonlijk gesprek.
Vergaderingen heb ik overigens al genoeg gehad.
Daarna worden we stuk voor stuk getest, of er ook bijscholing nodig is en waarvoor.
Nu moet ik wel zeggen dat ik niks kan en heel erg onhandig ben.
Oke, met het schilderen red ik me al 20 jaar, en dat is ook waar ik voor gekozen heb.
Maar timmeren of met electra, ik zie mezelf dat nog niet doen.
Ik heb er eigenlijk ook helemaal geen zin in, opeens ander werk gaan doen.
Misschien moet ik me er meer voor openstellen, en valt het allemaal wel mee.
Maar aan de andere kant, ze hebben duizenden woningen, die moeten allemaal onderhouden worden.
Nu al werken er externe bedrijven mee, omdat we alles zelf niet aankunnen.
Maar nu gaan ze mijn werk dus aan anderen geven en moet ik doen waar ik niet om gevraagd heb.
Ook is er de mogelijkheid dat ik ingedeeld word bij zo`n extern bedrijf.
Zeven jaar.
Tja.
Zo ziet u maar weer, niks is zeker in het leven, en men is vaak afhankelijk van anderen.
veertien reacties
Rot dat je niet weet waar je aan toe bent, het kan alle kanten opgaan en daar wordt een mens maar onrustig van. Zekerheid geeft overzicht en overzicht geeft rust. Maar inderdaad, tegenwoordig is niets meer zeker op baangebied.
Dat zijn moeilijke dingen, het is wel balen dat je baan gaat veranderen, maar aan de ander kant hoeft een veradenring niet persé negatief te zijn…….als het je niet bevalt kun je altijd nog iets anders gaan zoeken. Ik hoop dat het goed voor je uitpakt.
Dat is minder plezierig om te horen. Aan de andere kant is er genoeg vraag naar vakmensen, die vindt je onder de jeugd niet meer, buiten de graffitischilders dan…
Vervelend om te horen, en zoals je zelf al zegt, in de winter buiten schilderen is niet best, dan kan je binnen schilderen of onderhoudswerk doen, als je dat zou willen.
Wow dat is heel wat Renee! Maar blijven schilderen hoop ik, hier kunnen we ook nog wel een kleurtje gebruiken!
Ha Rene,
Dat is zeker geen prettige ontwikkeling, wat is wijsheid.
Je kunt kiezen voor behoud van je baan en scholing volgen, mits betaald en liefst onder werktijd.
Bij een extern bedrijf moet je ook maar afwachten wat er gaat gebeuren. oma
Woh Rene, daar ben ik toch wel even stil van. Die woningstichting denkt natuurlijk ook. Tegenwoordig doen de bedrijven het voor een habbekrats en Rene wil natuurlijk gewoon zijn auto blijven rijden. Die willen ze niet meer betalen. Ik hoop dat er snel duidelijkheid voor je is.
Love As Always
Di Mario
Dit vind ik beslist geen prettig vooruitzicht voor jou. Als je niet voldoet aan de eisen is er voor jou vanaf 2015 geen plaats meer. Lijkt me na al die jaren een hard gelag. Ik duim voor je dat je je baan kan behouden.
Sterkte en groetjes Mara
Dat zijn geen leuke ontwikkelingen.
Hoop dat het voor jou zo mag uitpakken, dat je er een weg in kan vinden met behoud van baan.
Sterkte er mee.
Dat is goed shit ja. EN ik kan me voorstellen dat je je daar klote onder voelt. Aan de andere kant brengt het je mss iets veel beters in je leven.
Ik weet het niet. Ik wens je iig sterkte voor het komende gesprek en zo,.
Renesmurf, ik leef ook met je mee, ik hoop echt het beste voor je. Wat dat is weet ik natuurlijk niet..
Deze log geeft een heel verhelderend beeld van de situatie op de arbeidsmarkt.
Wat ‘n prachtige CV!!!
René, misschien is het al geopperd, eerlijk gezegd is alle reacties lezen niet mijn sterkste kant, heb je er weleens over gedacht voor jezelf te beginnen?
Dat doet mijn zoon ook en echt waar, er is, als je wilt werken, áltijd werk! ‘n Goede schilder is heel belangrijk. Als je niet voor ‘n gezin hoeft te zorgen is het risico ook niet zo groot. Als je alleen voor jezelf hoeft te zorgen (daar ga ik even vanuit omdat je het alleen over die mooie hond hebt en ja, ik ben natuurlijk z’n naam vergeten….) kun je wel even zonder werk.
Alles beter dan geen werk lijkt me.
Ik wens je in ieder geval ‘n heleboel geluk en wie weet……………
We horen het wel.
Shit hoor, dat je baan misschien wel zo veranderd. Maak je je geen zorgen René?