Je ziet maaR
Op woensdag 24 juli 2013 had ik een vakantiedag in de Poolse hoofdstad Warschau, en toen zochten en vonden we het oude centrum.
En dit is dan een gedeelte van het oude centrum van Winschoten, dat is van elke reis van mij mijn beginpunt en eindpunt.
En op die woensdag zag in een parkje in Warschau een fototentoonstelling.
Het was zeer indrukwekkend om te zien hoe de stad er bij lag tijdens en na de tweede wereldoorlog.
En dan het besef dat het schitterende oude centrum dus helemaal in oude stijl hersteld is, in tijden van grote armoede.
Dit is een foto van een foto.
Tot zover dan dit kleine indrukje van een best wel grote indrukwekkende fototentoonstelling.
Het is nooit mijn bedoeling om alles wat ik tegenkom vast te leggen, ik kies echter wel zorgvuldig de houding en de objecten uit.
En dan houd ik de camera zo hoog dat de mensen onder het beeld doorwandelen.
Dit was mijn avondmaal.
Het terugraken op de camping verliep middels een wandeling langs een militair gebied.
En langs bouwputten, dat is niet uniek, dat is altijd en overal.
Welke foto spreekt u nou het meest aan, en waarom?
22 reacties
Mooie foto serie Smurf, van een plaats waar ik waarschijnlijk nooit zal komen. Welke foto mijn voorkeur heeft is natuurlijk het eten. 
Er is daar een hoop vernield in de oorlog, mooi dat het weer zo opgebouwd is. De foto’s in het park spreken mij het meest aan.
Altijd weer gezellig om vakantiefoto’s in de winter terug te kijken. Onbewust ga je verlangen naar de zomer. De foto’s van W.O.II hebben grote indruk op mij gemaakt.
Groetjes Mara
Die foto;s van die tentoonstelling zijn wel aangrijpend. Je zult toen maar geleefd hebben.
Love As always
di Mario
Er is in de 2de wereldoorlog heel wat kapot geschoten en gebombardeerd. En alles moest weer opgebouwd worden. Verloren gegane mensenlevens konden niet zo gemakkelijk teruggehaald worden.
Ik kan me voorstellen dat de tentoonstelling indrukwekkend was.
Mooie tensoonstelling van hoe het was, tenminste voorzover dat mooi kan zijn.
Wat een bijzondere maaltijd met die mooi gerangschikte frietjes.
de fototentoonstelling René.
en de foto van de mannen die dat balkon op hun rug torsen, daar spreekt een énorme kracht uit,
9 keer vallen en 10 keer opstaan je schoudere eronder zeten zoiets,
geweldig wat een indruk…
Goed dat jij in je mooie reportage ook eens die vreselijke gevolgen van de oorlog liet zien! De foto’s van de tentoonstelling spreken me het meest aan qua gevoel, ook ik ben onder de indruk…
De foto die mij het meest aanspreekt is die met de vergelijkng tussen het gebombardeerde en het herbouwde gebouw.
En verder de maaltijd natuurlijk; het loopt tegen etenstijd en ik krijg honger,,,,,
Ik weet het meteen: die foto van jouw avondmaal. Mijn moederlijke intuïtie zegt meteen: “Veel te weinig voor zo’n stevige, actieve man.
Jouw bord ,met eten spreekt me het meeste aan, vooral omdat er zo weinig op ligt. Daar zou ik geen hele dag op kunnen wandelen.
De eerste foto is prachtig, een klein beetje de stijl van de jaren 30 dat huizen rijtje en daar hou ik wel van.
En dan natuurlijk je bord eten ,geen blaadje groente , of het moet zijn dat wat ik voor een schnitzel aanzie iets is dat met groenten én vlees gemaakt is.
Warschau heeft het zwaar te verduren gehad in de tweede wereld oorlog ja…Brrr, hebben jullie daar nog sneeuw liggen? Hier is gelukkig niks gevallen! De foto van de kapotte stad Warschau spreekt me wel het meest aan.
Lopen er nog steeds van die onwaarschijnlijk mooie jonge vrouwen rond in Warschau? Dat was wel zo toen ik er in 1991 was…
Dat plein in Warschau ken ik nog goed.
De stad heeft flink geleden in de tweede wereld oorlog.
De stad is weer mooi opgebouwd, bijna overal. Hans