Duif
De fijnste plek op aarde is mijn balkon.
Tenminste, ik vind het het allerfijnst als ik lekker zit op mijn balkon.
Want dan ben ik vrij en is het lekker weer.
In de winter is het een plek waar ik soms weken niet kom, en als dat wel zo is is het vooral om even te denken aan de fijne zomerdagen dat ik hier mocht zitten, en hopelijk nog mag zitten.
En ik zit daar vrijwel altijd met een kopje koffie, en draai zachtjes mijn verzameling casettebandjes af en dan loer ik wat over het Marktplein of ik teken wat ik mijn schetsboek.
En op een gegeven moment zat er ineens een duif op de rand.
Hij leek te schrikken dat hij me zag maar maakte geen aanstalten om te vertrekken.
Hij stond, en hij keek.
Nu weet ik dat hier wel vaker vogels komen omdat ze poep achterlaten.
En ik zie natuurlijk van alles rondvliegen en zitten op de diverse daken.
Veel komen er toch niet op mijn balkon, want aan de winterbolletjes komen ze niet, wellicht omdat mijn balkon deels inpandig is.
En nu zat daar een duif op de rand en we keken elkaar aan.
En ik bekeek hem eens grondig.
Mooie kleuren, mooie veren, leuke kop, goed doorvoed.
Ik wist dat mijn fototoestel pakken geen optie was, want ik wist dat duif toch niet lang zou blijven.
En ook al bleef ik zeer rustig zitten, de duif vloog weg.
En toch besloot ik dit moment vast te leggen, niet met beelden, maar met woorden.
tien reacties
Mooi beschreven zo.. Ik wist niet dat je af en toe in een schetsboek bezig was. Misschien kun je er eens wat van laten zien.
Love As alwyas
Di Mario
En nu heb je me nieuwsgierig gmaakt naar wat je zoal in je schetsboek tekent, misschien ook wel een schets van de duif! Mooi verhaal is het geworden, een beetje tekenen met woorden.
Ja, ik sluit me bij Sjoerd aan, ben ook wel benieuwd. Je ontmoeting met de duif heb je mooi omschreven..
Wat zou de duif over jou hebben gedacht Rene?
Is dit de man van dit mooie balkon, met zijn donkere haar. Hans