Ronflonflon

Beelden van het Midwolderbos op landgoed Ennemaborg onder de rook van Winschoten.

Ik ben een vrouw
van deze tijd.
Ik heb geen last
van penisnijd.
Ik heb al heel
wat afgevrijd,
maar ik sta bij nie
mand in het krijt.
Want ik doe niks
tegen mijn zin.
Het is mijn vrijheid die ik het meest bemin.
Want ik ben een wijf van deze tijd,
en ik heb me van mijn lijf bevrijd.

Ik was een lief klein meiske met het leven dik tevreden,
met een pappie en een mammie die hun oogappel aanbeden.
Deed altijd wat ze wouden, ook al wist ik niet waarom.
Je kon ze toch vertrouwen, ze waren toch niet dom?
Ik werd opgevoed met poppen, mijn toekomst die stond vast:
Een toegeweide huisvrouw die op haar koters past!

Ik werd een vlotte bakvis en ik wou alleen maar dromen,
van een knappe rijke prins die in mijn leventje zou komen.
Ik flirte en behaagde en ik wachtte op mijn kans,
maar godzijdank ontsprong ik die uitzichtloze dans.
Ik wist mij los te scheuren uit het rollenpatroon.
En nu doe ik wat ik wil, en dat vind ik heel gewoon!

Met een kut of met een lul word je de wereld opgesmeten,
dat heb je niet voor het zeggen, dat heb je maar te vreten.
Maar daarom hoef je heus nog niet alles maar te pruimen,
dus dans naar niemands pijpen, maar volg je eigen luimen.
Doe toch wat je wil, en trek je eigen baan.
Het mooiste wat er is is op je eigen benen staan!