Ik heb soms zo mijn bedenkingen des levens
Ik had donderdagavond al een logje klaarstaan.
Een beetje somber, maar dat mag ook wel eens een keer.
Tot ik sirenes hoorde, op mijn balkon keek en zag dat er brand was.
Dat filmde ik, en ik hield de rest van de avond via internet de brand in de gaten.
Ik besloot om zelf maar niet te gaan kijken, want ik weet hoe nauw de straten zijn en ik wil niet in de weg lopen.
De brandweer heeft zeer goed geblust, want alles zit daar zo tegen elkaar aan gebouwd dat het zo overslaat, en dat hebben ze toch maar mooi voorkomen.
En nu is er een groot gat in de winkelstraat.
Ze waren wel heel snel met afbreken en asbest verwijderen, onderzoek naar de oorzaak werd volgens mij overgelagen, want de winkelstraat was de dag later alweer helemaal vrijgeveven.
Laatst was er ook al een grote brand in Winschoten, daar heb ik toen niks over gelogt.
Winkels moesten sluiten vanwege de rook, en scholen hielden de leerlingen binnen.
Maar ik was elders aan het werk en had iets anders gelogt.
En een keer op klaarlichte dag vloog er een patatkraam in de fik.
Tot zover dan de branden in Winschoten, nu volgt het praatje dat ik donderdag al klaar had staan:
Elke dag varen er grote schepen voor onze kust langs.
Dagelijks, of eigenlijk meer nog: altijd.
En niet alleen voor onze kusten.
Overal varen schepen.
Steeds groter, met steeds meer containers aan boord.
Nu gebeurde er een ramp en raakten 270 containers te water en enkele spoelden aan.
Er kunnen 20.000 op zo`n schip.
Wat veel.
En wat ontzettend veel wordt er dan ook verscheept over de wereldzeeen.
Men sleept maar van alles van hot naar her.
En als het misgaat is de ramp niet te overzien.
Waarom maakt niet elk land z`n eigen producten, waarom moet alles in zulke grote getalen over zee?
En waarom levensgevaarlijk giftig spul er tussen?
En waarom is piepschuim niet van materiaal dat gezond is voor visjes?
De enconomie moet doorstomen.
Werkgelegenheid.
En wat een uitstoot ook.
Het komt nooit meer goed.
De wereld is een gekrioel geworden.
Bij het opruimen van de stranden zie ik op de achtergrond al een volgende containerschip, want alles moet doorgaan en mag nimmer meer stoppen.
Tot het op een dag helemaal vastloopt of zo, we zullen zien.
Ach ja, en een dag later las ik in de krant dat de Duitse scheefswerf vlak over de grens het aantal cruiseschepen dat ze gaan bouwen wordt opgeschoefd van twee naar drie per jaar.
400 man personeel er bij, maar ja, de zee is al zo vol en dan moet er nog meer van die meuk bij....
acht reacties
Het gaat altijd om geld en macht. Naar het milieu wordt alleen gekeken als ze er geld aan kunnen verdienen.
Love As always
di mario
Ons land heeft al veel teveel inwoners om alles nog zelf te kunnen verbouwen, er is heel veel agrarische grond onttrokken aan de boeren om er huizen op te bouwen, Logisch dat je dan veel moet importeren en dan is over zee blijkbaar toch minder vervuilend dan over de weg…. zolang alles goed gaat natuurlijk.
Je hebt geen ongelijk met je observatie mbt die schepen, het is van een ontzagwekkende schaal, en hoe inderdaad moeten we dat onder controle krijgen?
Wij consumenten moeten stoppen om spullen van goede kwaliteit tegen een lage prijs te kopen. Dat zou al enorm schelen. Net als weigeren via Bol.com te kopen totdat zij geen plastic meer gebruiken bij het verpakken van producten bijvoorbeeld.. Of wachten tot ‘de overheid’ iets doet en dan klagen dat de overheid ons vertelt wat wij moeten doen. Dat kan ook. En geen fruit meer kopen buiten het seizoen. En een keer per week vlees eten in plaats van bijna elke dag. Wij kunnen zelf heel veel doen. Daar staan mensen niet altijd bij stil. Goed dat jij dat wel doet!
Alles draait om geld en als zooi uit China iets goedkoper is dan uit Europa of zelfs Nederland kopen de mensen de Chinese producten. Heel treurig!