Pollens
Elke keer in de aanloop naar Valentijnsdag denk ik er weer aan, Ischa Meijer.
Die man ging dood op zijn 52ste verjaardag, hartaanval, 14 februari 1995.
En hij zou die avond juist beginnen aan zijn nieuwe radiopraatprogramma voor het eerst vanuit de toen gloednieuwe radiostudio tussen het Rembrandtplein en de Amstel in Amsterdam. (inmiddels ook alweer jaren geleden weer afgestoten, ik ben er overigens ook een paar keer geweest)
Ik heb Ischa zelf nooit gezien, wel veel gehoord.
Eerst ontdekte ik Ischa op de radio, op de dinsdagmiddag bij de VPRO, rechstreeks vanuit een cafe in Amsterdam, met muziek van een combo en gasten, daar werd op meesterlijke wijze mee gesproken door Ischa.
Hij was zelf zijn regiseur en bepaalde, en droeg daarmee de hele uitzending, het was zijn eigen show.
Hij wist alles beter, vond veel dingen oninteressant en zei dat ook gewoon, maar was nooit echt onbeschoft.
En het was altijd lachen.
Gelukkig verhuisde de uitzending later naar de zondagmiddag, en vanaf toen miste ik geen minuut meer.
Helaas lonkte de televisie, altijd die verdomde televisie.
Hij was er wel eens op geweest, volgens mij net name de RVU, bij de VPRO televisie wilden ze er niet echt aan.
Dus werd het Joop en RTL en trok hij een net pak aan.
Ik geef eerlijk toe dat ik het wel eens het gekeken, en het kon niet tippen aan zijn radioshow.
Hoe het precies gegaan is weet ik niet, maar hij keerde terug bij de VPRO radio!
Ditmaal niet de zondagmiddag ( dat had de VPRO helaas niet meer) maar de dinsdagavond om 22 uur op radio5.
En juist op die dindag stief hij.
Telkens als er in Winschoten een herdenking is waarbij verteld wordt over de Joodse schrijver Jaap Meijer, zeggen ze er bij dat hij de vader is van Ischa, en dat Ischa bekend is van tv...
En dan denk ik altijd, welnee, op de radio brak hij door, dat was zijn meesterlijke werk.
En ik schrok er zelf ook wel eens beetje van, dat hij stierf is al 25 jaar geleden!
En ik weet nog dat Jeroen van Inkel er iets over zei in Rinkeldekinkel op radio 3, en volgens mij had Frits Spits het er met geen woord over, en die avond luisterde en keek ik dus naar allerlei herdenkingsprogramma`s in plaats van te genieten van zijn nieuwe show, wat ook nooit voortgezet is.
Ook knap dat iemand 25 jaar na zijn dood nog voorop de VPRO gids komt te staan, waar dat zelden voorkomt.
En hier de podcast Een dik uur Ischa op de radio.
vier reacties
Ik zie hem nog wel zo voor me, hij had een bijzonder gezicht vond ik. Wat hij precies allemaal deed weet ik niet goed.
Veel te jong om te sterven natuurlijk maar voor mij is het geen gemis, ik vond het een …..nou ja, van de doden niets dan goeds dus laat ik maar niet schrijven wat ik van hem vond.
Mooie herinneringen. Die podcast is aardig, maar veel interessanter is het ‘Een uur Ischa’ (met later ‘dik’ ertussen) archief dat ook online staat. Ik nam het weleens op, op een cassettebandje toen nog, wat hoogst illegaal was, maar als middelbare scholier had ik gewoon het geld niet om van elke week een bandje te bestellen à 10 gulden. Toen het naar de zondagmiddag verschoof, ben ik er vanuit het Noorden ook een paar keer voor naar Amsterdam afgereisd, naar de Heeren van Aemstel. Ik kwam dan ruim te vroeg, in de hoop hem te zien komen aanlopen. Dat gebeurde twee keer, maar heb hem nooit durven aanspreken. En ach, wat heb je ook te zeggen op die leeftijd.
25 jaar is een hele tijd, de meeste mensen zijn dan al vergeten, maar bij jou is hij nog goed in gedachte. Ik heb hem weleens op tv gezien, maar daar vond ik hem maar matig. Ik had dus ervoor radio moeten luisteren..
Love As always
Di mario