Aan de wandel door Winschoten
Ik heb geen kinderen, mijn zusje wel, twee meisjes. En elke keer als ze jarig zijn krijgen ze een kadootje.
Toen ze nog heel klein waren ging ik naar de speelgoedwinkel en kon ik op de verpakking zien voor welke leeftijd iets geschikt was, reuze makkelijk.
Toen ze oud genoeg waren om mee te gaan naar de speelgoedwinkel mochten ze iets uitkiezen wat ze maar wilden, ook reuze makkelijk. En tegenwoordig zoeken ze zelf iets op op internet en dat is ook wel weer makkelijk.
Ik was op de verjaardag van mijn vader en vroeg mijn aldaar ook aanwezige nichtje Vivian wat ze binnenkort voor haar elfde verjaardag van mij wilde hebben, ze wist het al, een nieuw tablethoesje. We hadden al taart gehad en er was nog ruim tijd voor het avondeten, dus we besloten om eens in de winkels in Winschoten te gaan kijken.
Zij mocht kiezen en bepalen, en ik ging met haar mee, we gingen eerst naar een winkel in de Langestraat. Bij binnenkomst eerst even de handen ontsmetten. Er staat wel een keukenrol naast, maar dit spul droogt vanzelf. Eerst werden nog andere klanten geholpen maar al snel kwamen er maar liefst twee dames op ons af. Vivian vertelde wat ze wilde en er werden een aantal hoezen gepresenteerd. Nee, niet mooi genoeg, op naar de volgende winkel.
We kwamen nog langs een telefoonwinkel, maar binnen was het zo druk dat we die maar over sloegen. En in de winkel op het Isralplein werden ook net mensen geholpen dus we keken zelf even rond en zagen niks van haar gading. Bovendien had ze al op internet gekeken of hier ook de hoezen waren en die waren er toch niet, maar we keken toch even voor je weet maar nooit, maar het zag er dus niet naar uit en we wachten ook maar niet op de medewerker.
Vivian wist nog een winkel op de Vissersdijk, ook daar werden net andere mensen geholpen maar ons werd door de donkere medewerker gevraagd wat we zochten en hij vertelde dat ze net uitverkocht waren.
Op naar de grote zaak in de Moushorn, daar werden we ook meteen geholpen, haar keus zat er niet bij en ons werd geadviseerd om even bij de buurman te kijken, daar is veel meer keuze.
En de buurman was weer een donkere man, die per se het typenummer wilde weten, dat wist Vivian niet, en ze had haar tablet ook niet meegenomen.
Dit is dan mijn beleving van dit verhaal, het was best wel gezellig en prettig, alhoewel we dus zonder resultaat weer huiswaards keerden en het maar via internet bestellen. En het werd nog een smakelijke avond.
Ik vind mezelf niet zo kieskeurig, ik kies altijd uit wat er is.
zeven reacties
Heel herkenbaar.. ik wil die en geen andere. Daarin verschillen ze bij mij thuis niet anders. Toch geweldig dat je het doet.
love As Always
Di Mario
Wat een berg winkels en dan nog niet vinden wat je zoekt. Ik had het toch ergens in het dorp laten komen, scheelt verzendkosten.
Vreemd dat iets dat via het internet te koop is in geen enkele winkel te koop is. Nou ja, je nichtje krijgt wat ze mooi vindt en dat is de hoofdzaak.
Gezellig even de stad in met je nichtje. Natuurlijk weten meisjes van die leeftijd precies wat ze willen hebben.
Haha, ja je hebt je als oom maar te schikken.
Als jonge pubers iets in hun hoofd hebben, weten ze van geen wijken…!