Ik ben weeR TeRug
Twee maanden geleden laste ik een maand weblogpauze in, en na een maand verlengde ik dat met een maand.
Even het hoofd leeg, even niet elke dag denken wat nu weer te plaatsen, eventjes helemaal niks, dat beviel en deed me goed.
En nu ben ik weer terug.
Tot de volgende weblogpauze en die begint over precies één jaar.
En tot die dag elke dag een vers nieuw logpraatje.
Ik ga me nu eerst meer richten op het schrijven.
En dan vind ik het leukst om dat neer te zetten wat me het meeste dwars zit of opvalt.
Mijn levensmotto is dat we over honderd jaar toch allemaal dood zijn, dus zoveel doet het er nou ook allemaal weer niet toe.
De mensheid is op aarde om het leven daarop te vernietigen, en wij zijn de genereatie die het begin daarvan gaat meemaken.
Ik heb de hoop nooit gehad dat het nog valt op te lossen, waar een wil is is een weg en de wil is er gewoon niet voldoende.
En dan vind ik het op zich wel vermakelijk dat er toch ook mensen zijn die de ondergang wat willen vertragen, en het leukste vind ik dan weer dat andere mensen zich daar dan weer aan storen.
Politiek vind ik interessant, en lachen, zoveel waanheid, het hele leven is één grote toneelstuk en ik speel gewoon mijn rol.
Tot morgen!
Welkom terug, Ik geloof dat iedere generatie op aarde zich zorgen heeft gemaakt over het voortbestaan van het leven op aarde. Wel steeds om andere redenen die wél altijd met vooruitgang te maken hadden. Het zij zo. Ik zie het wel, of niet natuurlijk.