Xtopermee
We zijn op de wereld om elkaar te helpen, en belofte maakt schuld en zo.
Lekker fris,
een nieuw weblog is opgestaan, kijkt allen!
We zijn op de wereld om elkaar te helpen, en belofte maakt schuld en zo.
Lekker fris,
een nieuw weblog is opgestaan, kijkt allen!
Zo is het weer bij ons nu, van Warm gaan we naar Regen, veel Regen...
Opzich vind ik het wel even fijn, beetje afkoeling en wat water voor de natuur, ik hoop dat het bij René nog wel mooi weer is, en dat hij een fijne verjaardag heeft gehad... of nee.. een Smurftastische verjaardag! :)
Ik heb er weer een nieuwe hobby bij.
HTML weet ik nu wel, PHP is niet zo moelijk.
Photoshop dat is niet echt aan mij besteed.
Maar Flash... 2 dagen nu bezig om wat met flash te
prutsen en eindelijk na 2 dagen met iets bezig te zijn
geweest heb ik dan toch me eerste creatie af.
Hij is hier: www.bjorntjuh.com/music.html te bewonderen
Bjorn
Ja emoties.... moeilijk onderwerp....
Sommige mensen laten goed hun emoties zien, daaran
kan je goed zien hoe die persoon zich voelt en wat die
persoon op dat moment denkt. Andere mensen sluiten
hun emoties weer af, en daar is het moeilijker van om daar
van hoogte te krijgen. Soms kan je je vergissen als je iemand
ziet huilen, want dat kan van verdriet zijn of van vreugde.
In sommige gevallen is het mooi als je je emoties kan uitschakelen
maar soms kunnen ze ook goed van pas komen als je ze wel laat zien.
Ik was altijd een gesloten jongen, waar je weinig aan kon zien wat ik voelde
tegenwoordig ben ik een open jongen en zie je meteen als er iets mis is.
Volgens sommige is dat verkeerd als je geen emoties laat zien,
omdat je dan je emoties opkropt, en daar later problemen van kan
krijgen, dan blijft er woede over en geen angst meer, en die persoon
zou dan ze woede op alles afreageren wat maar net langs komt.
Zelf ben ik het daar niet helemaal mee eens, als je problemen niet bepsreekt
en die allemaal opkropt dan krijg je daar later problemen mee, maar
volgens mij zijn emoties meer een gevoel, een gevoel wat je nooit zo
zou kunnen uitleggen in woorden. Al versterkt wel weer de emoties het
probleem wat je hebt of juist niet.
Nog een stukje wat ik vond:
Gisteravond was er hier in Franeker PC Dag.
Normaal bij zo'n naam zou je verwachten
er is vast iets met computers te doen.
Maar de PC dag in Franeker is heel iets anders,
het is voor de mensen uit Franeker het feest van het jaar,
alle winkels gaan dicht, het gemeentehuis is gesloten het cwi is gesloten.
Overdag word er gekaatst, de spelregels geen flauw ideehoe het werkt,
maar meer info vind je hier:
http://www.pc-franeker.nl/
http://www.knkb.nl/
s'Avonds begint het feest pas echt, overal hoor je muziek
of zijn er leuke bandjes die spelen, het bier vloeit er rond,
en als je wilt kan je zelfs meedoen met de polonaise.
Eerst zou ik zelf niet heen gaan, maar een vriendin belde me op
en vroeg of ik zin had om mee te gaan we zouden eventjes
heen tot een uurtje of half elf, maar ja het was zo gezellig dat zij
eerder naar huis ging en ik nog even gebleven ben.
Toen ik eenmaal dan toch naar huis fietste was er politiecontrole
en ik had geen licht, gelukkig hielden ze me niet aan en
toen ik verder fietste met een leuk tempo zonder licht
zag ik op het allerlaatste moment ineens iets
staan in het donker maar ja ik was te laat en
eigenlijk het volgende moment lag ik op de grond.
Er had iemand gestaan in het donker midden op de weg,
en daarwas ik in volle vaart tegen op gefietst.
Een beetje jammer en ben ook wel raar op de grond gekomen,
een snee vlak onder me oog. Zij had gelukkig niks,
behalve een kapot achterlicht maar die deed het toch al niet.
Mijn fiets kan weinig meer aan kapot gaan, maar me ketting lag eraf.
Die kreeg ik er niet meer op en gelukkig kwam ik iemand tegen
die me mee nam al lagen we dan wel een paar keer bijna in de sloot.
Het was zeker wel een mooi feestje,
maar ik denk dat ik toch me licht maar is in orde ga maken.
Bjorn
Ik leef nog steeds, en het ziet er nu echt naar uit dat ik de 30 ga halen.
Ik ben dus Renesmurf, de hoofdlogger alhier.
Ik bevind me nog steeds in Tjsechie, het meest in het bloedhete Praag.
De ware aard der Tjechen komt nu bovendrijven.
"Klant is koning" of " vriendelijkheid" zijn begrippen waar ze hier nog nooit van gehoord hebben.
Wat voorbeelden:
Tjechen kijken immer strontchaggerijnig, alsof ze je liever niks verkopen.
We kwamen eens ruim na middernacht na een autoritje terug en wilden de slagboom open hebben om de camping op te kunnen.
De campingjuffrouw, een dubbelgangster van Brigitte Kaandorp, zat er nog,
ik stapte uit en vroeg of we er in mochten, gezien het late tijdstip.
Dat mocht.
Toen ze niet het papier van de camping op het dashboard zag liggen, wilde ze per se dat ik hem toonde.
Er lag namelijk een wegenkaart bovenop, maar dat deerde haar niet.
Zulks wantrouwen ben ik niet gewend.
Ook bij een kabelbaan keken we vreemd op toen bleek dat die dingen slechts om het volle uur mensen vervoerden.
In het vlotte klantvriendelijke Nederland draait alles continu=kassa!
Hier in Tjechie heb je het gevoel alsof je wel geaccepteerd word, maar echt welkom ben je niet.
Ook wilden ze ergens geen biljet van 200 kroon aannemen, vanwege een scheurtje.
Gezeik over 6 euro, noemen wij dat.
Langs de kant van de drukke wegen zie je meer reclameborden dan wegwijzers, zeer irritant.
De Tjechen zal het een worst wezen of je de weg vindt of niet.
Maar goed, het zij zo.
Verder is het hier heet, tot zeer heet.
Ook de wereldomroep kan nog nog een flink gepeperde mail verwachten.
Aanstaande maandag zal ik 30 jaar oud worden, het ziet er naar uit dat me dat gaat lukken.
Ik zal dit in drie landen gaan vieren.
Ik begeef me naar het drielandenpunt van Tsjechie, Polen en Duitsland, om aldaar uw felicitaties in ontvangst te nemen.
Als ik dat kan vinden.
Komt allen! (villa achterwerk meneer mag ook komen)