Qeu

Wat is een weblog toch heerlijk, hier mag namelijk alles.
Ik mag zeggen wat ik wil en schelden wat ik wil.

Nou kom ik tegenwoordig nooit meer in chatboxen, dat ligt me niet zo.
Daar zitten namelijk lui die last hebben van een soort baasje spelen.
Grootheidswaanzinnigen.

Gatverdamme!!

Nou heeft Risingflow (internetradiozender) een chatbox.
Geen eigen, maar een linkje.
Een linkje naar de chatbox van een of andere jongerensite.

En daar even wat babbelen mag nog net.
Maar een hele zooi smileys mag niet.

Godverdomme, ik teste alleen even.
En als je later terugkomt om te zeggen dat de operator een lul is word je gebanned.

Het ergste is nog dat :  "vrienden" partij kiezen voor hunnie, tja.

OPARATORS STERF!

Prima

Ik vind het leuk om elke week naar het Lagerhuis te kijken.
Om vervolgens daar wat discussiepunten uit te pikken om daar over te loggen.
Het heeft wel iets van dissipline. (mooi woord zo)

We hoeven niet bang te zijn dat de Nederlandse cultuur wordt bedreigd

Helaas wordt Nederland volgeplempt met allerlei MC Donnalds en meer Amerikaanse fratsen.
De radio en tv staan bol van Amerikaanse produkten.
Al het nieuws wordt gedomineerd door Amerika.

Maar dat alles lijkt me niet iets om bang voor te zijn.
Men doet maar, ik doe niet mee.

Ik eet graag drop, frikandellen, heb een paar klompen, wat kippen en een fiets.
En in Winschoten zijn coffeeshops, bordelen, spotvereenigingen en drie molens.
Dat blijft zo!

Het recht op zelfmoord wordt te snel geaccepteerd

Recht? Ik dacht dat dat verboden was!
Met dit onderwerp kwets je snel mensen, gevaarlijk dus.

Ik denk dat mensen de natuurlijke drang tot overleven hebben.
En als je dat niet hebt ben je ziek.
En als je ziek bent moet je genezen, of er mee leren leven.
En als dat niet gaat is het een zaak van jezelf, als je er maar over praat.

Let wel, ik heb hier geen ervaring mee, ik denk er op dit moment zo over.

Je kunt je kinderen beter in de stad opvoeden dan op het platteland

Vreemde stelling.

Ik ben zelf opgegroeid in de stad.
Dus hier geen paasvuur, dorpsfeesten, karbitschieten, en hier heerst geen klikcultuur.
Ik geloof niet dat ik wat gemist heb.

Zo, nu u!

Ochtendgymnastiek

We gaan even ochtendgymnastiek doen, klik hier

(met speciale dank aan Jelke )

Nu weer verder

Rogier vroeg aan mij:

Hoe zit dat nou met de broekjes van die Smurfjes? Trekken ze die over hun schoenen aan? Ik zie toch duidelijk een schoenzool...


Nou dat is vrij simpel, smurfen dragen meestal alleen hun witte mutsjes en een witte broek, dat weet iedereen.
Behalve natuurlijk de grote smurf, (de enige met baardgroei) die is in het herkenbare rood.
Bovenkleding is niet nodig omdat ze toch geen tepels hebben.

De kleding is van ontzettend goede stof gemaakt dat nauwelijks slijt en erg stevig is.
Ik draag dagelijks een overall van dezelfde witte stof.
Omdat er geen schoenmaker smurf bestaat maakt de kleermaker smurf broeken die gewoon over de voet passen.
Het heeft iets dwangbuisachtigs.

Let wel: er zit geen zool in!
Doordat ze er op lopen past de broek zich aan de voetzool aan.
Achter in de broek zit een openingetje voor hun staartje. (staartje? Meer een blauw bultje)
Alle smurfen hebben dezelfde maat, gelukkig kan de kleermaker zich uitleven op de kleding van de smurfin.

Moi

Inderdaad, men had me door:


1 April !!


En ik dacht het nog wel zo slim aan te pakken.

Ik begon deze week met het goed maken van mijn gekregen Piewvogelstokje.
Op msn namen Domien en Kevin hem razendsnel aan, maar Domien doet er tot op heden niks mee, en Kevin veranderde de stok!
En ik moest met een schone lei vertrekken.
Vandaar mijn ruil en verander capriolen.

Daarna typte ik mijn ultieme log.
Iets wat altijd al in mijn kop zat en er "op de valreep" toch nog uit moest.
(smurfenverzameling)

Voorts deed ik alsof ik erg depressief was.
En bij het lezen van al die lieve reacties voelde ik me toch wat schuldig.

Nou, vandaag dus de mededeling dat ik stopte.
En ik wilde vanmiddag deze hele zooi te koop aanbieden.
In de hoop dat niemand aan de datum dacht natuurlijk.

Een enkele domoor trapte er in. hahaha
De meerderheid niet, ik mag trots zijn op mijn lezerspubliek.
Ik schijn dus zeer doorzichtig te zijn.

Maar ik krijg jullie nog wel, volgend jaar!

Laat maar zitten

Renesmurf is klaar.
Renesmurf stopt er mee.
Renesmurf houdt het voor gezien.
Renesmurf bedankt degenen die dank verdienen.

Tot zover.

Kweetniks

Mijn hoofd is leeg.
Ik denk en denk en weet niks te loggen.
Gisteren ook al niet.
Ik wil de koningin wel afzeiken, maar wat schiet ik daarmee op?

Men weet al hoe ik er over denk.
Net als andere zaken.
Ik lijk wel door mijn onderwerpen heen.

Ik typ nu dit maar, is dit nou loggen?
Ik lees eerlijk gezegd liever andere logs, die zijn veel beter.

Ik heb ook het gevoel dat men reageert om reacties terug te krijgen, terwijl ik het soms vervelend vind als ze niet terugkomen.
En zo denk ik maar.....

Ach, de lente is begonnen, het weer wordt hopelijk steeds beter.
En de pc gaat minder vaak aan.

Tot zover dit gelul, dwangmatig dagelijks iets posten is toch niets voor mij.
Zodra ik weer echt wat te melden heb zal ik dat zeker doen.

Jeugdsentiment

Op de valreep zal ik nog even mededelen wat ik nou precies heb met de smurfen, en hoe het zo gekomen is.
Ik werd geboren in 1974.
En in 1977 kwam Vader Abraham op tv met Het Smurfenlied.
Hij stond achter een tafel en zong dat lied samen met die blauwe schepsels.

Ik vond dat prachtig.
Toen ik een Smurf te koop zag staan moest en zou ik er eentje hebben, en dat lukte.
Toen later de tekenfilms en stripboeken van de smurfen kwamen genoot ik er nog steeds van.
Ze leven met zo`n 100 zieltjes in een perfecte samenleving, heerlijk om in weg te dromen.
Later kwamen die poppetjes op de markt en mijn zakgeld vond zijn doel.

Ik bouwde mijn verzameling uit en kocht ook glazen, snoep, een wekker, badschuim en nog veel meer.
En wat ik graag voor mijn verjaardag wilde hebben was iedereen duidelijk.
Op den duur was de rage een beetje over en was er niks meer te koop.
En ik werd ook ouder en ouder (wie niet?)
Toch doe ik er geen afstand van.

Mijn verzameling staat uitgestalt op twee planken en dat is best zo.
Regelmatig komt er nog wat bij via familie en vrienden.
En als er ergens wat te koop is kan ik het nog steeds niet laten.
Bijna elke vakantie wel een souvenier.
Het zal wel in me zitten of zo.