Het VPRO tv programma Zondag met Lubach won onlangs DeZilveren Nipkowschijf. Met daarbij een beetje een rare omschrijving:
Keek op de week anno 2016. De latenightsatire van Lubach, uitgezonden door de VPRO, is onmisbaar geworden voor de moderne nieuwsjunkie. Er gaat geen aflevering voorbij zonder dat DWDD een optienbarend item van ZML laat zien in De TV draait door. Bovendien: zelfs als het niet grappig is is het razend interessant. Zondag met Lubach kreeg overigens in 2015 al een eervolle vermelding van de jury van de Zilveren Nipkowschijf.
Keek op de Week anno 2016 ben ik het mee eens. Maar latenight, dat vind ik half tien toch niet. En een tv programma moet dus eerst aandacht krijgen van DWDD, anders wordt het waarschijnlijk niet eens opgemerkt, hoogst merkwaardig.
Ach ja, wat heb je aan die prijs, en wat heb je aan een eervolle vermeling? Niks, lijkt mij. Beter is het als je zulke goede fragmenten toevertrouwd aan youtube dat ze worden opgemerkt en ingesloten op Renesmurf.nl.
Toneelvereniging Vita Nova organiseert voor de vierde keer het ‘Locatietheater’. Het evenement vindt plaats op zondag 26 juni, aanvang 15.00 uur. Het begin- en eindpunt is café Carambole in Winschoten. Bezoekers hebben de mogelijkheid om drie eenakters, toneelstukken van een half uur, te zien op drie locaties in Winschoten. Het publiek wordt in drie groepen verdeeld en onder begeleiding van een gids worden drie verschillende stukken op drie verschillende locaties bezocht. Het thema is: 'De tijd duurt één mens lang' en is te zien in de vorm van een thriller, komedie en drama.
Vorig jaar was het erg leuk, ondanks de regen, dus ik besloot om dit jaar weer te gaan kijken. En mijn moeder dacht er hetzelfde over dus die ging ook weer mee.
We kwamen lekker op tijd aan in Carambole. Ik leverde de kaartjes in en werd ingedeeld in de blauwe groep. We werden welkom geheten door een schrijver die onlangs nog zijn boek zat te signeren in de plaatselijke boekenwinkel. Helaas haperde de mic, maar desondanks toch prima te volgen en daarna toog men op pad.
Ik hoefde niet te togen, onze groep mocht achterin het cafe plaatsnemen om aldaar naar de de eerste voorstelling te kijken.
Na het klappen konden we naar buiten en we liepen naar de volgende lokatie. We gingen naar het voormalige Grieks restaurant, wat nu weer een restaurant is en nu waren de tafels allemaal aan de kant geschoven en konden we fatsoenlijk kijken.
Ik heb hier ooit wel eens gegeten en best leuk om er weer eens te zijn. Daarna wandelden we naar de laatste lokatie, dit betrof een huiskamer in een schitterend pand.
Ik was wederom zeer onder de indruk van wat amateurs toch kunnen. Mooie dialogen, inhoudelijke verhalen en goed neergezet.
De meet en greet na afloop sloegen we over, we gingen naar huis.
Dan laat ik u nu twee video`s zien gemaakt door de lokale omroep RTVLogo.
De eerste betreft een filmpje over het festival Over de Vloed waar ik ook een kijkje genomen heb, nu kan u eens zien hoe mooi het hier is vanuit de lucht.
En de tweede laat ik zien omdat ik zelf door het beeld heen wandel, met Quandy, na 1 minuut en acht seconden.
Ik was net te laat om de onthulling van dit spiksplinternieuwe bordje mede te maken, maar dit deel van mijn balkonuitzicht vanaf heden voor de rest der tijden kan ik u wel laten zien.
Ik had al eens rondgekeken, en nergens vond ik het straatnaambordje van het Marktplein. Merkwaardig, maar op de Marktpleinkerk staat wel Marktpleinkerk dus dat dit het Marktplein is moge duidelijk zijn. En nu dus ook middels dit bordje, men wordt maar liefst zelfs welkom geheten, en men maakt even duidelijk wat er allemaal niet mag.
Ik hoop niet dat men gaat denken dat wat er allemaal achter dan bordje niet mag, dat dat voor het bordje wel mag.
Als kind kwam ik daar vaak op de woensdagmiddag, vrij van school en dan lekker knutselen of andere dingen doen bij de mensen van "Ons Honk"
Toen wist ik nog niet dat er een Joods verleden aan het gebouw zat, daar naast de voormalige Synagoge. En het heeft lang leeg gestaan, en er heeft nog een kunstenaar in gezeten.
En wat de toekomstplannen precies zijn weet ik niet, dat zoek ik nog uit. Het ziet er in elk geval interessant uit, kijk maar.
Er was van alles te doen en te beleven tijdens het WaterWeekendBlauwestad, in de vijf havens rondom het Oldambtmeer. Ik liet alles heerlijk aan mij voorbij gaan en koos er voor op zondag de Drakenbootrace in de haven van Winschoten eens aan te doen en er eens wat te filmen:
Het zijn Duitsers die hebben gewonnen, waarmee van harte.
Op zaterdag 11 juni 2016 was het open toren dag en de Winschoter Toren was ook open. En er was een beiaardier om op het carillon te spelen.
Ik neem elk jaar wel even een kijkje, en ditmaal samen met mijn vader. En ik heb wat gefilmd met mijn fototoestel en wat gemonteerd en dit is het resultaat.
Bij binnenkomst kreeg ik vijf vellen papier met een nietje er door met de hele geschiedenis over deze toren. En hieronder heb ik even geplakt wat wikipedia er over zegt:
De losse kerktoren staat op 23 meter afstand van het kerkgebouw, aan de ernaar vernoemde Torenstraat. Het onderste gedeelte is vermoedelijk ook uit de 13e eeuw, maar de toren is in fasen verhoogd tot 41 meter en dateert in zijn huidige omvang uit de 16e eeuw. Aan de witte bepleistering die de toren had van 1856 tot 1931 is de bijnaam "d'Olle Witte" ontleend naar analogie van "d'Olle Grieze", de Martinitoren in de stad Groningen.
Er zijn twee luidklokken uit 1773 en 1826. Bij de restauratie van de toren in 1930-1931 werd de bouwvallige spits vervangen door een achtkantige lantaarn met koepeldak, ontworpen door de gemeentearchitect Derk Bolhuis. Ook kreeg de toren toen een beiaard met 25 klokken van de Engelse klokkengieterij Gillett & Johnston te Croydon, die echter werden gevorderd en omgesmolten door de Duitse bezetters.
In 1947 werd een nieuwe beiaard geplaatst van klokkengieterij Van Bergen te Heiligerlee. Deze telt 35 klokken, die door gemeentelijke bezuinigingen sinds 2013 niet meer met regelmaat te horen zijn. De positie van stadsbeiaardier is opgeheven.
Dan wil ik er zelf nog even bij vermelden dat de achtkantige lantaarn met koepeldak ook wit gekleurd is. Dus `d Olle Witte doet nog steeds zijn naam eer aan, hoewel die naam ouder is dan die lantaarn, want toen was het onderste deel wit.
En de luidklokken zijn ook meegenomen door de Duitsers, maar na de oorlog is de oudste teruggevonden en herplaatst.
