Hedenmiddag om 14:00 uur zou de burgemeester een tentoonstelling over het communistisch verzet voor en tijdens de tweede wereldoorlog in met name Oost Groningen openen op het station in Winschoten en dat wilde ik wel eens zien.
Tegen twee uur was ik op het station en ik liep eens een rondje. Er was net een trein aangekomen dus het wemelde van de mensen. Uit de luidsprekers klonk een vrouwenstem die mededelingen deed over de trein naar Nieuweschans, dus zonder dat verderfelijke Bad er voor.
In zag een menigte staan in de hal van het gebouw en ik ging ook maar eens naar binnen. Veel ouderen, een aantal bekende gezichten en ik zag tevens dat het heel erg mooi opgeknapt was. Tegenwoordig zit er zelfs de hele dag een koffiedame en nu had ze heel wat te doen.
Op een gegeven moment kwam de burgemeester binnen en op weer een ander gegeven moment vroeg hij al fluitend de aandacht, en dat kreeg hij. Er was geen microfoon, ook niet nodig.
Hij hield dezelfde toespraak die hij ook al gehouden had in het Veenkoloniaal museum te Veendam, die deze tentoonstelling eerst daar verzorgd hebben en nu hier.
Omdat de schrijver van een boek ook aanwezig was kreeg die daarna het woord. En daarna mocht de stadsdichter twee gedichten doen.
En daar dan weer na was de tentoonstelling geopend. Oke.
Als eerste viel me foto van het Winschoter station op, en buiten is het het echte Winschoter station. Dat heeft niks met de tentoonstelling te maken, maar is toch te zien! Komt allen!
Hier een beetje uitleg op de muur, en de vlekken komen van mijn fototoestel.
Ik keek een beetje rond en her en der was wat te zien, maar veel is het niet. Ik dacht dat in de wachtkamer nog wel wat te zien zou zijn, maar daar zaten alleen maar mensen koffie of thee te drinken, dat werd mij ook nog aangeboden maar dat sloeg ik af.
Buiten zag ik nog de schitterende glazen deuren.
En toen ik deze foto wilde maken kwam er een kat of een poes op me af die heel erg graag eventjes geaaid en geknuffeld wilde worden. En dat deed ik maar.
Ik zag overigens dat onze huidige communistenleider ook aanwezig was, ik had ook niet anders verwacht.
`tRond is een overdekt winkelcentrum dat in het jaar 2002 op het Isrealplein neergezet is, met een woontoren en nog meer appartementen en een parkeergarage.
De eerste vijf jaar was die compleet gevuld, door de contracten, en toen die afliepen vertrok als eerste de Action en die gingen in een eigen gebouw zitten.
Maar ik zal het niet over de leegstand hebben, ik spits het even toe op de Lidl.
De Lidl zat er al vanaf het begin in, en toen de Action vertok trok de Lidl die ruimte er bij. En nu moest onlangs de Lidl alweer uitbreiden en de hele boel werd verbouwd. Een kledingzaak moest inkrimpen, een andere zelfs helemaal verhuizen om ruimte te maken voor de slager die ruimte moest maken voor de best wel ingrijpende verbouwing. Nu heeft Winschoten dus de grootste Lidl van het Noorden.
In Winschoten zijn drie slagers, eentje aan de Venne, eentje in de Engelstilstraat en dus eentje in `tRond. En die laatste is vanaf heden ook elke zondag open...
Evengoed, tijdens de ingrijpende verbouwing van de nieuwe Lidl in `tRond vulden ze een aantal maanden een al jaren leegstaande supermarkt tegenover mijn voordeur, en dat vond ik op zich wel ideaal.
Ik zal het missen.
Update: concurentie is niet goed , ze verkopen nog altijd plofkippen.
Het mooie van streetview vind ik dat het een tijdbeeld is van hoe de wereld er uit ziet, want veel verdwijnt, dat is een proces dat nummer stopt. Zie hier panden aan de Marktstraat die momenteel gesloopt worden.
Ze staan al jaren leeg en de grond bleek ernstig vervuild, dus saneren maar.
Dan neem ik u nu mee naar de Azalestraat in Winschoten.
Acantus heeft het voornemen 36 woningen in de Azaleastraat in Winschoten niet meer te verhuren als ze leegkomen. Het gaat om de huisnummers 40 tot en met 110, de even nummers. De bewoners zijn inmiddels geïnformeerd.
Sterker nog, ze zijn inmiddels het huis uit gezet en in andere woningen gestopt. Acantus wil dolgraag minder woningen bezitten omdat ze de krimp willen bevorderen. En onderhoud kost geld, en er zit asbest in, en weg er maar mee. Er komt geen nieuwbouw, het wordt vast en zeker een grasveld.
De macht van de woningstichting is veel te groot en er valt niks tegen te doen.
Twee prachige statige huizen naast elkaar, beide leeg, en beide zeer nodig aan onderhoud toe. Ook ergens in Winschoten.
En hier zat Fischer Woninginrichting, en na 35 jaar hielden ze het voor gezien, eveneens geen opvolgers. Er zijn echter nog wel meer woninginrichtingzaken.
Het openluchtzwembad in het Stadspark is er al jaren niet meer, de duikplank van het diepe bad staat er wel nog altijd.
Tot zover mijn keus, nu mag u weer wat zeggen, wat u maar wilt.
Ik las iets, en dat leest als een gedicht, tenminste, dat vind ik.
WINSCHOTEN – Het Ommelander Ziekenhuis Groningen heeft een nieuwe Raad van Commissarissen.
De nieuwe leden van de raad zijn in functie getreden nadat eind december het Ommelander Ziekenhuis statutair is omgevormd tot een zelfstandige dochter van het UMCG.
De voorzitter van de Raad van Commissarissen is Albert de Jonge. Hij was tot de omvorming al voorzitter van de Raad van Toezicht van het Ommelander Ziekenhuis.
De overige leden van de Raad van Commissarissen zijn:
– Henk Bakker, vicevoorzitter.
Hij is voorzitter van de Raad van Bestuur van Koninklijke Kentalis. Daarnaast is Bakker actief als voorzitter van de beroepsorganisatie V&VN en als toezichthouder elders.
– Astrid Berendsen.
Zij is voorzitter van het College van Bestuur van Onderwijsgroep Noord. Daarnaast is zij actief als toezichthouder elders.
– Jan Kruijer.
Hij is directeur bedrijfsvoering bij woningcorporatie WoonFriesland. Daarnaast is Kruijer actief als adviseur en toezichthouder, onder meer bij het ziekenhuis in Hardenberg.
Ja, dat zijn knappe koppen allemaal. Die hebben er verstand van en zijn zeer hoognodig, en zij bepalen vast het loon van de directeur, die op zijn beurt weer het loon bepaald van de anderen want zal wel zitten in hun raden van commisarissen.
Maar ik kan er natuurlijk ook volkomen naast zitten.
Knap toch he, dat die mensen naast hun verantwoordelijke en zeer drukke en intensieve banen en er nog allemaal zware taken bij kunnen doen. Een prestatie.
En daar kan ik natuurlijk ook volkomen naast zitten.
Beetje mosterd na de maaltijd, want dit is al geweest. Ik ben niet geweest.
Ik hou niet zo van vier euro betalen en ik heb ook niet zoveel met cafe`s en ook niet met Bassie.
Maar een klein beetje met Bassie heb ik wel. Bassie is nu in de 80 en vermaakt de jeugd in discotheken en kroegen tegenwoordig, maar eens was die bekend van TV. En bekend van het circus.
En ooit, in de jaren 70, ben ik eens naar het circus geweest met Bassie en Adriaan! Ik herinner me er weinig van, in de pauze of na de voorstelling moest ik op een olifant zitten voor een foto, dat vond ik wel eng.
En ze hadden smurfenpoppen te koop! Volgens mijn moeder heb ik toen heel erg gezeurd en kreeg ik een smurf. Toen nog smuf.
Het was eenzelfde exemplaar waar Vader Abraham in die tijd ook mee op tv kwam.
Mijn eerste smurf heb ik dus te danken aan Bassie. En nu was Bassie aan de andere kant van het Marktplein te Winschoten.
Met deze tv-reclame haakt Wakker Dier op ogenschijnlijk luchtige wijze aan bij de speeltjes die McDonald’s in het Happy Meal stopt om haar jongste klanten het familierestaurant in te trekken. Maar de wrange kant van de boodschap is dat de kipnuggets in de vrolijke Happy Meal doos zijn gemaakt met plofkip. Met kreupele Cripple, volgevreten Fatty, oververhitte Puffy en Blisty met zijn voetzweren wijst Wakker Dier de ouders van jonge kinderen op het dierenleed achter de kipnuggets.
Ik hoef ze niet, de plofkippen. Het kan anders, het moet anders, maar men wil niet anders. Waarom niet? Daarom niet.
Vanwege het geld niet, want elk dubbeltje telt. En ik word er een beetje somber van, en heb ook niet de McDonald`s smurfen gehaald toen. Ik heb er dan wel weer een aantal gekregen van familie.
Maar ja, het is moeilijk om fatsoenlijk te leven. En dan hebben we ook nog een koningshuis dat bont draagt en graag dieren doodschiet.
En het Nederlandse volk, dat slikt alles maar en werkt er aan mee en het wordt er niet beter op.
Maar ik moet natuurlijk naar de lichtpunten kijken, dat het stapjesgewijs steeds een pietsje beter gaat en ik ben te ongeduldig. Of onverschillig.
Want wie hier komt hoeft ook geen plofkip. Of zal ik er naast zitten.
