Sommige steden hebben een Grote Markt, Winschoten heeft een Marktplein.
De Zusterflat staat er nog steeds.
Zomaar.
Liefkenshoek en daar achter de voormalige LTS die nu omgebouwd wordt tot zorgcentrum.
Liefkenshoek, dat kerkje mag blijven staan, deze huizenblok gaat er af, dan ziet men de Lidl beter.
Ik kom ook wel eens buiten Winschoten, en tijdens één van mijn wandelingen kwam ik langs een Hamsterweg.
Dit is dan wel weer in Winschoten.
Herinrichting is een ander woord voor de boel slopen en tochtig maken.
Midden in Hongerige Wolf een plaatsnaambordje, voor de duidelijkheid.
Midden in Winschoten, ook voor de duidelijkheid, heel belangrijk om Zentrum met een Z te schrijven, en Folgen met een F, anders rijden de Duitsers nog verkeerd en komen ze niet meer weg.
Nou, dat zijn tien foto`s, kijk en oordeel en laat het me weten.
Ik heb besloten dat er meer gesmurfd moet worden, en wel met ingang van heden.
Dat is het leuke van een weblog, lekker doen wat je maar wilt.
Smurfen dus. Want, het leven is smurf. Smurf is fijn.
Zo dacht ik, ik zal eens op youtube gaan kijken, en ik kom zowaar het officiele Nederlandse Smurfen kanaal tegen! En ik heb me meteen geaboneerd, en daarna eens wat filmpjes bekeken en deze kies ik voor nu.
In het kort het verhaal van de smurfen. Dat het eens begon als figuranten in een stripverhaal en toen een blijvertje gebleven. Ik mis in dit verhaal Vader Abraham, maar dat zal zijn reden hebben.
Eén van de fraaiste Ronflonflonsongs aller tijden zal ik maar zeggen, en ik ben het er volmondig mee eens. Wilhelmina Kuttje jr, Jan Vos en Jacques Plafond met Het is niks:
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen dus je probeert er steeds maar weer wat van te maken. Je krabbelt steeds weer overeind maar eens lig je voorgoed. O, ik begrijp niet goed waar je al die moeite voor doet.
Elke keer als ik even denk het gaat nog niet zo gek. Loop ik met mijn hoofd in de wolken, ga ik plat op mijn bek. Heb ik eens wat leuks bedacht dan is een ander mij weer voor. Ik de vuile was doen en de ander met de poen er van door. Al die mooie plannen, wat komt er van terecht? Waarom niet meteen, het bijltje er bij neergelegd?
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen dus je probeert er steeds weer wat van te maken. Je krabbelt steeds weer overeind maar eens lig je voorgoed. O, ik begrijp niet goed waar je al die moeite voor doet.
Ik zal het wel nooit maken, ik word nooit kampioen. Maar ik blijf er steeds naar haken, wat moet je anders doen? Steeds weer wordt er roet in mijn eten gegooit. Toch schep ik steeds mijn bord weer vol, want je weet maar nooit. En ik blijf mooie plannen maken ook al komt er nooit iets van terecht. Ik weet wel dat het lullig klinkt maar ik wou het toch maar even hebben gezegt.
Het is niks en het wordt nooit wat, zoveel wielen zoveel spaken. Maar je kan het nooit meer overdoen, dus je probeert er steeds maar weer wat van te maken. Krabbelt steeds weer overeind ook al lig je eens voorgoed. Zolang je lekker bezig bent weet je waar je het voor doet. Zolang je lekker bezig bent weet je waar je het voor doet.
Marktplein Winschoten, nog niet eens zo heel lang geleden, en één dak is er al niet meer.
Zomaar.
In de provincie Groningen zijn een aantal natuurgebieden met dijken er om heen, mocht er wateroverlast ontstaan, dan kunnen ze dat vol laten lopen. Er liggen platen klaar om de gaten af te dichten.
Liefkenshoek Winschoten, daar waar eens de C1000 stond.
Zo ging ik onlangs tijdens mijn wandelingen eens naar Hongerige Wolf.
Deze foto is genomen toen ze nog volop bezig waren met het verbouwn van de Lidl.
Ik vind het altijd jammer als ze hele oude grote bomen kappen.
Momenteel zijn ze bezig een flink aantal weg te maken in het Sterrebos in Winschoten. Het zal zijn reden hebben.
Als ze het hele bos weg willen hebben hoeven ze maar één woord te roepen en het is weg, en dat woord is :"ziekte" Dat woord gebruikt men altijd als men wil kappen.
Maar hier zal vast geen sprake zijn van ziekte, want ze doen dat wel vaker, om de paar jaar slopen ze het één en het ander. Ik heb niet naar gevraagd naar het waarom, maar ik heb wel zo mijn vermoedens.
Waarschijnlijk worden de toppen erg zwaar en bestaat er valgevaar. Na elke storm ligt het bezaaid met takken en soms kukelen er hele bomen om. En we willen het Journaal natuurlijk niet halen met de mededeling dat er ongelukken zijn gebeurd.
Daar denk ik maar aan als ik de aangerichte ravage zie. Als het opgeruimd is en datgene wat over is bloeit en groeit dadelijk weer, dan valt het niet meer zo op en went dat ook wel weer.
Maar het doet me toch altijd pijn als ze stokoude loeigrote bomen mollesteren of zelfs helemaal verwijderen, dat went nooit.
Hedenmiddag om 14:00 uur zou de burgemeester een tentoonstelling over het communistisch verzet voor en tijdens de tweede wereldoorlog in met name Oost Groningen openen op het station in Winschoten en dat wilde ik wel eens zien.
Tegen twee uur was ik op het station en ik liep eens een rondje. Er was net een trein aangekomen dus het wemelde van de mensen. Uit de luidsprekers klonk een vrouwenstem die mededelingen deed over de trein naar Nieuweschans, dus zonder dat verderfelijke Bad er voor.
In zag een menigte staan in de hal van het gebouw en ik ging ook maar eens naar binnen. Veel ouderen, een aantal bekende gezichten en ik zag tevens dat het heel erg mooi opgeknapt was. Tegenwoordig zit er zelfs de hele dag een koffiedame en nu had ze heel wat te doen.
Op een gegeven moment kwam de burgemeester binnen en op weer een ander gegeven moment vroeg hij al fluitend de aandacht, en dat kreeg hij. Er was geen microfoon, ook niet nodig.
Hij hield dezelfde toespraak die hij ook al gehouden had in het Veenkoloniaal museum te Veendam, die deze tentoonstelling eerst daar verzorgd hebben en nu hier.
Omdat de schrijver van een boek ook aanwezig was kreeg die daarna het woord. En daarna mocht de stadsdichter twee gedichten doen.
En daar dan weer na was de tentoonstelling geopend. Oke.
Als eerste viel me foto van het Winschoter station op, en buiten is het het echte Winschoter station. Dat heeft niks met de tentoonstelling te maken, maar is toch te zien! Komt allen!
Hier een beetje uitleg op de muur, en de vlekken komen van mijn fototoestel.
Ik keek een beetje rond en her en der was wat te zien, maar veel is het niet. Ik dacht dat in de wachtkamer nog wel wat te zien zou zijn, maar daar zaten alleen maar mensen koffie of thee te drinken, dat werd mij ook nog aangeboden maar dat sloeg ik af.
Buiten zag ik nog de schitterende glazen deuren.
En toen ik deze foto wilde maken kwam er een kat of een poes op me af die heel erg graag eventjes geaaid en geknuffeld wilde worden. En dat deed ik maar.
Ik zag overigens dat onze huidige communistenleider ook aanwezig was, ik had ook niet anders verwacht.
