Ecomare is geen goede tip, daar mogen geen huisdieren komen.
Toen ik giseren aankwam op de camping bleek dat ik een plekje gereserveerd had op een duin. Gelukkig was er een medewerker met tractor aanwezig om de caravan op de plaats te zetten.
Poten uitdraaien, water halen, want koffie zetten, en toen stond er al een mevrouw bij me, of ze even wat mocht vragen. Ze vond het maar zielig dat de hond alleen in de auto zat..... Ik had nog geen kont aan de stoel!
Vandaag vanaf de camping een wandeling gemaakt door nabijgelegen duinen.
Volgens de folder zouden de wandelroutes goed aangegeven zijn middels gekleurde paaltjes.
Maar die kwam ik amper tegen, wel deze bunker.
Van binnen kon ik mooi naar buiten kijken.
Over lelijke architectuur gespoken, hoewel smaken natuurlijk verschillen.
Breed uitzicht vanaf het hoogste punt.
Daar ben ik ook nog even in geweest.
De vleermuizen lieten zich niet zien, en gelijk hebben ze.
Dan kan ik ondertussen fijn even vertellen dat ik eindelijk weer eens Arbeidsvitaminen kan beluisteren.
Want vanwege de bezuinigingen is het oudste radioprogramma ter wereld niet meer te beluisteren via de radio, maar nog wel via internet, en die ontvangst is alhier op de camping uitermate uitstekend.
Kijk, hier nogmaals de bunker toen ik eenmaal weer beneden was.
De zomervakantie is begonnen, en die breng ik dit jaar door op Texel.
Om precies twaalf uur smiddags reed ik op de afsluitdijk, ik deed het raampje open om te horen of de maandelijkse sirenes ook te horen zouden zijn, mooi niet hoor!
Dit jaar dus niet noord, zuid of oostwaards, maar vrijwel lijnrecht naar het westen.
Ouders mee, Quandy mee, en we moesten ook nog over zee, voor 78 euro, of het niks is.
Ik bevind mij op camping Loodsmansduin, pal achter deze afgeloten weg. Daar schijnt op dit moment gewerkt te worden, maar ik zag niemand. Geen aangenaam bordje, op een eiland waar het altijd waait.
Dit is wel een aangenaam bordje, want dan loop ik niet ineens tussen allemaal naaktlopers.
Dit is een vreemd bordje, zo midden in de natuur.
Voor de rust hoef je niet naar Texel, want je komt altijd en overal andere mensen tegen.
We zullen wel zien hoe het verloopt allemaal, ik hou u op de hoogte.
Zomaar een nieuwe rondweg door de weilanden achter een paar huizen langs te Beerta. Luister vooral fijn naar de navigatie, die raakt er flink van in de war.
Een radioprogramma op youtube, dat kan allemaal tegenwoordig. De VPRO had weer wat, gisteravond een uur lang hetzelfde liedje, maar allemaal achter elkaar uitgevoerd.
De laatste stuiptrekkingen van de VPRO? Wie zal het zeggen, dit unieke radiouur hebben we in elk geval weer te pakken!
Als mijn nichtjes jarig zijn geef ik ze een kadootje. In den beginne is dat lekker makkelijk, even naar de speelgoedwinkel, de leeftijden staan op de verpakkingen en de keuze is reuze. En toen ze ouder werden was het ook makkelijk.
Ik nam ze mee naar de speelgoedwinkel en zei: zoek maar uit wat je maar wilt hebben, je mag één ding kiezen.
En nu zijn ze zo oud dat ze van te voren al folders gaan kijken wat er zoal te koop is. En aangezien Tessa zelf iets te doen had ging ik alleen met Vivian op pad.
Mijn idee was dat ik met Tessa wel een ander keertje zou gaan, maar de dames hadden zelf al besloten dat Tessa aan Vivian de opdracht gaf welk kadootje mee te nemen.
En Vivian wist ook al wat ze van anderen kreeg, van mij wilde ze schoenen met lampjes. Ze wist haar maat: 35, en we togen naar de speelgoedwinkel.
Vivian liep er recht op af en ik zag drie rijen gevulde schoendozen staan. Een maat 36, en verder vooral veel 32. En ze weet ook meteen hoe ze de lampjes in werking krijgt.
Maat 36 even passen, toch te groot. Een medewerker vroeg of die kon helpen en ik vroeg om maat 35. Hij zou even in het magazijn gaan kijken maar pakte eerst even een kruk voor Vivian.
Ondertussen passen wij maat 33, niet te doen. Maat 35 bleek niet voorradig, men keek even op de pc.
Ah, een zelfbedieningsding, wat is die vent vingervlug, denk ik als ik meekijk. Nee, niet op voorraad om te bestellen zodat het er morgen is.
Ze bieden nog aan naar andere filealen te bellen, maar dan zou ik zelf daar naar toe af moeten reizen. Daar heb ik totaal geen trek in, we bedanken voor de moeite.
We nemen nog wel de inmiddels supersnel gevonden kado voor Tessa mee en laten die inpakken.
We gaan nog even kijken bij de andere speelgoedzaak, en omdat we langs de Blokker komen loeren we daar ook nog even. Bij de andere speelgoedzaak helaas ook geen schoenen in haar maat, maar misschien eind van de week wel.
We besluiten dat 36 wel te groot is, maar slechts een heel piepklein beetje te groot, bovendien groeien haar voeten door en kan ze ook wel dikke sokken aan.
Ondertussen ook nog even in een gewone schoenenwinkel gekeken, wel schoenen met lampjes, maar dan op een andere plek, en dat is niet wat ze wil.
Nee, toch maar die maat 36 van de eerste speelgoedwinkel.
