Er is een fietspad geopend van Lauwersoog tot aan Nieuw Statenzijl, kiek over diek. Dus van daar waar Friesland grenst tot daar waar Duitsland grenst. En dat is zo`n 90 kilometer. En over die hele linie is dit weekeinde een festival gaande.
Met als absolute hoogtepunten en publiekstrekker daarzo, te Lauwersoog.
En wat er verder ook allemaal waar was, ik vind het allemaal prima. Ik ging een kijkje nemen binnen mijn eigen gemeente en dat betrof het festival bij het Ambonezenbosje.
En ik ging op de fiets, via Beerta, natuurgebied de Tjamme, Finsterwolde, Modderland, Ganzedijk, Hongerige Wolf en dan nog een stukje en daar was het dan.
Het was nog niet heel druk, maar de uren dat ik er vertoefde liep het toch wel steeds een beetje voller.
Als eerste maar de fiets parkeren, dan de dijk op. Daar even van het uitzicht genoten, de zee. En daar stonden allemaal stoelen en er zaten mensen met koptelefoons op. Ik er ook naar toe, vroeg de dame aan mij een gatal te noemen, 41, en gaf mijn draadloze koptelefoon en ik mocht gaan zitten.
Uitkijkend over het einder hoorde ik muziek. En ineens een mannenstem die rusten verhalen vertelde, en ineens kwam verhaal 41, leuk.
De man zat achter ons en sprak rechtsreeks tot ons via de draadloze koptelefoons.
Toen zag ik een koe in de sloot, en mensen die er mee bezig waren om het er uit te halen, en dat gelukte.
Er was een podium en er waren optredens.
En er was een boerenkar achter een trekker, maar die was al snel vol en naar de horizon verdwenen voor ik er erg in had.
Er waren allerlei kraampjes en de boel was zeer goed georganiseerd.
Men kon ook nog met een spiegel onder de neus allemaal bolletjes volgen, dat liet ik aan me voorbij gaan.
Er was een audiotocht, en de dame legde uit waar ik heen moest lopen en dat deed ik dan maar. Ik hoorde ondertussen de geschiedenis van het Ambonezenbosje.
Maar het glas drinken dat voor klaarstond heb ik gemist, ik loop ook veel te snel natuurlijk. Op de terugweg zag ik waar ik had moeten wezen, ha.
Er zijn daar bij het Ambonezenbosje onlangs wat trekkershutten geplaatst, want toerisme krijg hier nu echt een kans, met nieuwe ruiterpaden en fietsroetes.
En in één trekkershut was een bioscoop ingericht waar men speciale films kon kijken, en dat heb ik ook even gedaan.
Nog meer optredens. De kar vertrok ook weer, dit keer naar een vertekpunt voor een wandeling met een gids, dat sloeg ik over.
Ik fietste door het prachtige landschap weer naar huis. Ik had nog wel uren kunnen blijven, of later terug gaan, maar op mijn balkon is het ook erg fijn.
Het was een beetje rare, maar wel een gratis festival. Eentje over een lengte van 90 kilometer, je verzint het niet!
En toen ik Winschoten weer binnenfietste werd het allemaal weer levendig, de bewoonde wereld, ook hier was markt, elke zaterdag, en er klonk ook een muziekcorps.
En later op de avond dacht ik, wat een gek festival, dat hadden ze net zo goed op het Marktplein kunnen houden. Maar ja, het gaat om dat fietspad en dat ligt nou eenmaal aan zee.
En morgen is er ook weer wat, en dat laat ik verder allemaal maar aan mij voorbijgaan. Ik heb er even aan geroken en dat is prima zo.
De fijnste plek op aarde is mijn balkon. Tenminste, ik vind het het allerfijnst als ik lekker zit op mijn balkon. Want dan ben ik vrij en is het lekker weer.
In de winter is het een plek waar ik soms weken niet kom, en als dat wel zo is is het vooral om even te denken aan de fijne zomerdagen dat ik hier mocht zitten, en hopelijk nog mag zitten.
En ik zit daar vrijwel altijd met een kopje koffie, en draai zachtjes mijn verzameling casettebandjes af en dan loer ik wat over het Marktplein of ik teken wat ik mijn schetsboek.
En op een gegeven moment zat er ineens een duif op de rand. Hij leek te schrikken dat hij me zag maar maakte geen aanstalten om te vertrekken. Hij stond, en hij keek.
Nu weet ik dat hier wel vaker vogels komen omdat ze poep achterlaten. En ik zie natuurlijk van alles rondvliegen en zitten op de diverse daken. Veel komen er toch niet op mijn balkon, want aan de winterbolletjes komen ze niet, wellicht omdat mijn balkon deels inpandig is.
En nu zat daar een duif op de rand en we keken elkaar aan. En ik bekeek hem eens grondig. Mooie kleuren, mooie veren, leuke kop, goed doorvoed.
Ik wist dat mijn fototoestel pakken geen optie was, want ik wist dat duif toch niet lang zou blijven. En ook al bleef ik zeer rustig zitten, de duif vloog weg.
En toch besloot ik dit moment vast te leggen, niet met beelden, maar met woorden.
Ik begin juni met mijn mooiste foto van de maand, en misschien wel het hele jaar. Maar ik maak er geen westrijd van, ik laat gewoon wat zien.
De busremise in Winschoten is niet meer, vanaf binnenkort een open busstation, waar wind en regen vrij spel hebben, en de brandende zon natuurlijk ook.
Nog een laatste afstandsfoto.
Onlangs op het Marktplein, beachsporten op echt zand, van korfbal tot voetbal en handbal en weet ik veel. Erg gezellig en sfeervol.
En dit is ook Winschoten, jaren 40 huisjes.
De busmerise vanaf Winschoten Zuid.
De ingang is nog te lezen.
Het geraamte is ook reeds gevallen.
En het treinstation staat er weer alleen voor.
En dit vind ik ook wel leuk, Marktplein Winschoten.
En nu mag u zeggen wat u leuk vindt, of juist niet.
Singersongwriter Lars Koehoorn verbleef een lang weekend in Hotel De Marne en scheef een liedje over het geweldige NIETS dat boven Groningen gaat. Kijk en luister naar zijn avontuur:
Er was ooit eens een programma op de radio met alleen platen waarin werd gefloten. Het waren er meer dan ik dacht, veel bekende nummers, nog veel meer onbekende nummers. Toen de radio nog niet kapotgeformateerd was en men kon doen wat men maar wilde.
En ik zag ooit een documentaire over fluiten.
De VPRO sloot vroeger op zondagavond altijd af met een kunstfluiter. En het allerlaatste Ronflonflon liedje was er ook eentje waarin werd gefloten.
Tot zover wat ik te melden heb over fluiten. En schroom natuurlijk niet om uw mening te geven.
Elke vereniging is uitgenodigd om iets te doen en daar wordt altijd flink gehoor aan gegeven. En ik neem altijd graag een kijkje, en neem Quandy dan gezellig mee.
Het was erg mooi weer en het was erg mooi druk. Overal was wel iets te doen, en de bloemen bloeiden en zo zag ik de dieren van de Kinderboerderij ook weer eens een keertje.
En het was ook nog koopzondag en De Klinker had de bioscoop gratis opengezet voor de Formule 1 liefhebbers, en daar is een ondernemer dan weer boos over.
Zoals ik gisteren al zei was er gisteren een heus Shantykorenfestival in Winschoten, zaterdag dus.
Tien koren, vijf Nederlandse en vijf Duitse, op vijf podiums verspreidt door het centrum.
Niet op het Marktplein, dus ik moest afdalen en me tussen het volk mengen om er goed van te kunnen genieten.
Van de opening tot de samenzang op het Isrealplein is het droog gebleven. Dat laatste heb ik niet gefilmd, ik wilde weten of het tot op mijn balkon te horen was, dat bleek niet het geval.
En geniet tevens van de zwierige sfeerbeelden van de omgeving waarin de koren zongen.
Knip beide filmpjes maar tegelijk aan, en kijk wat heen en weer en lees ondertussen wat ik er over te melden heb
Het was vandaag alweer de negende editie van de Lions Tellerlikker Rally. Vertekpunt: Marktplein, vanaf half tien in de ochtend elke minuut eentje.
Vorig jaar was het zeer regenachtig, vandaag hield ik het droog. Ik heb ze niet allemaal kunnen fimen, koffie halen en drinken tussendoor wilde nog wel, maar tijdens een wc bezoek vertrokken ze gewoon door.
Alle deelnemers zijn genummerd, dus wie me kan melden welk nummer me ontglipt is, laat het me weten. Middels de twitter zag ik dat ze goed aangekomen waren in Blauwestad, daar was ik dan weer niet bij, ik was shantykoren kijken, wat smiddags was toen de zon volop ging schijnen.
Ik heb overigens ook wat toevallig langskomende nieuwtimers gefilmd, dat worden vanzelf ook oldtimers, als het meezit. Er zijn binnensteden waar geen oude auto`s meer mogen komen, in Winschoten mag dat wel, want hier mag alles.
