kijk, bij smurfen is het duidelijk, Grote Smurf is de oudste en de wijste dus de baas. Dat heeft te maken met kennis en autoriteit. ( en fantasie)
En niet met toevallige ouders met een wel hele rare stamboom want via moeders en alles en gekunseld. En prinsen en prinsessen, dat mag allemaal best in de fantasie maar dit is realiteit!
Sterker nog, zorgend voor een tweedeling, het tegenovergestelde van de leugen binding, en grote ongelijkheid in een land waarin we toch allemaal gelijk zouden moeten zijn.
En het heeft wel iets smurfigs, gooien met iets zeer ongevaarlijks, als statement. En bij smurfen mag er, en dat weet u best, ook wel eens iets exploderen. Zonder verdere schade overigens.
Ik vind tevens, want ja, ik vind nogal eens wat, dat dat FUCK DE KONING niet iets is waar ik achter sta. Want ik snap het niet helemaal, en dat had ik al eens vermeld.
Maar toch wil ik hem van de troon af en die hele adelijke titel moet weg. Dus pleit ik voor SMURF DE KONING!
En dan in die zin dat die op moet smurfen, en we kunnen wel gewoon zonder staatshoofd verder. Of men moet de minister president dan als staatshoofd gaan zien, dat vind ik ook goed.
Ik heb twee onderburen en winkel onder me en mijn woning bevindt zich aan de achterkant van het pand, uitkijkend op het Marktplein met zijn mooie middeleeuwse Marktpleinkerk.
Driehoogachter dus. Of driehoog-achter.
Hoe dan ook, dat was toch een uitdrukking? Ik zocht en ik vond: Driehoog achter wonen = wonen in een kleine en armoedige woning.
Welnu, dat is bij mij niet het geval. Dat wil zeggen, het is niet heel groot, maar juist erg goed onderhouden en netjes voor elkaar allemaal.
Driehoog achter was de Nederlandse titel van de door ITV uitgebrachte Britse comedyserie Rising damp (Optrekkend vocht) die eind jaren 70 door de KRO op de Nederlandse televisie werd uitgezonden. De afleveringen duurde 30 minuten en in totaal zijn er in de periode 1974-1978 28 afleveringen gemaakt. Opvallend was de keuze van de KRO voor de naam Driehoog achter in plaats Optrekkend vocht omdat het huis van Rigsby een oud Victoriaans herenhuis was en dus geen Driehoog achter maar wel door gebrek aan onderhoud vochtig, oud en vervallen.
Toch merkwaardig dat ze toendertijd Engelse serie`s een Nederlandse titel gaven om af te drukken in de gidsen. Volgens mij heeft de TROS dat nog het langste volgehouden, en dat bestaat ook al niet meer.
Evengoed, toch grappig dat Driehoog achter dan de Nederlandse titel is van Rising Damp. En wie me al langer lezen snappen het grappige, en die het niet snappen, het zij zo.
Laatste keer hoor, een interieurfoto dat mogelijk is in alle kleuren der regenboog, alhier in De Klinker.
En ook nog een keer, uitzicht vanaf een molen op de Winschoter Binnenstad, met links in beeld een grasveld op de rotonde waar eens een hele mooie fontijn was!
Even ingezoomt, de torens, Katolieke kerk, stadhuis, Winschoter Toren. En die ene schoorsteen zal waarschijnlijk Philips zijn, en die andere geen idee.
Over katolieke kerk gesproken, en kettingzaag en kunstenaar en resultaat.
Zomaar even een geveltje in Winschoten.
In de hal van De Klinker kan men fijn naar omhoog kijken.
Tijdens de pauze van het jubileumconcert van Stedelijke Muzievereniging Nieuw Leven te Winschoten liep ik even naar het podium om deze schitterende vaandel eens van naderbij te aanschouwen.
Ik heb heel veel foto`s van de poster gemaakt, en op deze is die glimmende zon het perfectst.
Een laatste keer is nooit echt een laatste keer als er nog een keer komt.
Wel honderd man op het podium en wel driehonderd in de zaal.
En toen mijn burgemeester de laatste toegift mocht dirigeren en iedereen ging staan durfe ik wel te flitsen.
En ik dacht, die blote neger bij de in en uitgang heeft u vast al gezien, ik doe nu de lampjes maar die uit het plafond komen. In de hal waar men niet meer helemaal buiten maar ook nog niet helemaal binnen is.
En rondom Winschoten, het is weer de tijd van het jaar, de welbekende koolzaadvelden.
Ik was op de hoogste en oudste molen van de provincie Groningen en keek over het centrum van de stad waarin hij staat, Winschoten.
Nog een keer het interieur van de mooiste en nieuwste theaterzaal van Winschoten.
Er waren eens een boom, een kettingzaag en een kunstenaar, en toen stond er dit. Afgelopen zaterdag voor de katolieke kerk in de Langestraat te Winschoten.
De voormalige uitkijktoren van de voormalige brandweerkazerne te Winschoten.
Daar huist nu de Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten, en die hadden een open dag.
Ik moet er ook niet aan denken om wel te doen.
Links staat Stichting Oud Brandweermateriaal Winschoten, en rechts staan nog steeds de oude letters van het woord Brandweer.
Dit mag men dus niet betreden.
Zucht, dat was eens... gemeente Winschoten...
En wat glimt ie mooi he.
Ach, en ik dacht, die vrachtwagen is ook wel het grondig bekijken waard.
Zo is het beter te lezen en ziet u de vlag wapperen bovenaan de ladder die niet betreden mag worden.
En in de oude kazerne zelf kon ik deze slagenkuil bewonderen.
Tot zover, voorlopig, want eigenlijk houdt het nooit meer op.
Ik heb een aantal filmpjes achter elkaar gezet alvorens ze up te loaden.
Als u gaat kijken ziet u eerst Molen Berg, daarna een historische brandweerwagen, vervolgens het uitzicht vanaf Molen Edens, Dijkstra had ik onlangs al draaidende laten zien. En daarna de slaperige kanariekuikens van mijn vader, waar het gelukkig zeer goed mee gaat.
Ik begin vandaag met nog eentje van het interieur van de theaterzaal van De Klinker te Winschoten. Genomen voor aanvang van Mozart, en toen dat begon gingen ze uit en toen ze klaar waren gingen ze weer aan.
Maar tijdens het jubileumconcert van de Stedelijk Muziekvereniging Nieuw Leven kregen ze tijdend elk nieuw blokje muziek weer aan andere kleur. Prachtig zeg.
Dit is het plafond van het oudste gebouw van Winschoten, de uit de middeleeuwen stammende Marktpleinkerk.
En dit is het nieuwste gebouw van Winschoten, cultuurhuis De Klinker, compleet met bevrijdingsvlam.
Want die vlam werd onstoken op het Oldambtplein, op bevrijdingsdag, door mijn burgemeester. Nadat hardlopers van de plaatselijke atletiekvereniging Aquilo de vlam helemaal vanaf het 200 kilometer verderop gelegen Wageningen al estafettelopens naar alhier gebracht hadden.
Daarna gingen er nog vlammen naar de dorpen rondom Winschoten, en toen brak er noodweer uit en doofden alle vlammen.
Dit is het resultaat na Koningsdag, de mensen zijn weg, de markt is geweest en er blijft een boel zooi achter. Nader onderzoek leerde me dat het onder andere serviesgoed betrof, en bestek, maar dat hoef ik allemaal niet.
De kaas die ik momenteel nuttig is Rookkaas! Daar zijn drie soorten van, en dit is de gewone. En overheerlijk.
Die toren is de Winschoter Toren, ook wel olle witte. Pizzeria Allazuzu staat leeg, evenals stadscafe De Kardinaal.
Schotse Hooglanders te Tusschenwegen te Winschoten.
Vanaf mijn balkon het zicht op de Koningsdagmarkt op het Marktplein.
En als ik de andere kant op keek zag ik de demonstratie`s van een dansschool. Beneden heb ik ze ook bekeken en ze deden het prachtig, zelfs op rolschaatsen!
Dan wilde ik nog een blik werpen op de menigte op het Marktplein richting Kerkstraat, maar dan kreeg ik de hele toren er niet op, vandaar eerst deze:
En dan deze:
Het voormalige politieburo staat overigens ook leeg. En de rest is wel allemaal gevuld hoor, geen zorgen.
Ga maar fijn beoordelen welke plaatjes u het meest aanspreken en waarom, of zo. Zie maar.
Ik ging eerst met mijn vuilniszak naar het Marktplein, om hem aldaar in de ondergrondse container te dumpen. Ik vervolgde mijn weg, met de fiets aan de hand, door de Langestraat, waar het gezellig druk was, en bij de katolieke kerk nam ik een kijkje bij een kettingzagendehoutkunstenaar. Die gaf de gehele dag door demonstatie`s, maar net als ik kijk heeft ie pauze. Maar zijn werken waren wel te zien en een draaiorgel zorge voor bijpassende klanken.
Evengoed, ik liep de straat helemaal uit en fietste toen verder naar de oude brandweerkazerne. Die is nu in gebruik door de SOB Winschoten en die hadden een open dag. Zij restaureren en onderhouden oude brandweerwagens en ander brandweermateriaal uit Winschoten.
Ook daar was het gezellig druk, en het pand zelf lijkt wel een museum. Erg mooi en interessant, en de kinderen mochten meerijden met een oude wagen.
Ik zag dat de drie molens open waren en draaiden en ik bezocht ze eens. Er was boven een medewerker die me wel met mijn eigen toestel op de foto wilde zetten, maar dat hoef ik niet.
Prachtige bouwwerken toch, die molens, mooi dat ze open zijn!
Daarna fietste ik weer tot de Langestaat om vervolgens verder te lopen. De kettingzagendehoutkunstenaar was er ook nog. Nog steeds pauze of alweer, geen idee.
Er waren nog mensen met bijbelfolders en iemand gaf me nog een kortingskaartje voor echte merkbrillen, voor een specifieke brillenzaak, dat wel.
Maar ik wil geen bril, en geen bijbel.
Ik ging maar weer eens naar huis, en vanavond naar De Klinker om eens te kijken of ik een kaartje kan bemachtigen voor het optreden van de Stedelijke muziekvereniging Nieuw Leven, dat zijn 95e verjaardag viert.
Dit stond op de website:
Op 20 april 2015 bestaat de Stedelijke Muziekvereniging Nieuw Leven uit de Molenstad 95 jaar!! Er wordt deze avond dan ook groots uitgepakt om dit heugelijk feit te vieren! In samenwerking met popkoor The Blue Happy Bacon, Hink Uil, Paulien Muis, Rob Scholtens en dansgroep Da Funky Feet verzorgt Nieuw Leven een spetterend, avondvullend muzikaal programma. In het middelpunt staan de Concertband onder leiding van Peter Nijland en de Melody Percussion Band onder leiding van Harold de Vries. In een mix van muziek, zang en dans wordt u met dit jubileumavond een zeer aansprekend, gevarieerd programma gepresenteerd. Plaatskaarten kunnen worden besteld via de website en worden gekocht aan de kassa van De Klinker.
Dus tegen half acht begon het zo stevig te regenen dat ik besloot om te gaan fietsen in plaats van lopen. Bij De Klinker zette ik hem tegen een daarvoor bestemd lijkende hek neer en kreeg binnen meteen een programmaboekje en daarna kocht ik mijn kaartje.
Het was toch behoorlijk druk, maar nog niet helemaal uitverkocht. Volgende keer ga ik toch maar van te voren aanschaffen.
Het podium stond vol, een heel orkest, een heel koor. Er kwamen veel danseressen voorbij en een aantal solozangers en een zangeres. Schitterend, prachtig en toen was het pauze.
In de hal stond een band te spelen. Daar ging ik fijn naar luisteren, want het was me te druk om de koffie of de cola te halen. Ik deed nog wel even een plasje en toen was het deel 2.
Aan het eind werd de burgemeester nog uit de zaal geroepen, die mocht de toegift dirigeren, en dat deed die goed! En smorgens was hij nog op de oude brandweerkazerne geweest om een nieuwe aanwinst te bekijken.
Na de voorstelling stond de band weer in de hal te spelen, naast het beeld van de blote neger, en ik ging naar huis.
