Ik had er eigenlijk nooit bij stilgestaan, dat alle joden die in de tweede wereldoorlog afgevoerd werden door Winschoten waren gekomen.
Ik dacht dat er wel treinen vanaf Westerbork rechtsreeks naar Duitsland reden.
Niet dus.
Evengoed, zomaar wat Winschoter gevels.
Ik hou er van, en zie er heel wat, maak ook ontzettend veel foto`s, maar werp daarvan ook een hoop weg.
Evengoed, tijdens de nacht van de nacht trad Kira Dekker voor me op.
Vlam in de nacht.
De Bruggeschans in Winschoten, niet meer dan een wat dijken en een brug, maar ook een echte houten wc!
Dit bordje zag ik op de kermis.
En dat bevalt me dus totaal niet, die veel te slappe haken, daarom werp ik er niks in, en blijft deze smurf daar hangen.
En daar helemaal boven woon ik!
En dit was mijn uitzicht, prachtig.
En nu mag u zeggen wat u maar wilt, welke foto u het minst of meest aanspreekt bijvoorbeeld, en waarom juist die.
Winschoter Dag van de Poëzie
datum: zaterdag, 8 november 2014
tijd: 12:00 uur tot 17:00 uur
locatie: voormalig Postkantoor Winschoten
Op de Winschoter Dag van de Poëzie organiseren we een poëziemarkt, kunnen kinderen met hun gedichten naar de poëziedoctor en kan iedereen die dat graag wil ter plekke een gedicht laten schrijven door een van de dichters. Er zijn optredens van jong talent en we gaan de tentoonstelling met de vormgegeven gedichten openen.
Dus zaterdagmiddag om 14 uur, meteen na Spijkers met Koppen, wandelde ik naar het voormalige postkantoor.
Al reeds in de etalage zag ik wat gedichten staan, en ik zag dat het niet druk was.
Toen ik naar binnen liep kwam er meteen een mevrouw op me af, die met een Duits accent vertelde dat ze me nog herkende van de geluidswandeling waar we dit voorjaar aan deelgenomen hebben.
En dat er niemand was komen opdagen.
De stadsdichter was er, een paar kunstenaressen en een jonge bebaarde woordkunstenaar.
Gisteravond was de Nacht van de Poëzie en toen was het druk en gezellig.
En nu kwam er helemaal niemand, gek genoeg.
Ik kreeg een kop koffie en verklaarde dat ik niet wilde voordragen, maar meer consument ben.
En toen kwam er een jongeman binnen met een fototoestel.
Van de pers, die wilde een foto maken.
We besloten om langs wat Winschoter etalages te gaan wandelen waar gedichten in tentoongesteld werden.
En toen weer terug.
Ik maakte nog even een babbeltje met de stadsdichter en ging met een folder, een kaart en een sticker weer op pad.
Nu liep ik naar de kledingwinkel Magazijn 110.
Daar trad de Winschoter band Toosst op.
Omdat de winkel 1 jaar bestaat en omdat dit de gevel van het jaar 2014 is geworden.
Elk jaar krijgt één gevel dat predicaat van de gemeente, om verfraaiing te stimuleren.
En Toosst deed het leuk.
Ik nam niks van de hapjes die er klaarstonden, omdat ik mezelf niet als klant zie.
Onderweg naar huis besloot ik om nog eens kijkje te nemen bij het openbaar toilet en bewaakte fietsenstalling, omdat dat vanwege de bezuinigingen binnenkort gesloten gaat worden.
En die wc was van de gymlokaal van mijn toenmalige lagere school.
Ik moest dat wel even uitleggen toen de mevrouw achter me aankwam, omdat ze zich niet kon herinneren dat ik mijn fiets daar gestald had.
Daarna kocht ik nog een zakje echte Winschoter Citroenballen en was net op tijd voor Muziekcafe weer op mijn stee.
Ik liep over het Marktplein, onderweg naar huis, en zag een vrouw staan.
Een getinte vrouw, met een koffer op wieltjes en twee redelijk grote tassen.
Ze sprak me aan.
Omdat ik er niks van verstond liep ik naar haar toe en vroeg wat ze zei.
Nog steeds begreep ik haar niet.
Marktplein? Dat is dit hier.
Wacht even, gebaarde ze, en ze pakte haar mobieltje en liet me het scherm zien.
Marktstraat 13.
O, dat is deze straat in mevrouw.
Voor de zekerheid wilde ik het straatnaambordje laten zien, maar dat ontbrak aan beide kanten.
Volgfens mij vraagt ze of ik een koffer wil dragen, dus die pak ik maar aan, en ik loop dan maar even mee, de straat in.
Ik kijk naar de huisnummers, en we zijn al snel in de buurt van 13.
Het zal toch niet waar zijn?
Jawel, daar moest ze zijn.
En het was best nog een gedoe om binnen te komen, en ook dat is gelukt.
Het is toch wat he.
Koning Willem-Alexander en koningin Máxima hebben aan het einde van hun staatsbezoek aan Japan en Zuid-Korea met de pers gesproken.
Het koningspaar blikte daarin onder meer terug op de zware periode rond de ramp met vlucht MH17.
"Na zo'n ramp kun je niet anders dan meeleven en steun geven", zei de koning tijdens het gesprek. "Het beste was om te reageren uit je hart", aldus de koning.
Koningin Máxima zei te begrijpen hoe zwaar het is voor de nabestaanden.
Ze verwees naar een moeder die haar twee zonen had verloren tijdens de ramp. "Als je dan iets kunt betekenen, is dat niets te veel gevraagd."
Het koningspaar verwacht dat de nationale herdenking komende maandag emotioneel wordt.
Hiddink Bij de Nederlandse delegatie in Zuid-Korea zat ook bondscoach Guus Hiddink.
Hij wordt na zijn succes met de Zuid-Koreaanse ploeg op het WK van 2002 nog altijd op handen gedragen in het Aziatische land.
In Nederland is er juist veel kritiek op Hiddink vanwege de slechte start van Oranje in de EK-kwalificatie.
Toen de koning werd gevraagd wat er moet gebeuren als Nederland volgende week opnieuw verliest, zei Willem-Alexander dat Hiddink zijn werk tijdens het staatsbezoek goed heeft gedaan en dat hij er alle vertrouwen in heeft dat hij volgende week ook zijn verantwoordelijkheid neemt.
Gatverdamme en godverdomme.
Bovenstaande geleuter hoorde ik voorbij komen op het radionieuws.
Nieuws nota bene, lulkoek en waanzin en het ergste heb ik even onderstreept.
Hoe kan ze dat nou begrijpen?
Ze begrijpt niet eens dat ze de dochter is van een minister die deelnam aan een regime dat mensen boven volle zee uit het vliegtuig wierp.
En waarom zeggen ze daar niks over?
Doodnegeren, dat doen ze!
Maar ondertussen wel begrijpen hoe zwaar het is voor onze eigen nabestaanden.
Dan durft de koning ook nog te spreken verantwoordelijkheid nemen, want er moest ook nog even over voetbal geluld worden, en doelt hierbij dan op de trainer.
Alsof die er wat aan kan doen dat de tegenstanders sterker zijn.
En de koning maar een beetje oordelen, over een spelletje.
O,o,o, wat hebben ze het toch zwaar.
En dan altijd en eeuwig dat stomme gelul over dat stomme gevoetbal.
Dat interesseert me geen snars en wordt me maar door de strot geduwd, dag in, dag uit, jaar na jaar.
Om naar van te worden.
En dat zal dan wel de bedoeling zijn, zo heeft iedereen iets om zich aan te ergeren.
En dat ze dan zoveel orders hebben binnengesleept vind ik ook niet goed.
Dat gesleep met almaal zooi over de aardbol is zeer schadelijk voor diezelfde aardbol.
Zo was ik ook eens op vakantie naar Noorwegen, en ben daar niet in de liefde gevallen.
Ik ben het volkomen eens met de volgende stelling:
DOWN IS EEN GOEDE REDEN VOOR ABORTUS
En dan gaat het hier over mongolen, en heeft niks te maken met somberte.
Tuurlijk is dat een goede reden, want elke reden is een goede reden.
Abortus is een zaak van de ouders, en daar heeft verder niemand iets mee te maken.
Respect voor hun keuze, die al moeilijk genoeg kan zijn.
Er was eens een puddingkje dat trilde van de pret,
al op een aardig schoteltje dat wou nog niet naar bed.
Maar de lepel die werd kwaad en die maakte het puddinkje soldaat.
Hoor eens hoe die bromt voordat die weer als poep te voorschijn komt.
Drie dra dollekop, drentelteefjes in het sop.
Draaien dwars door mijn en dijn tot ze weer welkom zijn.
Ik hoorde van een puntje dat in een gat verdween.
Het duurde wel een tijde voordat het weer verscheen.
Daarom een goede raad: word niet dadelijk kwaad.
Er is niks dat verdwijnt zonder dat het net als de zon weer verschijnt.
Ik had laatst een gedachte, die dook op in mijn hoofd.
`t Betrof een koteletje, met zorg en champignons gestoofd.
Maar het zoefde naar het niets als een windbuil op en een fiets.
Doch ziet, daar is zijn weer voordat ik mijn konde keer.
Een bril al op een stokje, een blokje heen-en-weer
dampend danst het gokje, we doen het nog een keer.
Ga toch niet gebukt als het een keertje niet lukt.
Sla op uwen trom want alles, ja alles komt weerom.
Sfeerimpressie van Adrillen, de Allerheiligenmarkt in Winschoten.
De markt werd vandaag voor de 199ste keer georganiseerd.
Dat is wat RTVNoord er van maakte, en hieronder wat ik er van maakte:
Dat wil zeggen, Adrillen is altijd op de eerste maandag van november, en ik neem er geen vrij voor.
Overdag is er altijd een warenmarkt, de grootste jaarmarkt van de provincie.
En er is wat straatheater en zo, en een fijne kermis op het Marktplein.
En eveneens op het Marktplein zijn twee grote tenten neergezet en daar speelt savonds live muziek en de cafe`s schenken tot iedereen zat is, en dat is dan reuze gezellig en groot feest.
Niet zo zeer voor mij, ik wandel gewoon wat in het rond en vond het wat vreemd dat een vrachtwagen zich zo door de menigte wurmde.
Want de kinderatractie`s werden al afgebroken, en gedurende de verdere avond stuk voor stuk de rest ook.
De botsauto`s reden nog lang en de muziek en feestvreugde hield nimmer meer op.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3353-3360 van 8793 |
Volgende Pagina »
