Omdat ik boven een kaaspakhuis woon wil ik alle soorten kaas die daar verkocht worden ook geproefd hebben, en momenteel ben ik bezig met een pond Indi Rami.
In den beginne is het niet erg aangenaam, maar na een paar weken went het en nu is het zelfs wel lekker.
Langs het fietspad langs het Winschoterdiep, ten noorden van Winschoten, zijn onlangs een aantal informatieborden geplaatst.
Ik weet niet waarom, ik vind het ook niet nodig of aangenaam, maar anderen denken er wellicht anders over, vandaar dat ze er zijn komen te staan.
Wie de teksten lezen wil moet maar langskomen, er staan er nog meer.
Dan neem ik u nu weer mee naar de fietsenstalling op het station.
Het perron, overdekt.
Fiets en wandelboulevaird, ten zuiden van het spoor, in Winschoten Zuid.
Alwaar men kan komen onder het spoor door middels een tunnel.
De steile trap is overigens weer in gebruik, dat hek is nu weg.
Andere kant op kijkend, men gaat middels een trap naar beneden, en kan lopend dan wel fietsend weer omhoog.
Of andersom natuurlijk.
Mooie lamp overigens, en er hangen er meer.
Nog even een laatste blik op de stationsramen.
En als afsluiter het Marktplein in Winschoten, in andere tijden, toen er geen kermis was.
Ik hoor steeds GELOOF DA OVERGEVEN MOET.
Dat komt van de kermis, en deze zin hoorde ik ook al aan de andere kant van de kerk.
En zo zijn er wel meer van die kermisgeluiden.
En toen kwam ik opeens een website tegen met diezelfde en andere kermisgeluiden en dat deel ik vandaag met u.
Ik vind het dan weer leuk om ze te downloaden en in een speciaal daar voor aan te maken mapje te plaatsen en er dan fijn naar te gaan luisteren.
En wellicht nog een keer.
Er is kermis in Winschoten, en wel op het Marktplein, waar ik op uitkijk.
Dit is op donderdagavond gefilmd, op de vrijdag is het lekker druk.
Dat ding dat ik vorig jaar voor mijn raam had staan staat nu aan de andere kant van de kerk, en ik kijk op wat anders uit.
Ik ben vanavond nog eens naar die tentoonstelling op het station geweest.
Nu heb ik wat andere verhalen gehoord, en wat foto`s gemaakt.
In de tunnel onder het spoor door stond iemand gitaar te spelen.
Ik daalde even de trap af om dat eens te zien.
Onderweg er naar toe kwam ik overigens nog een griezel tegen, bij een vuurpot, heel eng haloweenachtig, ik stak maar even over.
En zo log ik een beetje in omgekeerde volgorde, hoewel de filmpjes al eerder geschoten zijn.
En tijd is ook maar weer zoiets.
En nu ga ik weer voor het raam zitten, eens kijken wie ik allemaal zie en wat ze doen.
Liesel Aussen is een Joods meisje uit het Duitse Leer, dat in 1938 met haar ouders naar Winschoten vlucht.
Maar ook hier is de familie Aussen uiteindelijk niet veilig.
Via Westerbork worden ze getransporteerd naar vernietigingskamp Sobibor.
Daar worden Liesel en haar ouders in 1943 vermoord.
In de documentaire Op de weg van Liesel Aussen treedt geschiedenisstudente Rixt Bosman samen met een neef en achternicht van Liesel in de voetsporen van het meisje.
De zoektocht begint in Leer, en gaat via Winschoten naar Westerbork.
De documentaire is gemaakt in opdracht van Stichting Oorlogs en Verzetscentrum Groningen.
Vanaf maandag 19 oktober is de documentaire ook te zien in het Stationsgebouw van Winschoten, als onderdeel van de expositie Op de weg van Anne Frank.
Getuigenissen langs het spoor.
Deze documentaire duurt slechts een kwartiertje, en is al op TVNoord geweest.
Na 7 minuten ziet u waar ik vrijwel elke dag langs wandel met Quandy.
En het gebouwtje waar ik mijn kleuteropleiding gevolgd heb.
Maar het gaat natuurlijk om Liesel, en Winschoten, en alles.
DE INKOMENSVERSCHILLEN IN NEDERLAND ZIJN TE GROOT
Dat was de stelling van Arena op de Evangelische Omroep hedenavond.
En daar kan ik kort en duidelijk over zijn: Ja.
Er zijn teveel mensen die teveel krijgen, en teveel mensen die te weinig krijgen.
We moeten af van de voedselbanken en kledingbanken, de minima moeten voldoende krijgen om van rond te komen.
En dat geld kan men pakken door bovenaf een beetje af te romen.
Niemand verdient het om miljonair te worden, en niemand verdient het om in armoede te leven.
Eigenlijk kijk ik geen tv, ik luister het, want ik heb kermis voor de deur.
En hoe meer geld er onder de mensen is, hoe meer ze spenderen, hoe groter de kermis, hoe gaver de atractie`s, hoe meer vermaak, en vermaak = leven!
En waar ik: "hoe" zei zou ik ook: "des te" kunnen zeggen.
Onderweg naar huis zag ik bij voormalig hotel De Nederlanden een hele groep mensen staan, waaronder de burgemeester.
En toen wist ik het weer, ik had er over gelezen.
Dit is de zeventiende Holocaust/Shoah-herdenking in Winschoten, en ik besloot om me maar aan te sluiten.
De stille tocht ging de Torenstraat in, langs de coffeeshop en dan linksaf tot we op een gegeven moment bij een nu buiten gebruik zijnde gymzaaltje stil bleven staan, en de gids vertelde dat daar de joden in verzameld werden.
En waar nu die nieuwe huizen staan stond vroeger een school, daar hoorde dat gymzaaltje bij.
De joden moesten vroeger langs het spoor naar het station lopen, wij gaan langs de weg.
Op het station, bij de herdenkingsplaat, wordt een toespraakje gehouden en een minuut stiltje.
De plaat is vies, maar vanwege de verbouwing heeft schoonmaken geen zin.
Daarna wandelen we, twee agenten houden het verkeer tegen, naar de klaagmuur in de Bosstraat, bij de voormalige synagoge en rabinaatswoning, die helaas leeg staat.
De gids vertelt nog even dat de rabinaatswoning ooit eens een ruine was, maar toch volledig gerestaureerd is vanwege de zeer bijzonde gevel, dat is zijn redding geweest.
Er worden bloemen neergeleg, wat teksten gelezen en wederom een minuut stilte.
Dan op naar de Venne, waar wederom een joods monument staat.
Het was best een leuke wandeling, en af en toe zie je mensen door de vensters naar buiten kijken.
En ik kijk ook naar de geveltjes en hoe de tuintjes er bij liggen.
En ik denk aan de joden, die toen van Winschoten naar Westerbork vervoerd werden, en later langs hun eigen woonplaats kwamen, en waar ze soms zelfs stil hebben gestaan, wachtend op ander spoorverkeer.
En dat ze dan zo doorgetreind werden naar ver weg en hun dood.
Bij het monument klinkt muziek, en staat een microfoon opgesteld.
Daarna volgen best wel wat toespraken door best wel wat mensen.
En er worden een heleboel namen voorgelezen en bloemen neergeleg en minuut stilte gehouden en wederom muziek.
Daarna gaan de meeste mensen weer naar het beginpunt, voor een lezing, maar ik ga naar huis.
En ik zie dat de kermis er klaar voor is, dat gaat morgen beginnen, pal onder mijn huiskameraam!
Het station te Winschoten.
Daar is een expositie danwel tentoonstelling, op de weg van Anne Frank, getuigen langs het spoor.
Ik heb het geprobeert zo goed mogelijk te omschrijven, nu kan u zien of het wel klopt.
Pas op met oversteken.
Wat een fijn stationnetje.
Even eentje vanaf de overkant van de weg, vanonder een boom.
En dit is dan de zijkant van hotel Royal York, tegenover het station.
En weer terug bij het station.
Dit bordje is voor de mensen in de trein, dan weten ze waar ze zijn en dat ze uit kunnen stappen.
En hier kan u uw fiets parkeren, in een fietskluis of in de rek.
En nu mag u weer wat zeggen.
Het volgende filmpje hoort bij voorgaande logjes.
In het kader van de nacht van de nacht.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3361-3368 van 8793 |
Volgende Pagina »
