Om een lang verhaal kort te maken, ik bestelde ooit eens wat smurfenspulletjes en toen het doosje binnenkwam stalde ik alles netjes uit.
En toen kwam er een mail.
Iemand die ongeveer precies hetzelfde had besteld zegt dat hij een wielrensmurf mist.
En nu kon het zo zijn dat onze pakketjes gewisseld zijn en dat de wielrensmurf hier is en niet daar.
En dat bleek het geval.
Ik stelde voor om deze ook maar te betalen, en dan krijgt die andere meneer gewoon een nieuwe.
Maar dat kon niet, deze wielrensmurf is zeer zeldzaam en exclusief, het koste best moeite om hier nog aan te komen, nog eentje regelen was zo goed als niet te doen.
En toen stuurde ik de wielrensmurf netjes terug, maar ik maakte nog wel eerst twee foto`s!
Hou ik er toch nog wat aan over.
En ik vind het een erg leuk idee dat een smurfenliefhebber er nu superblij mee is, en dat ik er ook even van heb mogen genieten.
Inleidend praatje.
Dit liedje is een tekst van Jacques Plafond, en de muziek van Jan Vos.
In beide gevallen, want dit beteft twee versie`s.
Eerst gezongen door Wilhelmina Kuttje junior, en later in het theater door Jan Vos en Etna Vesuvia.
En de fotoafbeeldingen heb ik zelf ooit eens gemaakt, in het Willie Dobbeplantsoen te Olst.
Songtekst.
Wat is er toch gebeurd met de Wallekopse Hei,
die mooi geplooide glooiing bij de Duvelbergse Kei.
Dat grote paarse bed, versierd met gele brem.
Jouw schutterige aanzoek, je smachtende stem.
Het roepen van de koekoek, het zoemen van de bij.
Wat is er toch gebeurd met onze Wallekopse Hei.
We danstend door dopheid tussen zilveren berkenstammen.
We snoepten zoete bramen en genoten van elkaar.
Smulden van meegebrachte bruine boterhammen.
En met een pijpestrootje haalde jij een vlinder uit mijn haar.
Mijn haar dat geurde naar patjoelie.
En we plukten kamperfoelie.
En we dronken krambambulie.
En toen ervoeren wij een ware aardverschuiving.
We bekenden elkaar en rolden in een zandverstuiving.
Waar is hij gebleven onze grote stille heide.
Ik zak hier tot mijn knieen in de vieze vette klei.
Onze schone paarse hei is nu vuile groene weide.
met groezelige sloten en een varkensmesterij.
En het ruikt hier naar verrotting.
Het is gewoonweg een bespotting.
Van wat hier vroeger zo van god ging.
O, is dat alles nu verloren en voorbij?
En komt het voorgoed nooit meer goed tussen jou en mij?
Uitleidend praatje tevens uitsmijter.
En er was ook nog iets met tegenwoordige tijd en verleden tijd.
En dan nu een fotoverslag van vandaag en de afgelopen week, te beginnen met wat ik at vanavond, te Winschoten.
Ik kwam het logo van Middeleeuws Winschoten tegen en maakte daar een foto van.
Hier renden vandaag duizenden mensen, maar van de week dus nog niet.
En een heel belangrijk verkeersader, waar niks mis mee was, wordt toch zo grondig aangepakt, wat volkomen overbodig is, dat er lange tijd zelfs dus even helemaal niks langs kan.
In Winschoten kan u alle kanten op!
De Westerstraat, eerst halen ze alles er uit, vervolgens leggen ze alles er weer in.
Twee zusjes die meegerent hebben met Lutje RUN, en ze verdienden daarmee een medaille en een appel!
De Start en Finish en het tien kilometerpunt, en achter in de wagen van Bosma`s Bedden zaten de tv mensen van Logo.
Omdat het toch open monumentendag was nam ik eens een kijkje in de Marktpleinkerk, dat doe ik wel vaker als die open is, maar nooit voor een dienst, temeer daar ik niet gelovig ben.
Toen ging ik naar de Tramwerkplaats, voor een
doorlopende filmvoorstelling dat niet zo doorlopend bleek.
De film die vertoond zou worden is slechts éénmaal vertoond.
Jammer, maar ik kon nog wel een tompoes krijgen, lekker hoor!
En toen ik die op had en weer naar buiten vertrok kwamen de volgende mensen al binnen, voor de doorlopende voorstelling....
Ol Graitje.
Op 14 juni 1912 werd te Winschoten de N.V. Stoomtramweg Maatschappij Oostelijk Groningen (OG) opgericht omdat dit deel van de provincie Groningen vergeten was met betrekking tot de ontsluiting. Het was een gebied waarover men sprak alsof het "een Woestijn" zou zijn.
Nu ruim 100 jaar later treffen verleden en heden op de grens van Oldambt en Westerwolde elkaar bij de locatie Tramwerkplaats te Winschoten
Aangeboden door Wijkplatform Centrum
29 september 2013
`t Is toch wat he, al die tuintjes en bochtjes en weggetjes, en dat mensen dan zo de patatten door het portier gekieperd krijgen.
Niks voor mij, maar het kan wel allemaal.
Morgen meer, want ik heb nog.
mms://windowsmedia.mansmedia.nl/runwinschoten
Hierboven staat de link van de stream van de lokale omroep Logo dat rechtsreeks verslag doet van de RUN in Winschoten.
En dat is vandaag, zaterdag 13 september 2014.
De RUN is een honderd kilometer hardloopwedstrijd, maar er zijn ook mensen die 50 kilometer doen.
En in estafettevorm is tien kilometer ook mogelijk.
Het geheel begon vanmorgen om 10 uur, maar reeds om 9 uur was het Lutje RUN.
Dan mogen kinderen meedoen, en die hoeven soms maar een paar honderd meter.
Allemaal ingedeeld in leeftijds en geslachtsgroepen en een hele organisatie.
Ik stond er vanmorgen bij te kijken en schoot de volgende filmpjes.
Er doen mensen mee uit veel landen en ik begrijp werkelijk niet waarom de NOS dit niet uitzendt.
En toen waren de kindertjes klaar en begonnen de volwassen aan de honderd kilomter, dat is tien rondjes van tien, door Winschoten en Heiligerlee.
Ik ren overigens niet mee, mijn nichtjes deden dat wel.
Meer informatie op de website RUN Winschoten.
Aan de wandel met Quandy en Doodles.
Even een korte impressie van de Stichting Rijdend Motorvoertuigen Museum die op een vrije maandag in Winschoten een demonstratie gaven:
Tenminste, dat vind ik, hopelijk u ook.
Het betreft Historische Motorraces, met pinksteren, op het industriegebied te Winschoten.
En dan zijn er mensen die vragen of ik ook meegedaan heb.
Alsof ik dat dan niet zou melden of zo.
Zo deed ik met pinksteren ook niet mee met de historische motorraces.
Ik stond er bij en ik keek er naar:
Allemaal te Winschoten.
