Tijd van leven
En nadat ik me wederom had verplaatst filmde ik weer een minuutje.
En wie het niet snapt zou even kunnen scrollen.
Hoewel men natuurlijk ook niet altijd alles maar hoeft te begrijpen om er toch wat over te kunnen zeggen.
En nadat ik me wederom had verplaatst filmde ik weer een minuutje.
En wie het niet snapt zou even kunnen scrollen.
Hoewel men natuurlijk ook niet altijd alles maar hoeft te begrijpen om er toch wat over te kunnen zeggen.
Wellicht moet ik het één en ander even uitleggen.
Afgelopen zaterdag was ik naar Pura Vida.
Dat is een evenement waaarbij het Noord Nederlands Orkest, gratis en in de buitenlucht, en concert geeft.
Al voor de zoveelste jaar op een rij, en ik was er dit keer voor het eerst bij.
Ik wandelde wat in het rond, genoot, voor zover mogelijk, van de muziek, en maakte op strategische punten filmpjes van ongeveer een minuut.
Niet om het concert te vangen, maar wel de sfeer en hoe het er bij staat.
Natuurlijk kan dat ook met foto`s, maar die komen nog.
En al die filmpjes in één log stoppen, of de boel aanmekaar monteren, laat ik liever aan anderen over.
En zo smurfen wij voort.
Nu even terug naar de laatste zomeravond van augustus, aan het Oldambtmeer in BLauwe Stad, ten noorden van Winschoten.
En na dit wandelde ik weer naar een andere plek, en een half uurtje of zo later filmde ik weer even wat.
Dat log ik dan een andere keer.
Op de laatste avond van augustus liep ik wat rond tussen het publiek dat afgekomen was op Pure Vida.
En zo her en der en zo nu en dan filmde ik een minuutje, om te pogen iets van de sfeer en de drukte vast te leggen.
Ik stond hier kennelijk een beetje in de wind, want waaien kan het daar op de open vlakte.
En dan toon ik nu wat ik zie als ik aan het tv kijken ben en onderwijl naar links kijk.
Links van opa`s radiotoestel staat mijn buro met laptop en zo.
En achter het muurtje bevindt zich mijn keuken.
Ik twijfel eigenlijk of ik het volgende lied wel moet introduceren of dat het wellicht beter is om gewoon maar te posten, zodat joe het geheel ongeinformeerd over joe heen kan laten komen.
Maar, zoals u ziet, toch maar een inleiding.
Ronflonflon was een rommelig radioprogramma, en bij vlagen soms zelfs chaotisch.
Ronflonflon bestond uit een grote hoeveelheid rubrieken, met evenzoveel jingles.
Zo was er de post rubriek, met de jingle, de post, de post, wat brengt vandaag de post?
Maar omdat presentator Plafond meer post kreeg dan hij wilde of kon behandelen werd er een tweede postrubriek geintroduceert.
Achterstallige post, bedoeld voor brieven die eigenlijk al achterhaald zijn maar toch nog behandeld worden.
Ook deze rubriek werd voorzien van een jingle.
Behalve jingles maken en afdraaien hield Ronflonflon er ook wel van om zelf liedjes te maken.
(waar ik de weblogzondagen in 2013 mee opsmurf)
Soms ontstond er vanuit een liedje een verkorte jingle.
En soms maakte men van een jingle een heel lied.
En dat laatste was dus bij het volgende lied het geval, begonnen als jingle, en nu met coupletten er bij een lied.
Luister en huiver en geniet.
Of erger en verafschuw of andersinds, en schroom vooral niet om in de reageerdoos uw commentaar te geven.
Achterstallige post, achterstallige post.
Ik worstel mij heen door achterstallige post.
Er heeft zich weer het een en ander opgestapeld er moet nodig weer eens wat opgerakeld.
Dus nu niet langer er omheen gedraait, maar snel wat brieven en kaarten er tussen uitgegraait.
Oja, ik stort mij op de achterstallige, ik stort mij op de achterstallige post.
Ter voorkoming van problemen in naam der koningin.
Hopende ten spoedigste van u te vernemen, nou dat heeft dus niet meer zoveel zin.
Willen wij uw aandacht vragen, genoodzaakt tot verhoging van tarief.
Een goed doel, of ik bij wil dragen, ah , maar dit is vast een leuke brief:
Liefste
Ik schrijf je in de hoop dat jij ook spijt hebt van onze ruzie.
Als ik nu niet meteen iets van je hoor moet ik aannemen dat het voorgoed uit is tussen ons, en ga ik, liftend, een zwerftocht maken om mijn geluk elders te beproeven.
Bel me op, op of schrijf me meteen terug, of anders, vaarwel...
Ja, dit was eens, en zal vast en zeker ook wel eens weer, te Winschoten.
Ik was er nog nooit naar toe geweest, Pure Vida:
Er was altijd wel een reden om het te missen, maar één ding stond vast, dit wilde ik toch sowieso één keer meemaken.
Dus stapte ik afgelopen zaterdagavond op de fiets, en na ongeveer een kwartiertje bevond ik me midden in de wijdsheid van Blauwe Stad aan de oevers van het Oldambtmeer.
De exacte lokatie was niet moeilijk te vinden, ik fietste gewoon met de stroom fietsers mee.
En er waren ook best veel auto`s onderweg, en er reden grote bussen vanaf de Intratuin in Winschoten.
Ik had de hele dag in korte broek en t shirt op mijn balkon gezeten, maar had uit voorzorg toch een lange broek aangedaan, en mijn jas tuisgelaten.
En het was toch best nog wel frisjes daar waar de wind vrij spel had.
Ik besloot om geen zitplaats te nemen, en wat rond te wandelen en staand de muziek tot me te nemen.
Er was een VIP tribune, waar ik overigens wel een kaartje voor had, van de RABOBANK, maar ik heb iets tegen VIP.
En een gratis klapstoel, alleen voor RABOBANKleden wilde ik ook niet, want ik vind dat ook niet leden moeten kunnen zitten.
Dat kon ook wel, maar dan moest met 2,50 betalen, en ook dat vertik ik.
Dat de RABOBANK het geheel sponsort, oke, maar mensen die bij een andere bank zitten moeten niet benadeeld worden, op geen enkele manier.
Nou, de presentatie was prima, gewoon in het Gronings, en de muziek was ook wel oke.
Ik heb niet zoveel met klasiek, maar och, het was best te doen.|
En toen ik er genoeg van had fietste ik weer lekker naar huis.
Zaterdag 31 augustus 2013 vond in Blauwestad voor de 7e keer in successie het gratis openluchtconcert PURA VIDA plaats.
Het programma werd, ook dit jaar weer, uitgevoerd door het Noord Nederlands Orkest onder leiding van Hans Leenders.
Het programma opende met de stevige Feestouverture van Sjostakovitsj.
Verder kwam er veel filmmuziek aan bod uit Harry Potter, Pirates of the Caribbean en Starwars.
Deze filmmuziek werd afgewisseld door een speciale bewerking van Vivaldi’s De Vier Jaargetijden met als solist fluitist Erik Bosgraaf.
Het programma werd afgesloten met drie Groningse nummers van, en op onnavolgbare wijze vertolkt door, Erwin de Vries.
Dit was het eerste jaar dat het concert op de nieuwe locatie in Het Havenkwartier plaats vond.
Een goede keuze.
De verharde ondergrond van de parkeerplaats is comfortabel, de opstelling wat compacter en daardoor sfeervoller.
En het geluid was dit jaar perfect.
Op naar de 8e editie in 2014!