WinschoteR pinksteRRaces

Ik ben zelf niet zo`n raceliefhebber, maar ach, het was pinksteren, het was in Winschoten, het was lekker weer, toch maar even kijken.

VeRbaal

En ik ga weer verder met elke week een Ronflonflonliedje, omdat dat de mooiste liedjes aller tijden zijn:
Wat mij betreft dan, en het betreft mij, want dit is mijn weblog.





Dreinende deunen,
dreunen door en door.
Zeurende zever,
zweert bij zwijgend gezang.
Vliegende vlagen
vervangen vuile vragen.

Prettige pracht, denkende doordacht.
Slijmige slakken,
slepen slurpend voort,
waarvan wanhoop,
waarvan wanhoop,
blijvend toch bekoord.

Als we nou een beetje bukken,
kunnen we de vruchten plukken,
van een zo oud verhaal.
Niet zo zeer met het lijf maar verbaal.

Gierende geuren,
grijpgrage geeuw,
we bevinden ons,
we bevinden ons in de twintigste eeuw.

Als we nou een beetje bukken,
kunnen we de vruchten plukken,
van een zo oud verhaal,
niet zo zeer met het lijf maar verbaal.



.

U ziet maaR

En dan ga ik nu verder met waar ik gebleven was.

Namelijk, het Hemelvaartweekeinde te Amsterdam en dan wel in het scheepvaartmuseum aldaar.



Onlangs verbouwt en duur en zo, en dat het zo lang moest duren.



En ik keek daar wat rond en klikte wat met mijn fototoestel.



En ik wierp een blik op het dak.



Ik vond het meer een blik tegen het dak.



Maar wel mooie ramen, en wat minder mooie, en dit was zo op het oog even de leukste.



Met detail.



En ja, vreemde ruimtes.



En gekke muurtjes, ik hou er wel van.



Om traditiegetrouw af te sluiten met wat Winschoter sneeuw!

Tijd van leven

Eerst wilde ik bovenstaande foto loggen en dan subtiel vermelden dat ik jarig ben!
En voor wie dan weten wil wat mijn nieuwe leeftijd is kan het op het plaatje vinden.

Toen ik onderstaande foto maakte zag mijn vader dat en vroeg me waarom ik daar een foto van maakte.
Mja, ik zat er de hele vakantie al op te letten, maar ik kwam het getal niet tegen, of ik miste het net.
Dat is toch mijn poging van orgineel willen zijn!

Hieronder dus mijn nieuwe leeftijd, en daaronder gaarne feliciteren!



En mijn wens voor dit jaar is 39 reactie`s, precies, niet eentje meer en niet eentje minder.
Eens kijken of dat lukt.

SmuRfigheid

Ik ben weer terug van vacantie, en toon u nu wat vacantiefoto`s

En vandaag eens een rijtje foto`s waar ik zelf op sta.



Zo krijgt u een indruk hoe ik er momenteel uit zie.



Een beetje voor de Berlijnse muur poseren en zo.



Meestal maak ik foto`s met zonder mensen er op, dat vind ik het leukst.



Maar voor een fotoboek is het gewenst dat er lachende koppen op staan.



Nu vind ik mezelf niet zo fotogeniek en lachen staat altijd zo gemaakt, dus dat laat ik dan maar.



En dan vind ik ook nog dat er op mijn weblog teksten tussen moeten staan.



Hoewel, niks moet natuurlijk, en het schiet al aardig op.



Tot zover dan mezelf, voortaan voorlopig weer de dingen die ik zie.

RenéSmuRF deelt mede

En dan nu:  KLIKKERDEKLIK!

Of zie dit, dat kan ook:




Lijkt me wel duidelijk zo.

En nu heet ik mezelf een warm welkom!

Quandy

Vandaag hebben we een echte DDR gevangenis bezocht, waar ex-gedetineerden rondleidingen geven.

Iedereen die toenmalig tegenstander was van het regime werd daar opgesloten en gemarteld.
En dat werd ons in geuren en kleuren verteld door onze rondleider.

We waren er even voor twee uur en konden vrijwel meteen aansluiten bij de Duitstalige.
We konden ook een half uur later de Engelse nemen.

Eerst naar buiten, op het pleintje, en daar begon meneer te vertellen.
En te vertellen, en te vertellen, mijne gute, hij hield niet meer op!

Na een half uur lullen gingen we pas naar binnen, en daar lulde hij dat het een lieve lust was.

Oke, het was erg interesant, zeer indringend en indrukwekkend, maar man, wat langdradig.
We bekeken de celletjes, hoorden hoe de mensen geleden hebben, en dat de beulen er allemaal zonder straf vanaf gekomen zijn, want zo zijn de Duitse wetten.
Toenmalig is toenmalig en wie toen voor het regime werkten waren allemaal chauffeur en zo.

Hoe dan ook, onze rondleider is er toen knettergek van geworden en kan nu niet meer stoppen met praten en lullen en leuteren.

Maar evengoed, respect, want dat hoort, en het is allemaal ook wel zeer ernstig.
En dit lag best ver uit het centrum, echt geheel Oost Duits hier.

Ook niet goed aangegeven, en sommige Duitsers hielden dit liever nog steeds geheim en wegmoffelen.
Nou ja, na twee uur platgelult te zijn maar weer naar de camping.

Wat me tegenstaat aan Duitse treinen zijn de schermen met informatie.
Even rustig lezen kan prima, maar dan floept het scherm opeens over, met showbisboulevardrommel!
Gatverdamme, ik hoef niets te weten over de showbiz en dit wordt de mensheid gewoon door de strot geduwd op deze manier!

En dan de stem die verteld welke station we naderen, oke, dat is prima, maar dan ook tekens vertellen of men rechts of links uit moet stappen is op den duur zeer ergerlijk.

Alsof je ergens uit stapt waar de rails ligt, alsof die deuren open kunnen gaan!
Nee, een treinreiziger wordt behandeld als debiel, bah en dubbel bah!

Maar evengoed, wel weer een pluspunt dat er met regelmaat geconroleerd wordt.
En ik kan best goed kaartlezen en zo, dus dat is dan wel makkelijk, niet dat de treinen altijd op tijd rijden, maar och, ik heb geen haast.

Verder kan ik zeggen dat Berlijn over het algemeen spuuglelijk is, en op zeer veel plekken een ontzettende smerige teringbende.
Oke, elke stad heeft wel wat minpuntjes, maar Berlijn slaat werkelijk alles.
En staal en beton en omhoog en doods, ik hou daar niet van.

Het was een prachtige dag met prachtig weer, en savonds lekker gegeten op de camping.
En toen we rustig zaten na te genieten voor de voortent, onder het genot van een kopje koffie begon het een beetje te flitsen en te sputteren.
Dat veranderde al snel in stortbuien en rukwinden en donder en bliksen en storm en wildheid.
Alles hield het, tenminste, alles wat van mij is.

Op vacantie

Vooraleerst echter deel ik even mede dat vakantie voor mij een avontuur is.
Ik zie dingen, ervaar dingen, ben altijd even kritisch, maar geniet met volle teugen, hoewel ik besef dat het niet altijd zo overkomt.

Dat gezegt hebbende, nu met een dag vertraging mijn dagboek van afgelopen maandag.
Ik bevind me in Duitsland, het is de eerste maandag van de maand en alhier loeien geen sirenes.
Men test hier eenvoudigweg niet.
Ik weet niet waarom, maar het spookt dan toch even door mijn hoofd.

Vandaag was het druk, het gratis busje dat ons van de camping naar de tramhalte brengt kan acht personen vervoeren (en met de chaufeur er bij negen) en er stonden zoveel mensen te wachten dat we pas de derde rit meekonden.
En aan het eind van de dag was dat overigens weer zo.

We gingen naar de welbekende east site gelatie, dat is een stuk van de Berlijnse muur van een ruime kilomter dat er nog altijd staat te staan, en waar ze toch telkens weer gedeeltes van neerhalen om er spuuglelijke kolossen neer te plempen.

Toegegeven, de Muur is ontzettend lelijk, maar ook weer heel erg mooi en historisch.
Wat mij betreft had de hele muur overal blijven staan, zonder betekenis en met overal vrije doorgangen.

Na het aanschouwen van dit openbare kunstwerk wandelden we verder door de stad, we volgden de route van de muur.
Waar mogelijk is dat aangegeven middels klinkers in de weg, en op vele andere plekken is er nieuwbouw gepleegd.

We liepen ook nog een end verkeerd doordat we een bordje misten en togen met de bus naar een metro, waar we niet in gingen omdat we het juiste bordje gevonden hadden.

Onderweg kwamen we op een aantal plekken nog krotten tegen, waar mensen wonen die het niet zo nauw nemen, zal ik maar zeggen.
Even bizar als triest eigenlijk toch wel.

Af en toe ergens even zitten, wat eten, wat drinken, en weer door.
Het werd alweer behoorlijk heet, en ook later en vermoeider en toen maar weer richting camping.