Vakantie, en wat ik dan zoal tegenkom.
Zo zaten daar twee duiven aan de oever van de Wisla.
En werden er balonnen te koop aangeboden, voor wie er maar wilde.
Kunst, in één der vele parken van Warschau.
Er wordt, zelfs op zaterdag, druk gebouwd aan de nieuwe metrolijn.
Zo ver van huis en dan torentjes zien die me doen denken aan thuis.
Deze kerktoren is net even te hoog gebouwd om op mijn foto te passen.
Als u hier uw hand op legt of over wrijft wordt het lampje rood en hoeft een ander dat niet meer te doen, en de verkeerslichten springen dan vanzelf wel een keer op groen.
Mijn koffietafeltje, doet ook wel eens dienst als laptoptafeltje.
En dit is dan, gedurende de ochtend, mijn uitzicht.
Voor zolang het duurt natuurlijk, maar dat geldt eigenlijk wel voor het hele leven.
Pfoe, wat een hitte.
De afgelopen dagen was het boven de 20 graden, en nu is het voorbij geschoten tot boven de 30.
En dat is alles behalve aangenaam, maar altijd nog beter dan regen.
Het openbaar vervoer alhier heb ik nu onder controle, we waren in een flits over de rivier Wisla.
Mwa, niks te beleven daar, of men moet van nog meer winkeltjes houden.
We hebben even gewandeld door één van de vele schitterende parken, alhier in Warschau/Polen.
Een eekhoorn kwam tevoorschijn en kwispelde met zijn staart toen hij vlak bij een klein meisje was!
Daarna liepen we via de brug terug naar het oude centrum, voor een lekker glas cola en mensen kijken, en luisteren, want er was ook muziek.
Op tijd weer terug naar de caravan, daarna nog even gevouwfietst.
Warschau is zeer vlak, en her en der zijn wel fietspaden, als er ruimte voor is.
En soms houden ze ineens op, en moet men de drukke autorijbaan op.
En druk is het, de ochtendspits gaat rechtsreeks over in de avondspits, bijna geen doorkomen aan.
Ik fiets enkel over de fietspaden, me tussen het autoverkeer begeven doe ik maar liever niet want dat vind ik niet nodig.
Na het eten, buikje vol, de afvas gedaan en genoten van weer een heerlijk zwoele zomeravond.
En zo ziet de binnenkant van de tram er dus uit!
(met buiten een smurf met zijn kop tussen de boombladeren)
Toen de tram even stilstond zag ik op de gevel ineens de naam van mijn favoriete radioprogramma van Rising Flow Radio prijken!
Beiden wijlen overigens.
Ja, het gaat om de rode afbeelding, in het echt was het duidelijker te zien.
Wat een zonnigheid en wat een grauwe gebouwen.
Dit apparaat kan worden gebruikt voor kaartjes in te steken, indien in bezit.
Ik was even op een plek vlakbij de Poolse radio en tv, en die zijn gescheiden, zoals het hoort!
Flat, na flat, na flat, na flat, en buiten de foto nog veel en veel meer.
Het schijnt dat er een nieuwe bioscoopfilm is en iedereen moet en zal dat weten ook!
Deze locomotief staat even verderop ergens in een voortuin.
Tijdens een vouwfietstochtje kwam ik het tegen.
Tot zover dan, maar dat ziet u zelf ook wel.
Aangenaam dagje weer, met aangenaam weer in een best wel aangename grote stad.
Warschau, Polen.
Vooraleerst echter de hele ochtend ontspannen bij de voortent van de caravan, en tegen de middag de bus en tram genomen tot ergens waar we niet moesten zijn.
Een andere tram terug genomen die precies goed afboog en ons afzette waar we wel wilden wezen, namelijk de achterkant van het koningklijk Paleis.
Nou ja, we moesten binnen zijn, en dat konden we wel lopen.
Eerst kaartjes gekocht en die even verderop laten controleren, en dan de vertrekken door.
Vrijwel overal hingen schilderijen en het licht weerkaatste flink.
Maar schuin van voor waren de werken prima zichtbaar.
En elke zaal heeft natuurlijk een eigen suppoost.
Ook een labiele bezigheid, lijkt mij.
We kregen toch een aardige indruk hoe de rijke stinkerds met blauw bloed leefden.
Dit alles ten koste van de onderdanen, daar zijn de Polen gelukkig van verlost, wij nog niet.
Evengoed, na alle zalen te hebben bekeken en bewonderd de keldertrap nog even af.
Eens zien of daar meer was te zien dan alleen de garderobe.
Vloog er zomaar ineens een deur open, waarachter een zaaltje met drie schermen en een film met de geschiedenis van zowel Polen als Warschau.
Dit alles heeft plat gelegen en is na de oorlog helemaal herbouwd.
Schitterend gedaan.
Mooie plafonds, en de vloeren piepen dat het een lieve lust is.
En wat is oorlog toch iets verschrikkelijks, bah.
We konden op een gegeven moment nergens de uitgang vinden, maar raakten uiteindelijk toch buiten.
Via een klemmende en piepende deur, dat wel.
Daarna maar even naar het park, eens kijken naar het graf van de onbekende soldaat, en tevens de wisseling der wacht eens aanschouwd.
Het is theater allemaal.
Vervolgens heb ik nog genoten van de vele roltrappen in een winkelcentrum.
Zoveel winkeltjes, zoveel mensen, zoveel drukte, trams, auto`s, bussen, drukte.
Ik voel me dan altijd zo overbodig op deze wereld, en dat is ook wel eens goed.
Daarna nog lekker gegeten bij een tent waar ze alleen een menukaart in het Pools hebben.
Maar de ober kon wel goed engels en hielp een handje.
Pinnen kon daar echter niet, maar dat was voor ons ook geen probleem.
Trams en bussen zijn overigens geheel gratis in Warschau, en de metro ook, de poorten staan open en er is geen controle.
Tot zover dan deze dag, morgen weer eentje.
Ik ben in Polen, ik zeg het maar even.
Daar staat dit gebouw overigens slechts één keer.
Maar op een weblog mag de weblogger lekker doen wat ie wil, en kan.
Maar photoshop doe ik dus niet aan, ik hou alles graag puur natuur.
Een ware weblogger logt gewoon door, ook tijdens de vakantie.
En leest andere weblogs, ook tijdens de vakantie.
Maar dat doe ik dus niet, andere weblogs lezen, als ik vakantie heb hou ik het alleen bij mijn eigen log.
Vandaar ook dat er zo weinig bezoekers zijn, hoewel dat ook wel weer meevalt
Evengoed is mijn weblog nu even een dagboek, en dan vooral leuk voor mezelf.
Bij nader inzien is Warschau toch niet helemaal zo`n kutstad.
Nu ik ontzettend veel wolkenkrabbers heb gezien doordringt ook de schoonheid daarvan me.
Alleen die reclame overal kan me nog niet zo bekoren.
Het openbaar vervoer begin ik ook al onder de knie te krijgen.
Temeer daar ik ontzettend goed oplet natuurlijk.
Gisteren zag ik uit de busraam dat er tramhaltes waren, en de dichtsbijzijnde zo`n twee kilomter van de camping.
Dus vandaag de bus genomen en na twee kilometer uitgestapt en aldaar met de tram het centrum in.
Wel even de tramnummers bij de halte genoteerd voor de terugreis.
Oke, waar het verdacht veel op een centrum leek uitgestapt, en daar zag ik al het Paleis van Cultuur en Wetenschap opdoemen!
Een prachtig mooi gebouw met echte Russische uitstraling, en een hypermoderne lift.
We waren zo boven, en genoten van het werkelijk schitterende uitzicht over heel Warschau!
In de lift zat een liftbediende en dan besef ik weer wat voor leuk werk ik toch heb.
Overigens, kaartjes kopen kon alleen cash, op zich wel bijzonder in deze tijd, maar pinautomaten waren tevens aanwezig.
En we konden in dat gebouwtje ook kaartjes kopen voor een toeristische citytripbus.
De verkoopdame vertelde ons dat we konden kiezen uit rode bussen, die een ronde van één uur maakte, of de gele bus, die er twee uur over deed!
En, vermelde ze er duidelijk bij, de prijskaartjes waren gelijk!
En, om het nog duidelijker te maken, de gele bus liet door zijn langere ronde ook veel meer zien natuurlijk.
Het opstappunt legde ze ook prima uit, en hij zou daar langskomen om twee minuten voor drie.
We moesten ondergronds langs om daar te geraken, langs allemaal drukke en kleine winkeltjes, waarvan het me verwonderd dat die een bestaan hebben.
Evengoed, we gingen lekker zitten bij de rotonde waar de bus zou komen, en die kwam almaar niet.
Maar drie kwartier te laat kwam die alsnog en we gingen mee en zagen alles van Warschau waar de bus ons langsreed.
We herkende plekken waar we eerder geweest waren, en we zagen veel nieuwe plekken.
We kwamen langs allerlei monumenten en door allerlei wijken.
Daarna nog heerlijk gegeten en bij de caravan geraken verliep dit keer ook soepeltjes.
Wel vroeg donker hier.
Warschau, tijdens de tweede wereldoorlog lag alles plat, en nadien werd dit allemaal weer opgebopuwd!
En wat een subtiele verschillen, ik hou er van.
Een heerlijke Poolse lekkernij, koud en warm samen!
Hetzelfde, maar dan vanaf een iets ander standpunt.
En ook hier experimenteerde ik wat met verschillende standpunten.
Dat vind ik dan ook weer het mooie van fotografie, de wereld binnen de door de fotograaf bepaalde kaders.
Het gaat er niet om wie er in zit, maar wat er op staat, in dit geval tenminste.
Oke, wie dit mooi vindt mag het zeggen, en eens proberen uit te leggen, ik ben benieuwd.
Achterin de tram.
Ergens op een plein.
Alles genomen te Warschau, door mij, tijdens de afgelopen 30 uur!
Warschau is een kutstad, en het openbaar vervoer is klote.
Nou ja, tenzij je van veel en vooral hoge torenflats houdt, dan zal het vast aangenaam zijn.
En er zijn toch miljoenen mensen die dat zeer prettig vinden, want zoveel wonen hier.
Er zijn drie buslijnen langs de camping, waarvan er twee naar het noordwesten buigen, en eentje naar het noordoosten.
Terwijl het centrum dus pal aan de oostkant van de camping is.
Goed, de bus genomen, ergens uitgestapt en verder maar wandelen.
Tot we op een gegeven moment bij een tramhalte kwamen en de tram namen.
Opeens moesten we er uit, en we konden weer verder met een volgende, raarheid.
Oke, in the middel of nergens was in ene de metro!
Oke, die bracht ons naar het oude centrum, nou ja, bijna dan.
Maar goed, bovengronds vonden we al snel de oude stad.
De oude stad is een gedeelde van Warschau dat vrijwel totaal platgebombardeerd, gebrand en ontploft is, tijdens die zo beruchte tweede wereldoorlog.
En nadien dus vrijwel geheel in oude stijl weer herbouwd, en het staat nu zelfs op de werelderfgoedlijst!
Ja, de oude stad is erg mooi, en ook de daaraan vast geleden nieuwe stad, in diezelfde oude stijl, is prachtig.
Klein beetje motregen gehad, maar geen gebruik gemaakt van dekens die men om kan doen op een terrasje.
We namen wel een kop koffie met appelgebak, waar ze ook maar een hompje ijs bij doen.
De stad lekker doorgeslentert en gezien dat Warschau ook zijn mooie kanten heeft.
Na wat gegeten te hebben zomaar op een bus gesprongen en maar zien waar die uitkwam.
Die ging verder uit de richting dan ons lief was, dus uitgestapt maar weer, en via een andere bus maar weer een end terug.
Nee, dat met bussen is niks voor mij en zal ook nooit wat worden.
Openbaar vervoer, bah, is alleen leuk als het gaat zoals ik wil, en dat was nu dus niet echt het geval.
Lopen dan maar weer, naar de juiste bushalte waar de juiste bus ons naar de juiste camping bracht.
Al met al dus heel veel gezien, meer dan menig andere toerist, hoewel ik er van overtuigd ben dat veel meer mensen totaal in de knoop geraken met het openbaar vervoer alhier.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 3889-3896 van 8795 |
Volgende Pagina »
