Jodelahitie, ik bevind me in Zwitserland.
Nadat we San Marino verlaten hebben reden we via Milaan Italie uit.
Om vervolgens na een kilometer of 11 even te pauzeren in Campione d'Italia.
Dat is erg vreemd, dat is een Italiaans stadje in Zwitserland, lees de wikipedia er maar op na.
Daarna verder Zwitserland in, door de Gothardtunnel, toen waren we alweer op Duitstalig grondgebied.
Waar het regende dat het goot, wat een natte zooi.
Camping gezocht en gevonden, tussen de bergen, aan een meertje in de lekke wolken.
Morgen de reis voortzetten naar het Noorden.
De volgende dag ontwaakte ik met een stralende Zwitserse zon.
Met tegen de bergen nog wat wolken aangeplakt.
Daarna rustig de boel bij elkaar gepakt en de reis naar Nederland voortgezet.
Ergens in het Duitse Rurhgebied vonden we het welletjes en streken we neer.
Op een camping waar geld in een automaat moest om stroom te verkrijgen, en het water uit de kraan werd niet warmer dan lauw.
Evengoed, na een goede nachtrust op weg naar het einddoel van elke vakantie: thuis.
Inmiddels was het woensdag geworden en waren we in het ontvangstgebied van de Nederlandse middengolfradiozenders.
Zo hoorde ik dat 747AM weer teruggeveven was aan radio5 waar ik het eerste uur van de Arbeidsvitaminen nog meepikte, na 11 uur kon 3FM weer ontvangen worden en via de A31 scheurden we langs Nederland en bij de Noordelijkste grenspost Nederland binnen.
En dan nu: KLIKKERDEKLIK!
San Marino is dan wel niet het kleinste land waar ik ooit geweest ben, het is zonder twijfel wel het heetste land.
Ik heb geen thermometer bij me, maar het voelt aan als minimaal mijn eigen lichaamstemperatuur.
Dus dat werd de ochtend lekker relaxed luisteren naar de wereldomroep, en na de middag lekker gebadmutst zwemmen.
San Marino is druk, en er zijn ontzettend veel Nederlanders.
Alle zebrapaden zijn wit, met een brede blauwe rand er omheen.
(En dat witte apparaat betreft een postbus, dit even voor de fotovragers)
Maar waar ook in Europa ik vertoefd heb, nooit was ik ergens zonder landgenoten.
Nederlanders zijn overal, en als ze er niet zijn zijn ze net geweest of komen ze zo.
Omdat we gisteren de hoofdstad van San Marino, San Marino reeds hadden verkend togen we vandaag naar Dogana, de grootste plaats van het land, en tevens het meest noordelijke.
En ik kan u zeggen, daar viel geen klap te beleven, mede omdat het zondag was.
Omdat we gisteren in San Marino een beetje op moesten schieten vanwege de aflopende parkeermeter en daardoor het derde torentje niet van naderbij konden zien besloten we om dat vandaag maar te doen.
En met succes.
Daarna beval een bord een alleraardigte boswandeling aan, maar bijna recht een berg naar beneden lopen zie ik niet als wandelen.
Het leek soms meer op klauteren.
Daarna maar weer naar de camping waar nog een zwoele zomeravond wachtte.
Morgen inpakken en wegwezen, op weg naar het Noorden, in ieder geval San Marino uit.
Hedenmorgen de vouwfiets maar even in elkaar gevouwen.
In Rome was fietsen echter geen optie, en in San Marino ook niet, ondervond ik.
Ik bevind me op 3 kilomter van de Italiaanse grens, en volgens mijn navigatieding via een binnenweggetje is het nog dichterbij.
Dus ik bergje af fietsen, bergje op wandelen en in Italie even een meegenomen blikje cola genuttigd en weer terug naar de camping.
Ben ik vandaag toch even in Italie geweest!
Vanwege de hitte, 30 plus, even lekker afkoelen in het zwembad.
Op sommige plekken is dit zwembad iets dieper dan die op de camping in Rome, maar een groot nadeel alhier is dan weer dat een badmuts verplicht is (1 euro 50)
`sMiddags de hoofdstad van San Marino bezocht, en dat heet ook San Marino, net als gelijknamige land.
Leuk stadje, het historisch centrum.
Het geheel doet wel middeleeuws aan, en zit vol met zeer nauwe goed bewandelbare straatjes met ontzettend veel souvenirswinkels en restaurantjes.
Hutje mutje op elkaar, wel gezellig.
Rondom dat centrum is het ook mooi, en her en der zijn overvolle parkeerplaatjes, maar we vonden toch nog een plekje.
Er komen ook bussen vol mensen, dus het was best heel erg druk.
Er was nog één agent die het verkeer, zeer sierlijk, regelde.
De kabelbaan hoefden we niet te nemen, we waren al naar boven gewandeld, en hoger en hoger, tot we bij een kasteeltje kwamen, het pad ging echter verder naar het tweede kasteel.
Het derde kasteel hebben we niet meer gezien, we begonnen aan de afdaling.
Het uitzicht was over het gehele land, en ver daarbuiten, we konden zelfs de zee zien liggen!
De douches op deze camping in San Marino zijn lekkerder dan in Rome, daar moest ik het doen met een kutstraaltje, maar alhier ontbreekt de ruimte om het gebied vanaf mijn knieen af te drogen.
In een piepklein land dient men niet te bukken, wil men de muur of deur niet raken met de billen.
Staand douchen lukt me nog wel, staand afdrogen niet.
Hoera, het is met gelukt, ik heb Italie verlaten!
En ik bevind me nu in San Marino, de oudste republiek ter wereld.
Of het leuk is weet ik nog niet, de camping is wel oke.
Hoewel ik bij de receptie nog wat stampei heb moeten maken omdat een mevrouw wel heel erg drammerig deed dat de bus er langs moest, alsof daar geen remmen op zitten zeg.
Beetje raar ook dat het zwembad al om 19 uur gesloten is.
En de plekken op de camping zijn hier al net zo klein als in Italie, het past allemaal maar net.
Nou ja, morgen en overmorgen dit piepkleine landje maar eens verkennen.
Oei, er is animatie op deze camping, en dat vind ik altijd een beetje jammer, als mensen zichzelf niet kunnen vermaken.
En dat moet dan allemaal met het nodige lawaai, maar het zal vast geen nachtwerk worden.
Internet doet het hier ook, maar ik moet daarvoor wel even bij zo`n paal zitten, en moest even het gratis wachtwoord opvragen.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 5217-5224 van 8794 |
Volgende Pagina »
