Itt veel andere volgers van je weblog waardeer ik de foto's die je publiceert. Ik heb een foto van je gebruikt als illustratie bij een stukje over de dierenweide in het Sterrebos. Zie: http://kinderboerderijwinschoten.blogspot.com/2009/06/sterrebos.html Als je 't er niet mee eens bent, haal ik de foto direct weg. Graag reaktie...
Ik vind persoonlijk dat alles wat online staat voor iedereen is. En wat illustratie bij een verhaaltje is altijd mooi.
Prima dus.
Leuk, dat er weer dieren komen! Ik zal elke avond zien.
Nieuwsgierig naar hoe mensen aan de andere kant van de wereld leven? Hoe het leven in Moskou eruit ziet tussen drie en vier uur 's ochtends? Wat er in Rio de Janeiro gebeurt tussen elf en twaalf uur 's avonds? Volg dan op http://www.cityoneminutes.org/ hoe kunstenaars over de hele wereld het stadsleven hebben vastgelegd. Volg op de site wat er van uur tot uur gebeurt in meer dan honderd steden.
Ik heb me daar zondagmiddag prima mee vermaakt. Het is heerlijk om zomaar rustig naar de mensheid te kijken. Mensen die maar gewoon met wat zeer allerdaagse dingen bezig zijn. En na een minuut begint het volgende filmpje, of men klikt zelf wat verder.
(welke omroep dit op stapel heeft gezet ziet u rechtsonder op de bewuste site)
Eindelijk, eindelijk, daar is die dan: DE ZOMER! De mooiste tijd van het jaar, het seizoen waar het hele leven omheen gesmurd zit!
Ik zat vrijdagavond wat naar de podcast van Giel te luisteren, en toen kwam de collumn van Kluun voorbij. En Kluun prees een nummer zo ontzettend aan, vol passie en het nummer sloeg aan bij mij. Ik zocht het meteen op op youtube, en besloot om daarmee de zomer binnen te denderen.
Ik doe niet vaak liederen loggen, maar vandaag dus wel. Luister, en geniet, en hoop dat dit deze zomer geheel europa gaat omarmen. Tenminste, als de radiostations het willen. Aan mij zal het niet liggen.
Wie een beter nummer kent dat door kan gaan voor zomerhit, plaats de link maar!
Soms struin ik wat rond op wikipedia en dan blijf ik me verbazen.
Ik wist dat de Nederlandse Publieke Omroep uniek in de wereld is, en elke bevolkingsgroep moet bedienen.
(de kijker kijkt gewoon, en als het niet naar de zin is zapt het weer verder, en met luisteraars is dat al niet anders)
Omdat er in Nederland ook Islamieten wonen hebben we een Islamitische omroep.
Omdat er in Nederland ook Moslims wonen hebben we een Moslimomroep.
Maar Islamieten en Moslims zijn hetzelfde!
Dat zijn twee woorden met dezelfde betekenis.
En toch hebben we een Islamitische omroep en een Moslimomroep.
Hoe zit dat nu?
Dat zit zo:
Bij de behandeling van de mediabegroting 2005 stelde de VVD voor om de zendmachtiging van de NMO af te nemen omdat de omroep niet representatief zou zijn voor de Nederlandse moslimgemeenschap. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat de NMO vanaf september 2005 de voor de islam beschikbare zendtijd moet gaan delen met de nieuwe Nederlandse Islamitische Omroep (NIO). Maar nadat door gerechtelijke uitspraken duidelijk werd dat het niet mogelijk is om zendtijd voor één stroming aan meerdere partijen toe te wijzen, werd in september 2007 het samenwerkingsverband Stichting Verzorging Islamitische Zendtijd (SVIZ) opgericht om de zendtijd in twee gelijke delen te verdelen tussen NMO en NIO. En dat vind ik nou prachtig, zo ontzettend veel moeite doen.
Een heleboel raden en commissie`s en gedoe en gedonder, en omroepen.
En de kijker die zapt gewoon weg als het programma niet naar de zin is, en met luisteraars is dat al niet anders.
Ik heb een hekel aan missverkiezingen.
Ik vind dat ik zelf wel redelijk geemancipeerd ben, dus ik vind dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.
En vrouwen zijn er niet alleen voor de mooi.
Tegenwoordig wordt het zelfs kinderen al met de paplepel ingegoten, dat mensen "lekker" moeten zijn.
Popartiesten, soapsterren , die is "lekker" en die niet.
Ik vind dat wat van niks, mensen moeten niet oordelen op uiterlijk.
En dan nog steeds zijn er vrouwen die meedoen aan missverkiezingen.
Hier in het Oldambt hebben ze sinds vijf jaar een jaarlijkse Miss Oldambt verkiezing.
En dit jaar werd iemand uit de stad Groningen miss Oldambt, en de stad Groningen ligt heel ver van het Oldambt.
Want het Oldambt is een gebied rondom Winschoten, en dat ligt een kilomter of veertig van de stad Groningen.
Dus onze mooiste woont daar?
Belachelijk.
En wat ik nog veel erger vindt, tegenwoordig is er zelfs een Mini-Miss Oldambt!
Een zesjarig meisje mag zich dus de "lekkerste" noemen.
Gatverdamme.
Bah.
Sinds begin dit jaar ben ik elke zaterdag thuis bezig met wat schilderwerkzaamheben.
Zo tussen 11 en 14 uur, lekker kort.
En dan ga ik om 11 uur eerst het kippenhok schoonmaken en de ren omspitten, en rond het middaguur wordt er ook nog brood gegeten.
Het kippenhok en de garage zijn compleet van hout, dat moet dus een beetje onderhouden worden.
En her en der zitten nog wat deuren en raamkozijnen aan het huis.
Afgelopen zaterdag schilderde ik de zijkant van de garage, en wel die kant waar ook de schutting zit die op de erfscheiding met de buurman staat.
De ruimte is dan net een metertje, dus de onderste planken was niet makkelijk bijkomen.
Rekken en strekken en in rare houdingen staan.
Toen de klus geklaard was, en spijkers met koppen net afgelopen, op radio 2, voelde ik wat pijn in mijn rug.
Vervolgens ging ik met Quandy aan de wandel.
Eerst met de fiets naar het babybos, en daar een rondje lopen, en dan weer terug, een tocht van anderhalf uur.
En dat was me een partijtje zwaar joh, mijn rug deed steeds auwer.
Toen ik thuiskwam kon ik niet anders dan helemaal krom lopen.
Er zat duidelijk iets verkeerd in mijn rug.
De korte avondwandeling duurde langer dan me lief was.
Als ik zat was er niks aan de hand, maar lopen, dat ging niet echt.
Een warm bad, wat zalf en wat pillen, het zal best helpen, maar ik voelde daar niks van.
Zondagochtend was het helemaal fout.
Nou ja, Villa Achterwerk kijken ging prima, maar toen dat afgelopen was en ik uit bed wilde was ik wel een kwartier bezig!
Mijn benen wilden niet in een bepaalde positie, dat toch echt nodig was om op te staan.
De hele dag liep ik als een oud mannetje, en ik dacht, als dit leven is, zo hoeft het voor mij niet.
In de avond werd het niks beter, en ik besloot om op maandagochtend te besluiten me voor het eerst in mijn leven ziek te melden of niet.
Wonderlijk genoeg ging het maandag iets beter, dus ik ging toch naar mijn werk.
Op internet had ik al gelezen dat je in beweging moet blijven, dus als ik me ziek zou hebben gemeld had ik toch de halve dag stilgezeten.
En gaandeweg de week gaat het elke dag een beetje beter.
En ik had vanavond al het gevoel dat niet iedereen me meer nakijkt.
Ik heb al 34 jaar rondgelopen zonder gebreken of ziekte, en dit was een onaangename kennismaking.
Tot zover dan mijn eerste, en hopelijk laatste, logje over mijn lichamelijke kwalen.
Ik heb iets met de avondvierdaagse, maar toch ga ik niet kijken.
En dan doel ik op de avondvierdaagse in Winschoten, waar ik toch wel een keer of tien aan meegelopen heb.
Als kind zijnde kon ik altijd kiezen of ik meeliep met de sportvereniging, of met klasgenoten van school.
Sport won het altijd, want van school mocht je geen snoep meenemen, of je moest het delen, en dan het liefst een appel.
Kleine kinderen liepen vijf kilometer, de wat grotere tien.
Voor de fanatiekeling was er nog een route van vijftien.
Een keertje was ik begeleider bij allemaal kleintjes, en dat was maar vijf kilomter, maar minder zwaar dan met niet kleuters de volle vijftien lopen.
De laatste avond was altijd het mooist.
Verzamelen en lang wachten in vakken op een plaatselijke voetbalveld.
En dan om acht uur vertok de eerste muziekcorps gevolgd door de rest, in een grote optocht door de stad.
Familie stond dan altijd ergens langs de route, en dan kreeg je onderweg bloemen van ze!
Iedereen in je groep kreeg bloemen, en allemaal van eigen ouders, grootouders, ooms, tantes, neven of nichten of andersinds.
Het heeft toch wel iets, muziekcorpsen, vlagvertoon, optochten.
WINSCHOTEN - Ongeveer 5000 deelnemers aan de avondvierdaagse in Winschoten werden vrijdagavond feestelijk binnengehaald. De vierdaagse in Winschoten is de grootste in het Noorden.
De afgelopen week liepen de deelnemers vijf, tien of vijftien kilometer in en rond de Molenstad. De vierdaags eindigde in de traditionele intocht. Ook dit jaar trok deze veel publiek. De wandelaars werden zoals altijd begeleid door verschillende muziekkorpsen uit het Noorden, achttien in totaal. De korpsen liepen mee in de tocht van drie kilometer door het centrum van Winschoten.
