Eigenlijk was ik op zoek naar de podcastaflevering van de Frits Spits top 60 die gisteravond op Kxradio te horen is geweest.
Maar al wat ik vond, de aflevering staat niet online.
Ik stuite wel opeens op een site van de KRO.
Wow, de allerlaatste Breakfast Club, en de allereerste Evers Staat op!
Ik heb ze gedownload (daar heb ik een truukje voor) opgeslagen en beluisterd.
En ik herinner me er nog hele flarden van.
De Breakfast Club blikte prachtig terug, op vijf jaar hele mooie radio.
Ik heb het niet in mijn hart kunnen sluiten, maar toch deed het me wel wat.
En de eerste van Evers, op nieuwjaardag van 1998 herinner ik me ook nog, want speciaal de wekker gezet.
Rob Stenders kwam nog even langs, en verder was het vooral heel veel muziek, het programma had nog geen vorm.
Ze gingen Marco Bakker bellen en waren verontwaardigd dat die opnam.
En op het eind werden de Arbeidsvitaminen aangekondigd, met Wim Righter.
Radio is en blijft toch leuk, heerlijk die online ontdekkingen!
En als Spits zich meldt meld ik dat ook weer, en tot die tijd red ik me wel met deze zes uurtjes.
De gemeente gaat niet alleen al haar eigen gebouwen ontdoen van de kleurrijke illegale kunstwerken en 'tags', maar stelt ook particulieren in de gelegenheid om drie jaar lang de graffiti gratis weg te laten halen. Na de eerste grondige schoonmaakbeurt komt er een coatinglaag op de muur, waardoor de volgende laag verf er makkelijker af te halen is.
En in de krant stond ook nog dat een blinde muur aan de Stickerlaan een gedoogmuur blijft.
Prima, prima.
Soms kan ik prima achter beleid staan.
Graffity kan heel mooi zijn, maar veel vaker is het spuuglelijk.
Meer stadsnieuws:
Op de kabelkrant las ik dat het beroemde beeld, de Tellerlikker zijn bord kwijt is, waar die normaal dus aan hoort te likken.
Al reeds eerder is zijn bronzen hondje gestolen, waarna er een nieuwe is gemaakt, en na jaren duikelde het oude hondje weer op.
En nu likt die dus in het luchtledige.
Ik hoorde het volgende op de radio. Een zangeres had een liedje gemaakt over joyriden, dus moest ze dat maar even doen. Gelukkig werd alles ook gefilmd, en kan ik het nazien.
Dat is dus echt een interactief tv programma. Aan het eind van de aflevering volgt een dilemma, en de kijker mag stemmen wat nu te doen. En de volgende aflevering is het resultaat daar.
Hier heb ik voetstappen liggen, al weet ik niet precies waar, bovendien liggen ze er niet meer.
Dit is mijn hondje Quandy, op een strand, afgelopen zomer, ergens in Zeeland.
Hier bekeken we even de befaamde Deltawerken.
Dit miljardenproject is bekostigd door de opbrengst van het Groningse gas, wat een samenwerking!
Dit is zomaar een stuk van een straat in Winschoten, niks bijzonders, maar wel leuke dakpannen en zo.
Dit is deel 2 van een triologie, de vliegtuig is wat meer naar links gevlogen inmiddels. Amsterdam, Ruigoord.
Lichtenstein is in twee delen verdeeld, de rijnkant en nog een stukje achter de berg.
Daar kom je via een tunnel, en daar bevinden zich een paar piepkleine dorpjes, en overal natuur en bergen met wandelpaden naar de toppen, wat dan weer tevens de grens is met Oostenrijk.
Ik luister veel en vaak naar de radio, gewoon omdat het een geniaal ding is.
Radio is amuserend en informerend, en het is makkelijk.
De meeste uren kies ik voor radio 3fm, omdat het een publieke zender is.
Commercielen willen geld verdienen, de publieken hebben de taak het publiek te dienen.
En dat doet radio 3fm door veel aandacht te besteden aan nieuwe muziek en zo, en echt programma`s te maken.
(kan altijd beter)
Helaas heeft onze regering bepaald dat er flink veel reclame uitgezonden moet worden op de publieke zenders, dus ook op 3fm.
De STER is daar voor opgericht, zij verkopen de reclamezendtijd, vangen het geld en stoppen dat in de omroeppot.
Onze regering zou ons juist moeten beschermen tegen deze hersenspoeling, maar in plaats daarvan komt er steeds meer en meer zendtijd voor de STER.
Tegenwoordig begint de STER op 3fm al als mijn horloge op :54 staat!
Dat betekent ZES minuten reclame, voor het nieuws losbarst, en na het nieuws komt er nog een sliert.
Daarna ben je er wel weer een hele dikke drie kwartier van af, maar dan begint het gedonder weer.
Dat is mijns inziens echt veel te veel!
(de programma`s onderbreken voor reclame mag gelukkig niet, bovendien wordt de hoeveelheid daar niet minder van)
Als ik in de auto zit, zes minuten voor het uur, dan zap ik over naar de volgende zender.
En als ik werk doe ik hem even uit.
Anders is het echt niet te doen.
Quandy heeft een erg goed geheugen, beter dan de mijne!
Zo liepen we onlangs door het Winschoter Sterrebos, zoals elke avond.
En ik zag, op een omgevallen oude boom, een stelletje zitten.
Dat komt niet zo vaak voor.
Quandy schrok er van, dat daar mensen zaten!
Hij werd een beetje wild, wilde er wel naar toe, en blafte en gromde wat.
Ik deed hem snel aan de lijn en trok hem er langs.
Nou ja, tot zover is er op zich niks vreemds, en ik zou dit voorval ook niet onthouden ware het niet dat:
De volgende avond liepen we weer in het Sterrebos, nagenoeg dezelfde route.
En toen we bij die bewuste boom kwamen wilde Quandy er naar toe, en hij ging alles helemaal besnuffelen!
In 1975 won de VPRO een leuke radioprijs, de de Zilveren Reiss-microfoon!
In het kader daarvan namen ze een hele radiodag van de NCRV op, en dat begroeven ze in de tuin.
Ze wilden het in het jaar 2000 nog eens intregaal uitzenden.
Maar in 1997 verhuisde de VPRO, de banden werden opgegraven, maar zijn zoek geraakt.
In de VPRO gids stond al, ze zijn niet weg, ze bestaan nog wel, al weet niemand waar.
Inmiddels is het 2008, en nu zijn de banden weer gevonden!
En in plaats van ze uit te zenden (wellicht komt dat nog) hebben ze ze gedigitaliseerd, en online gezet.
Nou ja, dat online zetten zijn ze mee bezig, en het eerste gedeelte staat klaar.
Prachtig toch, een NCRV dag, bij de VPRO, om eens te horen wat arme christenen van toendertijd allemaal aan moesten horen.
