Wim de Bie is overleden, welliswaar op de respectabele leeftijd van ruim boven de 80, maar toch het herdenken waard.
Ik ben geboren in 1974 en in de jaren 80 ontdekte ik de VPRO. Op de radio waren ze fantastisch en op de zondag op de televisie. In de ochtend met kinderprogramma`s en in de avond voor de grote mensen.
Reclame was toen nog niet op zondag, dus de enige onderbreking was het Journaal van 8 uur. Meteen daarna begonnen Van Kooten en De Bie te reageren op het nieuws.
Niks geen openingstune van de omroep of het programma of wat er verder nog deze avond of komende week op komt, maar gewoon beginnen met het programma. En als dat afgelopen was ging dat zo de hele avond door.
Nu Wim de Bie is overleden zie ik hetzelfde als toen ze 25 jaar geleden stopten, ze worden van links tot rechts de hemel in geprezen, en dat is in mijn ogen toch wel erg raar. Van Kooten en De Bie maakten, net als de Avondshow met Arjen Lubach nu, op een links progessieve manier duidelijk wat er allemaal flink mis was in onze maatschappij, droeg eventueel een oplossing aan en voorzag het geheel van een flinke dosis harde humor.
Maar waarom wordt dan dan ook door rechts zo geprezen? Zien de mensen die te kakken worden gezet niet hetzelfde als wat ik zie? Toch merkwaardig.
Twee maanden geleden laste ik een maand weblogpauze in, en na een maand verlengde ik dat met een maand. Even het hoofd leeg, even niet elke dag denken wat nu weer te plaatsen, eventjes helemaal niks, dat beviel en deed me goed. En nu ben ik weer terug.
Tot de volgende weblogpauze en die begint over precies één jaar. En tot die dag elke dag een vers nieuw logpraatje.
Ik ga me nu eerst meer richten op het schrijven. En dan vind ik het leukst om dat neer te zetten wat me het meeste dwars zit of opvalt.
Mijn levensmotto is dat we over honderd jaar toch allemaal dood zijn, dus zoveel doet het er nou ook allemaal weer niet toe.
De mensheid is op aarde om het leven daarop te vernietigen, en wij zijn de genereatie die het begin daarvan gaat meemaken. Ik heb de hoop nooit gehad dat het nog valt op te lossen, waar een wil is is een weg en de wil is er gewoon niet voldoende. En dan vind ik het op zich wel vermakelijk dat er toch ook mensen zijn die de ondergang wat willen vertragen, en het leukste vind ik dan weer dat andere mensen zich daar dan weer aan storen.
Politiek vind ik interessant, en lachen, zoveel waanheid, het hele leven is één grote toneelstuk en ik speel gewoon mijn rol.
Twintig jaar geleden begon ik met mijn weblog. Tien jaar geleden verhuisde ik. En vanaf heden is de steeg tussen de Burgemeester Schonfeldplein en het Marktplein afgesloten, het is genoeg geweest met het gekots en gebruik onder de trap.
Ik woon helemaal aan de andere kant en ook nog bovenin, dus ik kreeg daar niks van mee.
Na een jaar of drie/vier was de burgemeester overstag en mag het afgesloten worden middels hekwerk, dus de laatste zondag nog zonder filmde ik het geheel eens.
En met het afsluiten van de steeg sluit ik hierbij voorlopig mijn weblog af. Het is genoeg geweest.
